چه اندوه بزرگی است وقتی که جعلیات ادبی از پوسته به بطن جامعه خزیده است؛ به ژرفای آن یعنی هنر و موسیقی. و دیگر چه مرهمی به زخم ناسور
#ادبیات ما کارساز خواهد شد وقتی نخبگان هنریاش این چنین جفایی در حقش روا میدارند. وقتی اهالی
#موسیقی، آن هم بزرگانی چون علیرضا
#قربانی و همایون
#شجریان، ترانهای جعلی و بیهویت میخوانند؛ ترانهای که ملغمهای است از یک شعر جعلی و چند بیت از استاد فریدون
#مشیری؛ درحالیکه در شناسنامهی اثر، شعر به استاد هوشنگ
#ابتهاج نسبت داده شده است.
چه میتوان گفت وقتی اهالی فرهنگ و هنر با سهلانگاری، چنین آسیبی بر ادبیات فارسی وارد میکنند. جای سؤال است که در بین اشعار گذشته و معاصر ما، شعری زیباتر و ترانهای پرمحتواتر از این شعر جعلی وجود نداشت؟! اگر از این هم بگذریم و بنا را بر سلیقه بگذاریم، آیا این بزرگواران نباید پیش از انتشار
#آلبوم مشترکشان به محتوای آن و صحت انتساب اشعارش دقت میکردند؟
آيا فضای مجازی منبع خوبی برای گزینش آلبومی است که همه میدانیم یکی از مهمترین اتفاقات اخیر موسیقی کشورمان است؟!
آیا با چنین شواهدی، میتوانیم انتظار آیندهای روشن را برای ادبیات فارسیمان داشته باشیم؟!
#نازنین_توتونچیان از اعضای
#کمپین مبارزه با نشر جعلیات
#افسانه_چشمهایتjaliyat
@ketabeabii