پیوسته باید که از اندامِ مومن یکی به خداوند مشغول باشد؛ یا به دل او را یاد کند، یا به زبان، ذکر او هَمیگوید، یا به چشم، دیدارِ وی میبیند، یا به دست، سخاوت میکند، یا به قدم، زیارت مردان همیرَود، یا به تَن، خدمت مؤمنان همیکند، یا از ایمان، یقینی همیوَرزد، یا از خِرد، معرفت همیدارد، یا از کار، اخلاص هَمیورزد، یا از قیامت حَذر میکند. این چنین کس، من کفیلم که چون سر از گور بَرکند، کَفنکِشان میرود تا به بهشت.
بایزید را گفتند بزرگترین نشانههای عارف چیست؟ گفت: این است که ببینی او را که با تو میخورد و مینوشد و میآمیزد و دادوستد میکند و دلش در ملکوت قدس است، این است بزرگترین نشانهها.