خودنویس ✒

تهی بود و نسیمی.
سیاهی بود و ستاره ای
هستی بود و زمزمه ای.
لب بود و نیایشی.
من بود و تویی:
نماز و محرابی.

#سهراب_سپهری
@khodneviis

بهترین چیز
رسیدن به نگاهی است
که از حادثه عشق تر است

👤 #سهراب_سپهری

پانزدهم مهرماه زادروز
#سهراب_سپهری‌ عزیز شاعر نویسنده و نقاش معاصر است

@khodneviis

یاد من باشد
فردا دم صبح
جوردیگر باشم

بد نگویم به هوا، آب، زمین
مهربان باشم با مردم شهر
و فراموش کنم هر چه گذشت

 #سهراب_سپهری
📸 #Ax Clemens Kalischer
@khodneviis ✒

مرا خواب کن !
زیر یک شاخه...
دور از شبِ اصطکاکِ فلزات!
اگر کاشفِ معدنِ صبح آمد
صدا کن مرا...
و من در طلوعِ گلِ یاسی
از پشتِ انگشت های تُو
بیدار خواهم شد

👤 #سهراب_سپهری

@khodneviis

صدا بزن؛
تاهستی بپا خیزد !
گل رنگ بازد،
پرنده هوای فراموشی کند... !

👤 #سهراب_سپهری

@khodneviis

جای مردان سیاست بنشانید درخت
که هوا تازه شود...

👤 #سهراب_سپهری

📸 #Ax Jo Kegel
@Khodneviis ✒

🎧  #دكلمه : مسافر... قسمت دوم
📝 #شعر : #سهراب_سپهری
🎤 #خسرو_شکیبایی
🎼 #محمدرضا_احمدیان

@khodneviis ✒

🎧  #دكلمه : مسافر... قسمت اول
📝 #شعر : #سهراب_سپهری
🎤 #خسرو_شکیبایی
🎼 #محمدرضا_احمدیان

@khodneviis ✒

زندگی مجذورِ آينه است،
زندگی گل به توان ابديت،
زندگی ضربِ زمين درضربان دل ها، 
زندگی هندسه ساده و يكسان نفس هاست

👤 #سهراب_سپهری

@khodneviis ✒️

@khodneviis ✒

پرده را برداریم
بگذاریم که احساس هوایی بخورد
بگذاریم بلوغ زیر هر بوته که میخواهد بیتوته کند
بگذاریم غریزه پی بازی برود
کفش ها را بکند وبه دنبال فصول از سر گل ها بپرد
بگذاریم که تنهایی آواز بخواند
چیزی بنویسد
به خیابان برود
ساده باشیم
ساده باشیم چه در باجه ی یک بانک چه در زیر درخت
کار مانیست شناسایی راز گل سرخ
کار ما شاید این است
که در افسوس گل سرخ شناور باشیم


📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری

✒ Telegram.me/Khodneviis

@khodneviis ✒

ظهر تابستان است‌
سايه ها می دانند،
كه چه تابستانی است
سايه هايی بی لك‌،
گوشه يی روشن و پاك‌،
كودكان احساس‌!
جای بازی اين جاست‌
زندگی خالی نيست‌
مهربانی هست‌،
سيب هست‌، ايمان هست‌
آری تا شقايق هست‌،زندگی بايد كرد...



📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری

✒ Telegram.me/Khodneviis

‍ ‍ ‍ @khodneviis ✒


چترها را باید بست
زیر باران باید رفت
فکر را خاطره را زیر باران باید برد
با همه مردم شهر زیر باران باید رفت
دوست را زیر باران باید برد
عشق را زیر باران باید جست
زیر باران باید با زن خوابید
زیر باران باید بازی کرد
زیر باران باید چیز نوشت حرف زد نیلوفر کاشت
زندگی تر شدن پی در پی
زندگی آب تنی کردن در حوضچه “اکنون” است

📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری
🎤 #اجرا
👤#روح_‌الله_باغبان

🎤 @AvayeD0ost
✒ Telegram.me/Khodneviis

زندگی یعنی : یک سار پرید
از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی هاکم نیست
مثلا این خورشید
کودک پس فردا
کفتر آن هفته ...

📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری

@khodneviis ✒️

@khodneviis ✒

باران
اضلاع فراغت را می شست.
من با شن های
مرطوب عزیمت بازی می کردم
و خواب سفرهای منقش می دیدم.
من قاتی آزادی شن ها بودم.
من
دلتنگ

بودم.
در باغ
یک سفره مانوس
پهن
بود.
چیزی وسط سفره، شبیه
ادراک منور:
یک خوشه انگور
روی همه شایبه را پوشید.

تعمیر سکوت
گیجم کرد.
دیدم که درخت ، هست.
وقتی که درخت هست
پیداست که باید بود،
باید بود
و رد روایت را
تا متن سپید
دنبال کرد.
اما
ای یاس ملون!


📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری

✒ Telegram.me/Khodneviis

من صدای نفس باغچه را می شنوم.
و صدای ظلمت را ، وقتی از برگی می ریزد.
چکچک چلچله از سقف بهار.
و صدای صاف ، باز و بسته شدن پنجره تنهایی

#سهراب_سپهری
@khodneviis

@khodneviis ✒

پشت کاجستان ، برف.
برف ...
 یک دسته کلاغ.

جاده یعنی غربت.
باد، آواز، مسافر،
و کمی میل به خواب.

شاخ پیچک و رسیدن،
و حیاط.
من ، و دلتنگ،
و این شیشه خیس.

می نویسم، و فضا.
می نویسم ،
و دو دیوار ،
و چندین گنجشک.
یک نفر دلتنگ است.


📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری


✒ Telegram.me/Khodneviis

صبح، یعنی وسطِ قصۀ تردیدِ شما

کسی از در برسد، نور تعارف بکند

👤 #سهراب_سپهری

@khodneviis ✒️

@khodneviis ✒

باران
اضلاع فراغت را می شست.
من با شن های
مرطوب عزیمت بازی می کردم
و خواب سفرهای منقش می دیدم.
من قاتی آزادی شن ها بودم.
من
دلتنگ

بودم.
در باغ
یک سفره مانوس
پهن
بود.
چیزی وسط سفره، شبیه
ادراک منور:
یک خوشه انگور
روی همه شایبه را پوشید.

تعمیر سکوت
گیجم کرد.
دیدم که درخت ، هست.
وقتی که درخت هست
پیداست که باید بود،
باید بود
و رد روایت را
تا متن سپید
دنبال کرد.
اما
ای یاس ملون!


📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری


✒ Telegram.me/Khodneviis

زندگی مجذورِ آينه است،
زندگی گل به توان ابديت،
زندگی ضربِ زمين درضربان دل ها، 
زندگی هندسه ساده و يكسان نفس هاست

👤 #سهراب_سپهری

@khodneviis ✒️

@khodneviis ✒

در ابعاد اين عصر خاموش
من از طعم تصنيف
در متن ادراک يک كوچه تنهاترم.
بيا تا برايت بگويم
چه اندازه تنهايی من بزرگ است.
و تنهايی من شبيخون حجم تو را
پيش‌بينی نمی‌كرد
و خاصيت عشق اين است.

كسی نيست،
بيا زندگی را بدزديم
 آن وقت
ميان دو ديدار قسمت كنيم

بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را

مرا گرم کن
در این کوچه هایی که تاریک هستند


📝 #شعر
👤 #سهراب_سپهری


✒ Telegram.me/Khodneviis