خودنویس ✒

@khodneviis ✒

📝 #تحلیل‌ها

📊 #تحلیل‌شماره1
داستان #چند_تا_جعبه
  #ریموند_کارور

به قلم #ماندانا_داوودی:


مردی كه احساساسات خود را نسبت به مادرش عنوان می‌کند اما دچار سردرگمی است .زیرا میداند تنها تکیه گاه ماد اوست  و از طرفی از قبول این مسوولیت بطور ناخودآگاه گریزان است. نگران مادر است ولی گویا نمیخواهد آرامش  و زندگی شخصی اش بهم بخورد.
عروسی که تجربه ی دوری از فرزندان باعث شده تا حضور مادرشوهر و روابط عاطفی او با پسر که  تداعی کننده رابطه ی مادر و فرزندی است برایش قابل تحمل نباشد . با اشاره به شغل او(رسیدگی به سگها) و مرتب کردن مو و ناخن آنها گریزی به یک پدیده ی جبرانی برای تحمل فراغ فرزندانش می زند. دو مادر از دو نسل متوالی با دلمشغولی مشترک....حسرت دیدار فرزند. شاید هم کنایه از این باشد که چطور زنی با این سطح از احساس و عشق به  حیوانات فرصتی برای دیدار مادرشوهر  ندارد!
بوی شامپوی سگ حس غم انگیزی را در ذهن به تصویر میکشد و وقتی در خیال به دنبال علت این حس غمبار میگردیم جای تعمق دارد .
 همچنین خاطره تلخ مادر شوهر سابقش تداعی کننده ی تصویر منفوری از مادرشوهر برای اوست که مسبب ایجاد فاصله کنونی او و پیرزن  است .از طرفی تجربه دو شکست عشقی قبل و فشارهای مالی و فوت همسر سابق موجب علاقمندی و نیاز او به داشتن رابطه ای خوب با همسرش( هر چند بظاهر)  برای تداوم زندگی است. تداومی که نویسنده با انتخاب پرده جدید از جانب زن بر آن تاکید دارد.
اما پسر دلخوری هایی هم از مادر دارد .دلخوری از توهین به همسر قبلی اش که گویا توهین به خود او و انتخاب او بود. برای این انتخاب هم هرچند تشنه عشقی واقعی مثل زن و شوهر همسایه که یکدیگر را در آغوش میگیرند هست اما با همه ی این اوصاف دوست ندارد مادر انتخاب او را  قضاوت کند و ازدواج جیلی را بخاطر پولهای او بداند. اما مادر .....پیرزن بیوه ای که طبعا سن و سالش امنیتی همه جوره را می طلبد. دوره سالمندی دهه های انتهایی زندگی است که افراد در آن مقطع  به ثبات رسیده اند .ثبات من باب امنیت مالی و مسکن و به سرانجام رساندن فرزندان. در واقع سالمند وقتی به تراز نامه ی  زندگیش می نگرد بیشتر خاطرات و موقعیت اکنون خود را با غرور و افتخار بیاد می آورد وبیان می کند. اینجا دقیقا بر عکس روال عرف است و این چیزیست که پسر را نگران می کند. پیرزنی که در مسیر پایانی زندگی  همه چیز خود را باخته و ناگزیراست با مکانیسم جابجایی اینهمه دل آشوبی ها را در اسباب کشی ، نقل مکان، آشنایی با محیط غریب و همسایه های جدید و دلخوری ها و درگیری ذهنی با آنها بگذراند تا زندگیش بگذرد و خاتمه یابد. بقول خودش شاید آخرین اسباب کشی او باشد. پسر از بیرون گود ناظر است .او عمق فاجعه را درک میکند  و برای آسایش نداشته دوران سالمندی مادرناراحت است. اما فکر میکند کاری هم از دستش بر نمی آید. او مادرش را دوست دارد و شاید هم نگران حسرتی است که بعدها خواهد خورد . ترس از  آینده ای که هنوز نیامده موجب میشودتا به مادر زنگ بزند. مادری که عملا محبت فرزندش را گدایی میکند. جایی که میگوید کاش بمیرم...در واقع این آلارمی است که مرا ببین ..من توجه میخواهم...من به حضور بیشتر  تو نیازمندم و اشاراتی از این دست.
در تماس تلفنی استفاده از کلمه نازنین که یاد آور خاطرات مشترک گذشته ی آنهاست نقطه عطفی بر پایان اینهمه کش و قوس می باشد و تنها چیزی که پسر فکر میکند از دستش بر می آید .عقده اودیپ که فروید آنرا عنوان کرده  است می گوید پسر در کودکی پدر را رقیب عشقی خود میداند و مادر ابجکت  یا سوژه ی اوست ...در انتهای داستان این عقده حل شده به نظر میرسد و پسر این اطمینان را به مادر میدهد که هنوز زن اول زندگی و عشق اول او مادرش است. داستان در این بخش فوق العاده است و این سیگنال را به مادر میدهد که همیشه خواستنی بودی وهنوز هم خواستنی هستی هم برای همسرت و هم برای فرزندت. در خاتمه نویسنده با اشاره به بی توجهی مرد به انتخاب پرده  بسیار زیر پوستی و زیرکانه یک زندگی معمولی ، از روی ناچاری و بدور از تب وتاب عشق واقعی (مثل  عشق همسایه )را یاد آوری  میکند.

📊 #تحلیل
👤 به قلم #ماندانا_داوودی

✒ telegram.me/Khodneviis