#ابن_المقفع چنان که از از مطالعه احوال او برمیآید، دانشمندی ایرانی نسب بوده که در سایه قبول اسلام تا اندازهای پیش حکام عصر خویش عزیز و محترم شمرده شد.
در این که ابن المقفع از مانویه یعنی اصحاب مانی معروف بوده، گویا هیچ شکی نیست. چه ابوریحان بیرونی او را صریحا مانوی و غالب مصنفین دیگر او را
#زندیق (=صدیق از طبقات علمای دین مانوی) نوشتهاند و بیشتر کینۀ منصور و دیگران نسبت به او به همین جهت بوده. بهخصوص که ابن المقفع به این کیش بستگی قلبی داشته و از اظهار تعلق به آن خودداری نمیکرده. و غالب مولفین متاخر که فرقی بین زردشتی و مانوی نمیگذاشتند، با مسامحه او را زردشتی نوشتهاند.
سید مرتضی در کتاب امالی خویش گوید: وقتی ابن المقفع به آتشکدهای از آن زردشتیان میگذشت، با آنکه اسلام آورده بود، لمحهای نگریست و به این ابیات تمثل کرد:
یا بیت العاتکه الذی اتعزل
حذرالعدی و به الفواد موکل
انی لامنحک الصدود و اننی
قسما الیک مع الصدود لا میل
یعنی: ای خانه عاتکه، ای که من از ترس دشمنان از آن کناره میکنم در صورتی که دلم بسته به اوست
من از تو رو برمیگردانم، ولی سوگند میخورم که باوجود روبرگرداندن، به تو مایلم.
🍃#عباس_اقبال_آشتیانیکتاب
#شرح_حال_عبدالله_بن_مقفع@ketabeabii