عاشقان ایران

🌟با شاهنامه، صید دلها کنیم
سند #هویت_ملی ما

پایان ساخت بزرگترین #شاهنامه خطی جهان در #هند با نگارگران هندی که مینیاتور ایرانی را می دانند و خطاط هندی که خوشنویسی ایرانی را خوب می شناسد

پیش از دوره استعمار #بریتانیا ( #انگلیس) و چیرگی بر هند در ۱۸۰۰ م. زبان رسمی هند #فارسی بود #گورکانیان #تیموریان ...
زبان فارسی۶۰۰ سال زبان رسمی هندوستان بود

داستان های شاهنامه یک در میان در کتاب های درسی شبه قاره هند هستند.
افسوس که در کتاب های درسی ایران جای سخن فردوسی خالی است!

فرزندان ایران باید از کودکی شاهنامه بخوانند و از بر کنند تا زبان و گفتار و پندارشان دیگرگونه شود، همساز با #جهان_ایرانی

شاهنامه نه تنها از ارکان بزرگ نگهداری زبان فارسی است بلکه نگهدارنده #روح_ملی و #هویت_ایرانی است

گاه چنین به ذهن می آید که آموزش و توجه به شاهنامه در ایران به نسبت کشوری چون تاجیکستان که زبانش فارسی تاجیکی است و خطش هم در یک سده گذشته به خط روسی دگرگون شده است کمتر از آنچیزی است که باید باشد. ایران مهد شاهنامه است. باید در درهر خانه یک نسخه از آن باشد و کودکان از خردی با شیوه پارسی گویی فردوسی آشنا و همساز شوند


@LoversofIRAN

👈نقدی بر پاسخ استاد خالقی درباره تاثیر فردوسی و شاهنامه بر پاسداری هویت ایرانی؛

@LoversofIRAN

#شاهنامه #فردوسی #جلال_خالقی_مطلق #هویت_ایرانی #زبان #فارسی #پارسی #بی_بی_سی #روح_ملی #ملی

⬅️فردوسی روح ملی ایرانیان را پاسداری کرد

نقد شادروان #مجتبی_عبدالله_نژاد بر سخن استاد خالقی مطلق

■ عنایت فانی در بی‌بی‌سی فارسی از آقای خالقی پرسید:
فردوسی در حفظ هویت ایرانی چقدر سهم داشت و آیا این حرف درست است که اگر فردوسی نبود، شاید ما هم به سرنوشت مصری‌ها دچار می‌شدیم؟

پاسخ آقای خالقی به نظرم پاسخ دقیقی نبود. آقای خالقی گفت اصل هویت ایرانی زبان فارسی است و فردوسی در حفظ زبان فارسی خیلی مؤثر بود (نقل به مضمون). اما به عقیدۀ من کار فردوسی فراتر از مسئلۀ زبان بود. چیزی که هویت ایرانی را زنده نگه داشت، صرفاً زبان فارسی نبود. زبان به‌تنهایی نمی‌توانست هویت ایرانی را زنده نگه دارد. کاری که فردوسی کرد این بود که اجازه نداد روح ملی در ایرانیان بمیرد. اهمیت فردوسی بیشتر از اینکه در حفظ زبان فارسی باشد، در حفظ روح ملی بود. به خاطر قصه‌های شاهنامه بود که ایرانیان همیشه خودشان را متمایز از بقیۀ اقوام می‌دانستند. من حتم دارم اگر شاهنامه نبود، بسیاری از افسانه‌های قوم ایرانی از بین می‌رفت. آن تمایزی که ایرانیان بین خودشان و بقیۀ ملل می‌بینند، وجود نداشت. این احساس تمایز همیشه وجود داشته و کسی که اجازه نداد این تمایز از بین برود، فردوسی بود. بنابراین پاسخ عنایت فانی مثبت است. اگر فردوسی نبود، هویت ایرانی هم وجود نداشت. ولی نه به این دلیل که فردوسی زبان فارسی را زنده نگه داشت. به این دلیل که فردوسی اجازه نداد ایرانیان گذشتۀ خود را فراموش کنند. اجازه نداد روح ملی از بین برود.

از @parsname/@makhoolia
============


@LoversofIRAN