☭🌟مارکسیسم سنتر🌟☭

📍ریشه ی تاریخی چپ و راست سیاسی کجاست؟

همه‌ی ماجرا به ۱۷ ژوئن ۱۷۸۹، برمی‌گردد. یک ماه قبل، لوئی شانزدهم، مجمع طبقات* را بعد از سالها،به منظور تصمیم گیری به همراه نمایندگان منتخب سه طبقه اجتماعی که در آن زمان در فرانسه به رسمیت شناخته شده بودند: اشراف، روحانیت و طبقه سوم،بازگشایی کرده‌بود.

در این روز، نمایندگان طبقه سوم که از نبود پیشرفت در مذاکرات و تبعیض در نحوه رای‌گیری‌ها به صورت سنتی و طبقه‌ای، که هر طبقه یک رای برابر داشت (آنچه که به نفع اشراف و روحانیت بود) ناامید شده بودند، تصمیم گرفتند کنترل اوضاع را به دست بگیرند. نمایندگان طبقه سوم خود را مجمع ملی خواندند و بدین ترتیب اعلام کردند که اکنون نماینده کل ملت فرانسه در مقابل شاه هستند.
این تصمیم تاریخی اقتدار پادشاه لوئی شانزدهم و سیستم سنتی مجمع عمومی طبقات را به چالش کشید.

در ۱۷ ژوئن ۱۷۸۹ ، مجمع طبقات* به لویی شانزدهم پشت‌کرد. نمایندگان طبقه سوم و چند تن از نمایندگان روحانیت و اشراف، خود را «مجمع ملی»  نامیدند. به عبارت دیگر، مجمعی که در مقابل پادشاه قرار دارد. لویی شانزدهم تلاش کرد با بستن سالن «منو پلزیر» که در ۲۰ ژوئن از آن استفاده می‌شد، از تشکیل جلسات آنها جلوگیری کند، اما نمایندگان بلافاصله در کنار آن، در سالن «ژو دو پوم»* گرد هم آمدند. در آنجا بود که نماینده بِیلی این جملات را بیان کرد: «در اینجا و اکنون سوگند می‌خوریم که هرگز از هم جدا نشویم و هر جا که شرایط ایجاب کند، گرد هم آییم تا زمانی که برای فرانسه یک قانون اساسی بنویسیم». این واقعه آغاز مجلس ملی فرانسه را رقم زد.

در نهایت، لویی شانزدهم تسلیم شد و مجلس تازه‌تأسیس کار خود را برای تهیه قانون اساسی برای فرانسه آغاز کرد. روش و نحوه ی  رأی‌گیری بود که  راست و چپ سیاسی را از هم تمایز داد. هنگامی که درباره قدرت‌های پادشاه و نمایندگان ملت بحث می‌شد، برای شمارش آسان‌تر آرا، از نمایندگان خواسته شد که در یک سمت یا سمت دیگر رئیس مجلس قرار گیرند. در سمت چپ کسانی که خواستار قدرت بیشتر برای نمایندگان بودند، و در سمت راست کسانی که خواستار قدرت بیشتر برای پادشاه بودند نشستند. این جای‌گیری با گذشت زمان به طور دائمی تثبیت شد و زمانی که فرم نیم‌دایره‌ای برای پذیرش نمایندگان پذیرفته شد، حفظ شد. نمایندگان سرسخت‌تر در بالاترین نقاط سمت راست و چپ مستقر شدند. در واقع، نمایندگانی که در بالای سمت چپ مجلس کنار روبسپیر قرار داشتند، «کوه‌نشینان»* نامیده می‌شدند.

در مرکز، روبه‌روی رئیس مجلس، نمایندگانی قرار گرفتند که گاهی با راست، گاهی با چپ و گاهی اصلاً رأی نمی‌دادند. و این است که برای بیش از دو قرن، این تفاوت جای‌گیری در نیم‌دایره جوهره واقعی سیاست در فرانسه را مشخص کرده است.


*مجمع طبقات:États généreux
مجمعی که در زمان پادشاهی فرانسه و با خواست شاه فرانسه برای تصمیم گیری های مهم در شرایط بحرانی، متشکل از نمایندگان سه طبقه ی اجتماعی آن‌زمان،شکل می‌گرفت.

*اولین شکل بازی تنیس: jeu de paume
پوم به زبان فرانسوی به معنی کف دست است و چون این بازی در ابتدا بدون راکت و با کف دست انجام می‌شد آن را ژو دو پوم خواندند.

*Montage کوهستان
Montagnars :کوهستانی
کوهستانی ها یا کوه‌نشینان یکی از گروه های سیاسی اوایل انقلاب فرانسه بودند که مخالف قدرت و حاکمیت شاه بودند.

#انقلابـفرانسه
#تاریخ
@intellectuele

آمریکا؛ قلعه حیوانات

#تاریخ_مستطاب_آمریکا

آمریکا جایی است که در آن " همه با هم برابرند، اما بعضی از بعضی دیگر برابرترند!"؛ یعنی اینکه حدود ۹۹ درصد از مردم با هم برابرند و یک درصد - یعنی همان سرمایه داران- از بقیه برابرترند. این موضوعی است که رهبران اتحادیه کارگران صنعتی جهان به آن اعتراض کرده و در سال ۱۹۱۸ بابت آن به مدت ۵ ماه محاکمه شدند!!
بیل هیوود یکی از اعضای این تشکل در دادگاه گفته بود:" بسیاری از کارگران آمریکا ولگردان بی سر و پا خطاب می شوند. کسانی که حتی پتویی برای خوابیدن ندارند و مجبورند برای پیدا کردن کار، خانواده خود را برای سال ها رها کنند و همیشه گندیده ترین غذاها را بخورند و در متعفن ترین مکان ها بخوابند و ظرف هایشان بهترین هدف برای تیراندازی ماموران پلیس است. کسانی که دستمزدشان روز به روز کمتر می شود و همیشه باید از مردان قانون کتک بخورند و نمی دانیم چرا کشیشهای مؤمن و مهربان معمولا مردان قانون را تشویق می کنند کارگران را بیشتر و محکم تر کتک بزنند!"

در سال ۱۹۸۶ در ایالت کالیفرنیا سیاه پوستی به جرم دزدیدن " یک برش پیتزا" به حبس ابد محکوم شد! این مجازات بر اساس قانونی موسوم به " قانون ضربه سوم" تعیین شده بود!

@marxismcenter

#تاریخ_واقعی_کمونیسم
#آنچه_که_نمیخواهند
#شما_بدانید

سیر کمونیسم ستیزی در ایران:
شاه، امام، اصلاحات

کمپین جهانی جعل تاریخِ کمونیسم و حمله به کمونیستها، در ایران نیز نمایندگان و سخنگویان خود را در هردو رژیم سلطنتی واسلامی
داشته است.

آنها در هیئت سازمانها و
وزارتخانه های امنیتی و اطلاعاتی ضمن سرکوب، دستگیری، شکنجه و کشتار کمونیستها و انقلابیون چپ، همواره یک بخش تبلیغی و انتشاراتی عریض و طویل با بودجه های عظیم علیه تاریخچه ی عملکرد سازمانها و احزاب چپ و کمونیست ایران و به طور کلی علیه تاریخ واقعی کمونیسم و تجربه کشورهای سوسیالیستی داشته اند.
برای مثال یکی از اولین کتابهای ضد کمونیستی در ایران را «سرهنگ ستاد» علی زیبایی در سال 1343 به رشته تحریر در آورد و آن را به محمد رضا شاه «تقدیم» کرد.
👈پس از شکست انقلاب ایران و به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی، اسلامگرایان همراه با کشتار وسیع مارکسیستهای «کافر و بیخدا» دور دیگری از کمونیسم ستیزی را آغاز کردند که تا به امروز به اشکال گوناگون ادامه یافته است.

مؤسسات انتشاراتی وابسته به قوه قضائیه، وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران مانند «مرکز اسناد انقلاب اسلامی» یا «مؤسسه اطلاعات» به ریاست جنایتکارانی همچون اسدالله لاجوردی، روح الله حسینیان، محمد محمدی ری شهری و همچنین حضور و فعالیت بازجویان و امنیتی کاران «بخش فرهنگی» و تبلیغاتی سپاه و وزارت اطلاعات مانند عطا الله مهاجرانی، سعید حجاریان، مصطفی تاجزاده، هاشم آقاجری، اکبر گنجی، محسن آرمین و دیگران به دروغ بافی و لجن پراکنی علیه تاریخ چپ و کمونیسم در ایران و جهان مشغول شدند.

علاوه بر تبعات منفیِ ناشی از احیای سرمایه داری در چین سوسیالیستی پس از مرگ مائو تسه دون که پایان یک مرحله از انقلابهای کمونیستی را رقم زد، شکست انقلاب ایران و قدرت گیری اسلامگرایان نیز مزید بر علت شد. این وضعیت خود را به شکل روحیه ی سرخوردگی از انقلاب و یأس نسبت به مبارزه ی رادیکال سیاسی و اجتماعی نشان داد و به ویژه در میان طبقات و اقشار میانه و متوسط جامعه تقویت شد. 👈بخشی از ایدئولوگها و نظریه پردازان راست و لیبرال که اکثر آنها از کار به دستان و مسئولین امنیتی و سیاسی جمهوری اسلامی نیز بوده اند، میکوشند ضمن حمله به هر گونه رادیکالیسم سیاسی و انقلابی گری به ویژه انقلاب کمونیستی این باور و سمت گیری ایدئولوژیک را در جامعه تقویت و تثبیت کنند که «انقلابها خواه ناخواه به فاجعه منجر میشوند پس تسلیم وضع موجود شدن و برای اصلاح همین سیستم دست و پا زدن بهترین کار است».
به این ترتیب دور جدید حملات مدافعین نظام سرمایه داری علیه انقلاب و کمونیسم و تاریخ و گذشته ی آن، از خرداد 76 آغاز شد و عمدتا توسط طرفداران جناح اصلاحطلب جمهوری اسلامی برنامه ریزی و اجرا شده است.

نشریات حکومتی و راست نئولیبرال مانند شهروند امروز، مهرنامه، اندیشه پویا و غیره در صف مقدم تعرض به اندیشه ی مارکسیستی و لجن پراکنی علیه تاریخ جنبش کمونیستی در ایران و جهان قرار دارند.
طی سالهای اخیر برخی از ناشران ثروتمند، شماری از معروفترین کتابهای جدید ضد کمونیستی جهان که مملو از دروغ و تاریک نمایی علیه رهبران جنبش کمونیستی مانند لنین، استالین و مائو هستند را در مجموعه ای تحت عنوان «رهبران سرخ» منتشر کرده اند. کذب نامه های بی اساسی که بیشتر شبیه داستانهای جنایی مجلات زرد هستند تا تحقیقات تاریخی علمی.
به عنوان نمونه یکی از مشهورترین و پر سر و صداترین آثار این مجموعه کتابی درباره زندگی مائو تسه دون بود با نام مائو داستان ناشناخته که توسط دو نویسنده ی ضد کمونیست نوشته شده و در میلیونها نسخه در سراسر جهان به ده ها زبان ترجمه و انتشار یافت. کتابی که به قول یکی از متخصصین دانشگاهی و محققین تاریخ معاصر چین، «یک افتضاح پژوهشی و علمی است».
داستانی تخیلی_جنایی و سرشار از ادعاهای بی پایه و تهمتهای بدون فاکت و جعلیات و تحریفات تاریخی که قصد دارد به مخاطبش القاء کند که مائو یک «بیمار روانی جنایتکار» و چین مائوئیستی یک «جهنم زمینی» و «کشتارگاه انسانی» بود.
همچنین تعدادی از روشنفکرانی که سابقا خود را با گرایشات چپ یا کمونیستی معرفی میکردند نیز در مقاطع گوناگون و به درجات مختلف به کارزار حمله به کمونیسم پیوستند. این روند به ویژه پس از شکست انقلاب ایران و خصوصا بعد از فروپاشی بلوک شرق شدت پیدا کرد.

✍از کتاب تاریخ واقعی کمونیسم.
#نوشته_ریموند_لوتا
#ترجمه_منیر_امیری
⬇️⬇️⬇️


☆ @maxismcenter ☆