با فرارسیدن دهم مهر ۱۳۹۹،
۶۲ سال از ازدواج
سایه با همسر مهربان و فداکارش گذشت. با آرزوی تندرستی و شادکامی ایشان، چند سطری از کتاب
#شعر_سایه_در_موسیقی_ایرانی (ص
۶۲)
در معرفی بانو آلما مایکیال نقل میشود:
ایشان بهتاریخ ۲۲ فروردین ۱۳۱۱
در بندر انزلی زاده شده و
در رشت و اصفهان و تهران بالیده است. پدرش، آرام، از ارمنیان رشت و مادرش، واروارا پتروونا (همنام یکی از شخصیتهای رمان شیاطین داستایوسکی) روس بود. او جز برادری ناتنی (از ازدواج نخستِ مادرش) یک خواهر بزرگتر با نام ایرما (زادۀ ۱۳۰۷) دارد. آرام مایکیال، حسابدار شرکت کامساکس، پیمانکار طرح احداث خط راهآهن سراسری، بود و ناگزیر به سفرهای گوناگون میرفت. واروارا برای همراهی با همسرش، دو دخترشان را چند سالی به مدرسۀ شبانهروزی کاتولیکهای اصفهان سپرد. شاید استواری و استقلال شخصیتی بانو آلما حاصل همینگونه از پرورش
در روزگار کودکی و نوجوانی باشد. پس از چند سال خانوادۀ مایکیال به تهران آمد و آلما توانست از دبیرستان نوربخش (کالج امریکایی دختران) مدرک دیپلم بگیرد.
سایه هنگام تحصیل
در دبیرستان تمدّن، آلما را
در ۱۴سالگی بهعنوان دوستِ یکی از همشاگردیهایش دیده بود؛ اما از سال ۱۳۳۲ با او آشنایی نزدیک یافت و سرانجام پس از پنج سال، با تأخیری که علت آن مخالفت خانوادۀ آلما بود، با وی پیمان زناشویی بست.
اگر تاریخ دوستی
سایه و آلما را ملاک قرار دهیم تا امروز ۶۷ سال از این رابطه گذشته است. استواری این پیوند را چیزی جز عشق و همدلی تضمین نمیتوانست کرد. آرزو میکنم
در این روزگار دمسرد گسستها و شکستهای عاطفی، چنین عشقی نصیبتان گردد و فراموش نباید کرد که چنین عشقی را با شانس و اتفاق و بخت نمیتوان یافت، باید برای آن کوشید و گذشت کرد و مهر ورزید.
تصنیف «عشق سربلند» (آهنگ علی قمصری، آواز امیر صادقین) را بشنوید که روی غزل
سایه برای همسرش ساخته شده است.
سایه این غزل زیبا را
در زندان، برای بانو آلما سروده و به پایداری عشقشان سوگند یاد کرده که تا زنده است به او وفادار خواهد ماند:
به پایداری آن عشق سربلند قسم
که سایۀ تو به سر میبرد وفای تو را
@sayeoMusighi