☭🌟مارکسیسم سنتر🌟☭

مارکسیسم برخلاف سوسیال دموکراتیسم خرده بورژوایی واپورتونیستی حضرات پلخانف وکائوتسکی و شرکا برآنست که دولت نباید از نوع جمهوری پارلمانی بورژوازی باشد بلکه از نوع کمون پاریس باشد.

#لنین

@marxismcenter

مارکسیسم برخلاف سوسیال دموکراتیسم خرده بورژوایی واپورتونیستی حضرات پلخانف وکائوتسکی و شرکا برآنست که دولت نباید از نوع جمهوری پارلمانی بورژوازی باشد بلکه از نوع کمون پاریس باشد.

#لنین

@marxismcenter

مارکس می نویسد:"کمون با از بین بردن دو فقره از بزرگترین هزینه ها یعنی ارتش و مستخدمین دولت ،به شعار همه انقلاب های بورژوازی یعنی حکومت ارزان ،جامه حقیقت پوشاند.
#لنین
📚دولت و انقلاب
🌍 @marxismcente

چیزی که عاقبت و اهمیت
شعارها،تاکتیک ها یا بطور کلی گرایش یک حزب و گروه خاص را تعیین میکند
نه مقاصد انگیزه ها یا کلمات
بلکه موقعیت عینی،که مستقل از آنهاست می باشد!

#لنین

@marxismcenter

مارکس می نویسد:"کمون با از بین بردن دو فقره از بزرگترین هزینه ها یعنی ارتش و مستخدمین دولت ،به شعار همه انقلاب های بورژوازی یعنی حکومت ارزان ،جامه حقیقت پوشاند.
#لنین
📚دولت و انقلاب
@marxismcenter

بدون جذب زنان به سوی سیاست، جذب توده‌ها به سیاست غیر ممکن است. زیرا زنان که نیمی از نوع بشر را تشکیل می‌دهند، بصورت مضاعفی زیر فشار کاپیتالیسم له شده‌اند.
زنان کارگر و روستایی زیر فشار سرمایه خرد می‌شوند و فراتر از آن در دموکرات‌ترین جمهوری‌های بورژوایی نيز - از قانون برابر محروم می‌مانند، همچون بردگان خانگی هستند، زيرا آشپزخانه و به طور کلی کار خانه و خانواده، جوان‌ترین، خشن‌ترین و سخت‌ترین انسان را فرسوده و له می‌کند.

#لنین
@marxismcenter

پرولتاریا تا زمانی که آزادی کامل را برای زنان به دست نیاورد، نمی تواند آزادی کامل را کسب نماید.

#لنین

@marxismcenter

تا زمانی که طبقه کارگر
طرز استعمال و استفاده از اسلحه را نیاموزد
همواره مستحق رنجکشی ست!

#لنین _ کتاب دولت و اتقلاب

@marxismcenter

مذهب افیون توده ها است.
مذهب نوعی مخدرِ معنوی است که در آن برده های سرمایه تصویر انسانی خود را
غرق میکنند و خواست خود برای زندگی ای که بیشتر شایستۀ انسان باشد کنار میگذارند.
اما بَرده ای که به بردگی خود آگاه شده و به مبارزه برای رهایی خود بر پا خواسته است به
نیمی از بردگی خود خاتمه داده. کارگر معاصر آگاهی طبقاتی دارد و با صنعتِ کارخانه های
عظیم، بزرگ شده و در زندگی شهری، روشن شده؛ او تعصبات مذهبی را با تحقیر کنار
می گذارد، بهشت را به کشیشان و خشکه مقدسان بورژوا وامیگذارد و خود تلاش میکند به
زندگی بهتری همینجا روی زمین دست یابد.
پرولتاریای امروز سَمت سوسیالیسم را میگیرد که عِلم را در نبرد مقابل مهِ مذهب به کار میگیرد و کارگران را اینگونه از باور به
زندگی پس از مرگ آزاد میکند که آنها را برای مبارزه در زمان حال برای زندگی بهتر
روی کرۀ زمین گِردِ هم میآورد.
مذهب را باید امر خصوصی اعلام کرد.
سوسیالیستها معمولأ رویکرد خود به مذهب را اینگونه بیان میکنند. اما باید معنای این کلمات را دقیقاً تعریف کرد تا از هر سوء تفاهمی
جلوگیری شود.
خواست ما این است که مذهب تا جایی که به دولت مربوط است امر خصوصی باشد. اما تا جایی که به حزب ما برمیگردد ما به هیچ وجه مذهب را امری
خصوصی نمیدانیم. مذهب نباید ربطی به دولت داشته باشد و نهادهای مذهبی نباید هیچ
ارتباطی با قدرت دولتی داشته باشند. همه باید کاملأ در ابراز هر مذهبی که دوست دارند
آزاد باشند و یا در داشتن هیچ مذهبی، یعنی آتِئیست بودن که تمام سوسیالیستها، بنا به
قاعده، هستند.
تبعیض بین شهروندان بر اساس عقاید مذهبیشان بکلی غیرقابل تحمل است. شکی نیست که حتی نفس اشاره به مذهب شهروندان در اسناد رسمی باید حذف شود. هیچ یارانه ای نباید به دستگاه کلیسا داده شود و هیچ کمک دولتی ای نباید نصیب
نهادهای روحانی و مذهبی شود. اینها باید به انجمنهای کاملأ آزاد شهروندان متشابه الفکر بدل شوند، انجمن هایی مستقل از دولت.
تنها تحقق کامل این خواسته ها میتواند پایانی به گذشتۀ شرم آور و ننگین باشد که در آن کلیسا متکیِ فئودالِ دولت بود.

#لنین

@marxismcenter

پرولتاریا تا زمانی که آزادی کامل را برای زنان به دست نیاورد، نمی تواند آزادی کامل را کسب نماید.

#لنین

@marxismcenter

مذهب افیون توده ها است.
مذهب نوعی مخدرِ معنوی است که در آن برده های سرمایه تصویر انسانی خود را
غرق میکنند و خواست خود برای زندگی ای که بیشتر شایستۀ انسان باشد کنار میگذارند.
اما بَرده ای که به بردگی خود آگاه شده و به مبارزه برای رهایی خود بر پا خواسته است به
نیمی از بردگی خود خاتمه داده. کارگر معاصر آگاهی طبقاتی دارد و با صنعتِ کارخانه های
عظیم، بزرگ شده و در زندگی شهری، روشن شده؛ او تعصبات مذهبی را با تحقیر کنار
می گذارد، بهشت را به کشیشان و خشکه مقدسان بورژوا وامیگذارد و خود تلاش میکند به
زندگی بهتری همینجا روی زمین دست یابد.
پرولتاریای امروز سَمت سوسیالیسم را میگیرد که عِلم را در نبرد مقابل مهِ مذهب به کار میگیرد و کارگران را اینگونه از باور به
زندگی پس از مرگ آزاد میکند که آنها را برای مبارزه در زمان حال برای زندگی بهتر
روی کرۀ زمین گِردِ هم میآورد.
مذهب را باید امر خصوصی اعلام کرد.
سوسیالیستها معمولأ رویکرد خود به مذهب را اینگونه بیان میکنند. اما باید معنای این کلمات را دقیقاً تعریف کرد تا از هر سوء تفاهمی
جلوگیری شود.
خواست ما این است که مذهب تا جایی که به دولت مربوط است امر خصوصی باشد. اما تا جایی که به حزب ما برمیگردد ما به هیچ وجه مذهب را امری
خصوصی نمیدانیم. مذهب نباید ربطی به دولت داشته باشد و نهادهای مذهبی نباید هیچ
ارتباطی با قدرت دولتی داشته باشند. همه باید کاملأ در ابراز هر مذهبی که دوست دارند
آزاد باشند و یا در داشتن هیچ مذهبی، یعنی آتِئیست بودن که تمام سوسیالیستها، بنا به
قاعده، هستند.
تبعیض بین شهروندان بر اساس عقاید مذهبیشان بکلی غیرقابل تحمل است. شکی نیست که حتی نفس اشاره به مذهب شهروندان در اسناد رسمی باید حذف شود. هیچ یارانه ای نباید به دستگاه کلیسا داده شود و هیچ کمک دولتی ای نباید نصیب
نهادهای روحانی و مذهبی شود. اینها باید به انجمنهای کاملأ آزاد شهروندان متشابه الفکر بدل شوند، انجمن هایی مستقل از دولت.
تنها تحقق کامل این خواسته ها میتواند پایانی به گذشتۀ شرم آور و ننگین باشد که در آن کلیسا متکیِ فئودالِ دولت بود.

#لنین

@marxismcenter

حکومت شوروى اولین و تنها حکومت جهان بود که تمامى قوانین ننگین کهن و بورژوايى را که زنان را در موقعیت فرودستى نسبت به مردان قرار ميداد و به آنان امتیازاتى بعنوان مثال در زمینه قوانین ازدواج یا قوانین مربوط به فرزندان ميبخشید، ملغى کرد.
حکومت شوروى اولین و تنها حکومت جهان بود که، بمنزله حکومت رنجبران، همه امتیازات مرتبط با دارايى را که مردان در قوانین خانواده در همه جمهوری‌هاى بورژوايی، حتى دموکرات‌ترین آنها، از آن برخوردار بودند ملغى کرد.
آنجا که زمیندار، سرمایه‌دار و تاجر وجود داشته باشد برابرى قانونى میان زن و مرد نميتواند وجود داشته باشد.
برابرى قانونى میان زن و مرد در آنجا وجود دارد که زمیندار، سرمایه‌دار و تاجر وجود نداشته و حکومت رنجبران در حال پى ریزى زندگى نوینى بدون وجود این استثمارگران باشد.
اما این کافى نیست. میان برابرى در قانون تا برابرى در زندگى تفاوت از زمین تا آسمان است.
ما خواستار آنیم که زنان کارگر نه تنها به برابرى در قانون بلکه به برابرى در زندگى با مردان کارگر دست یابند. در حصول این مقصود، شرکت روزافزون زنان کارگر در اداره بنگاه‌هاى ملى و در اداره دولت از ضرورت اساسى برخوردار است. زنان با دخیل شدن در کار مدیریت سریعا خواهند آموخت و به پاى مردان خواهند رسید.

طبقه کارگر نميتواند به آزادى کامل دست یابد مگر آنکه به آزادى کامل زنان دست یابد.

#لنین

@marxismcenter

ما تمامی تعصبات قدیمی، که دولت را به معنای برابری همگانی میپندارند رد خواهیم کرد، چرا که آنها حیله ای بیش نیستند :
تا زمانی که استثمار وجود دارد برابری همگانی نمی تواند وجود داشته باشد.
مالک نمی تواند با یک کارگر مساوی باشد، یا یک انسان گرسنه با یک انسان سیر.

این دستگاهی که دولت نام دارد و مردم از روی ترس های خرافی بدان سر تعظیم فرود می آورند، و این افسانه قدیمی را که دولت همانا حکومت همگانی است باور میکردند،
افسانه هایی که پرولتاریا آنها را دروغ های سرمایه داران میخواند، به وسیله طبقه کارگر درهم خواهند شکست.
تا بدین جا سرمایه داران را از این دستگاه محروم و خود آن را در اختیار گرفته ایم.
از این دستگاه همانند چماقی برای نابود کردن هر گونه استثمار استفاده خواهیم کرد.
و وقتی دیگر امکانی برای استثمار در هیچ کجای دنیا وجود نداشت، وقتی که دیگر هیچ نشانی از مالکان و صاحبان کارخانه ها نبود و هنگامی که در یک جای دنیا یکی از پرخوری و دیگری از گرسنگی از پای درنیامد، فقط وقتی که دیگر امکان هیچ یک از این موارد وجود نداشت، آنگاه این دستگاه را به زباله دان تاریخ خواهیم سپرد.
آن زمان است که دیگر نه دولت خواهد بود و نه استثمار. اینست نظر حزب کمونیست ما.

#لنین

@marxismcenter

وﻗﺘﯽ ﮐﺎرﮔﺮان از ﮐﺎر ﮐﺮدن اﻣﺘﻨﺎع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﻄﺮ ﺑﺎز اﯾﺴﺘﺎدن ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ رود هر اﻋﺘﺼﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ دار ﻣﯽ اﻧﺪازد ﮐﻪ ﮐﺎرﮔﺮان و ﻧﻪ آنها آﻗﺎﯾﺎن واﻗﻌﯽ هستند.

#لنین

@marxismcenter

نیروهایی که در نبرد طبقاتی مقابل یکدیگر می ایستند ؛ کدامند؟
و چه میخواهند؟
در این نبرد عظیم دو جهان در مقابل یکدیگر می ایستند:

یکی جهان سرمایه ودیگری جهان کار، یکی جهان استثمار و بردگی و دیگری جهان آزادی و برادری.
در یک سو مُشتی از ثروتمندان خون آشام ایستاده اند.
آنها کارخانه ها و تولیدی ها، ابزار آلات و لوازمات ماشینی را به کنترل و تملک خود در آورده اند، میلیونها هکتار از زمین و پول های هنگفت را تبدیل به املاک خصوصی خود تبدیل نموده اند. آنان از دولت و ارتش نوکرانی برای خویش درست نموده اند، سگ هایی تعلیم دیده وفادار نسبت به دارایی که آنان تلنبار کرده اند.
در سوی دیگر میلیون ها نفر از ثروت محروم شدگان قرار دارند. کسانی که مجبورشان کرده اند تا به افراد ثروتمند برای اجازه کار التماس کنند تا که برایشان کار کنند. با کارشان آنها تمام ثروت ها را خلق میکنند؛ در حالیکه خودشان در تمام طول عمرشان مجبورند برای یک تکه نان خشک مشقت بکشند، برای اینکه کاری به آنها داده شود مثل صدقه گرفتن باید التماس کنند، عصاره جانشان بوسیله کار پرزحمت کمر شکن کشیده شود، و در کلبه های محقر در روستاها یا در انبار زمین ساختمان ها و اتاق های زیرشیروانی در شهرهای بزرگ گرسنگی بکشند.

#لنین

@marxismcenter

بورژوازی ليبرال با يک دست اصلاحات ميدهد و با دست ديگر هميشه، آنها را پس ميگيرد، به هيچ تنزل ميدهد و از آنها برای به بردگی کشيدن کارگران، ايجاد چنددستگی در ميان آنان و جاودانه کردن بردگی مزدی بهره ميجويد. به اين دليل، رفرميسم حتی اگر صادقانه باشد، به سلاحی مبدل ميشود که بورژوازی با آن، کارگران را فاسد و تضعيف ميکند. تجربيات همه کشورها نشان ميدهد کارگرانی که به رفرميستها اعتماد کنند همواره فريب ميخورند.

(مارکسیسم و رفرمیسم)
#لنین

@marxismcenter

از نظر دیالکتیک نو کهنه را کاملاً نفی نمی کند،بلکه مهمترین صفات و خصال مترقی آن را حفظ کرده و این صفات را باز هم بیشتر تکامل می بخشد.

#لنین

@marxismcenter

_
«... از آنجا که پیدایش دولت از نیاز به مهار کردن تناقض موجود میان طبقات ناشی شده و در عین حال دولت در گیرودار تصادم میان این طبقات پدید آمده است، لذا برطبق قاعدهٔ عمومی، دولت نیرومندترین طبقه ای است که در عرصهٔ اقتصاد فرمانرواست و این طبقه به یاری دولت در عرصه سیاست نیز به طبقهٔ فرمانروا مبدل می شود و بدین طریق وسایل تازهای برای سرکوب و استثمار طبقهٔ ستمکش به دست می آورد...» نه تنها دولت دوران باستان و دولت فئودالی، دستگاه استثمار بردگان و دهقانان سرف (رعایای مملوک - م.) چنین بودند، بلکه «دولت انتخابی امروزین نیز افزار استشمار کار مزدوری به دست سرمایه است. ولی در موارد استثنایی ادواری پیش میآید که میان نیروهای طبقات مبارز چنان توازنی برقرار میگردد که قدرت دولتی در برابر هر دو طبقه و ظاهراً به عنوان میانجی آنان چند صباحی استقلال معین به دست می آورد...» چنین بود سلطنت مطلقه در قرنهای ۱۷ و ۱۸، بناپارتیسم در دوران امپراتوری اول و
دوم فرانسه و دوران بیسمارک در آلمان.»
#دولت_انقلاب
#لنین
@marxismcenter

بدترین دشمنان زحمت­کشان، گرگ­هایی هستند که به لباس میش در آمده­اند، تندترین مخالفان کارگران و زحمت­کشان و خدمت­گزاران مالکین، سرمایه­ داران هستند.

#لنین

@marxismcenter

:
کمونیسم و سوسیالیسم ظاهر جذابی دارند. آنها ساختارهای اقتصادی و سیاسی ای هستند که برابری را ترویج می کنند و به دنبال از بین بردن طبقات اجتماعی هستند. گاهی اوقات، این دو واژه به جای یکدیگر به کار برده می شوند هر چند که کاملاً با یکدیگر متفاوت اند.

هر یک از آنها برای این که تأمین نیازهای همه افراد جامعه تضمین شود، شکل تولید برنامه ریزی شده خودشان را دارند. کمونیسم و سوسیالیسم ساختارهای اقتصادی آرمانی ای را وعده می دهند که برخی از کشورها برای آن تلاش کرده اند ولی بیشترشان در دستیابی به آن شکست خورده اند و یا تبدیل به دیکتاتوری شده اند.

در یک جامعه کمونیستی مالکیت همه چیز در دست طبقه کارگر است و همه برای دستیابی به یک هدف جمعی کار می کنند. در یک جامعه کمونیستی طبقه فقیر و غنی وجود ندارد و همه با هم برابر اند. تولیدات جامعه بر اساس نیاز توزیع می شود نه براساس تلاش یا میزان کار. انتظار می رود نیازهای اساسی هر کارگر توسط جامعه برآورده شود و وی با انجام کاری بیش از آن چه مورد نیاز است چیز بیشتری به دست نمی آورد.

برای مثال، اگر کارگری زمان بیشتری را در محل کارش بگذراند، پاداش اضافی نمی گیرد و تولید هم از کار او حداقل تأثیر را می پذیرد. کارگر با کار بیشتر همان حقوق و جیره قبل را دریافت می کند. بنابراین در این نوع از اقتصاد اغلب تولید ضعیف، توده مردم فقیر و پیشرفت اندک است. این اتفاق در دهه 1980 برای اتحاد جماهیر شوروی رخ داد چنان که فقر به شدت گسترش یافت و شورش ها و انقلاب ها باعث تحلیل ملت شد.

سوسیالیسم شباهت هایی با کمونیسم دارد ولی شدت و حدت کمونیسم را ندارد. همانند کمونیسم، در سوسیالیسم هم تمرکز اصلی بر برابری است. منتها به جای این که کارگران مالک امکانات و ابزار تولید شوند، به آنها پول پرداخت می شود و اجازه پیدا می کنند دستمزدشان را برای آن چه که انتخاب می کنند صرف کنند. چون که بدنه حاکمیت صاحب ابزار تولید و بهره برداری کننده از این ابزار به نفع طبقه کارگر است.

برای هر کارگر آن چه مورد نیازش است فراهم می شود به طوری که بدون نگرانی از تآمین نیازهای اولیه اش قادر به تولید است. با این حال، باز هم پیشرفت و تولید محدود می شود و دلیل اش این است که انگیزه ای برای انجام کار بیشتر وجود ندارد. بدون وجود انگیزه برای موفقیت از جمله این که بتوان مالک یک کسب و کار و تولید درآمد شد، غرایز انسانی کارگران و آرزوهایشان از حرکت باز می ایستند.

هم در موقعیتی نزدیک به تضاد با سرمایه داری قرار دارند چرا که در کمونیسم و سوسیالیسم بر نبود مالکیت خصوصی و برابری طبقات تأکید می شود. در سرمایه داری به کارگرانی که بیش از حداقل عادی کار می کنند، بدون محدودیت پاداش داده می شود. هنگامی که تولید بیش از حد وجود دارد، مالک می تواند آزادانه آن را برای خود نگه دارد و هیچ تعهدی برای شریک شدن دارایی هایش با هیچ کس دیگری ندارد. محیط سرمایه داری رقابت را تسهیل می کند و در نتیجه فرصت پیشرفت نامحدود است.

در جامعه امروزی، بسیاری از کشورها بخش هایی از سوسیالیسم را در سیاست های اقتصادی و سیاسی خود مورد استفاده قرار می دهند. به عنوان مثال در انگلستان، بازارها مجاز اند آزادانه نوسانات خود را داشته باشند و کارگران هم بر اساس کارشان درآمد بالقوه نامحدود دارند. در عین حال خدمات اساسی مانند بهداشت و درمان برای همه، بدون در نظر گرفتن زمانی که صرف کار می کنند یا تلاشی که انجام می دهند ارائه می شود. برنامه های رفاهی مانند ارایه کوپن های غذا در ایالات متحده نیز شکل هایی از سیاست های سوسیالیستی اند که در جامعه آمریکا به رغم سرمایه داری بودنش جواب داده است.

#لنین
#حذب_پیشتاز
حزب_انقلابی

@marxismcenter