خودنویس ✒

‍ و شكل راه رفتن تو

معنای مثنوی است

در حالت عمیق عزیمت

كه منظره ی راه

بازوی صحرایی مرا به تكان می آرد

در حالت عمیق عزیمت شتاب های موازی

در گردی مچ تو به هم می رسند و

باد

صفات باد

شكل عزیز زانو را

كه قدرت و اطاعت را با هم دارد

تصویر می كند

تا قیصر از كف پای تو

قوس بلند طاق نصرت را

برگیرد

در حالت عمیق عزیمت كه سمت نیمرخ تو برابر نگهم ماند

پرواز طوطیان

جغرافیای صورت من را در هم ریخت

و آسمان

كه بایر از درخشش های آبی می شد

ناگاه

نام تو از تمام جهت ها

می آمد

وقتی كه باز می آیی

نام تو را

تمام جهت ها

رسم می كنند

و در گذار دامن تو دانه های شن

بر ریشه های پیدا

پیراهن عبور شعاع

می پوشد

پیشانی تو وسعت شیشه است

وقتی كه باز می آیی

و هر درخت، بوسه است

وقتی كه مفصل تو ملاقاتی است

بین صفات باد و تكبیر توفان

و در هوای دهكده پیشانی تو وسعت اطراف هجر را

محدود می كند

تو باز می آیی با نافي از خلیج احمر

و راني از عصای موسی

و شكل راه رفتن تو

معنای مثنوی است

و روح مولوی است اینك

كز ساق تو حكایت نی را

بر می دارد!

#شعر

#يدالله_رویایی

#تحلیل
#رضا_هاشمی

Telegram.me/khodneviis

و شكل راه رفتن تو

معنای مثنوی است

در حالت عمیق عزیمت

كه منظره ی راه

بازوی صحرایی مرا به تكان می آرد

در حالت عمیق عزیمت شتاب های موازی

در گردی مچ تو به هم می رسند و

باد

صفات باد

شكل عزیز زانو را

كه قدرت و اطاعت را با هم دارد

تصویر می كند

تا قیصر از كف پای تو

قوس بلند طاق نصرت را

برگیرد

در حالت عمیق عزیمت كه سمت نیمرخ تو برابر نگهم ماند

پرواز طوطیان

جغرافیای صورت من را در هم ریخت

و آسمان

كه بایر از درخشش های آبی می شد

ناگاه

نام تو از تمام جهت ها

می آمد

وقتی كه باز می آیی

نام تو را

تمام جهت ها

رسم می كنند

و در گذار دامن تو دانه های شن

بر ریشه های پیدا

پیراهن عبور شعاع

می پوشد

پیشانی تو وسعت شیشه است

وقتی كه باز می آیی

و هر درخت، بوسه است

وقتی كه مفصل تو ملاقاتی است

بین صفات باد و تكبیر توفان

و در هوای دهكده پیشانی تو وسعت اطراف هجر را

محدود می كند

تو باز می آیی با نافي از خلیج احمر

و راني از عصای موسی

و شكل راه رفتن تو

معنای مثنوی است

و روح مولوی است اینك

كز ساق تو حكایت نی را

بر می دارد!

#يدالله_رویایی

Telegram.me/khodneviis