آنچه سرنوشت انسان را رقم میزند، از سه مشخصه اساسی "آنچه هستیم"، "آنچه داریم" و "آنچه مینماییم" ناشی میشود و البته تمام سعادت انسان در "آنچه هستیم" قرار دارد.
به این معنا که چه در شرایط خوب و چه در سختیهای زندگی، اینکه با چه چیزی روبرو میشویم، یا بر ما چه میگذرد، مهم نیست، بلکه مهم این است که رویدادها را چگونه احساس میکنیم. برای مثال وقتی با یک رویداد روبرو میشویم، اگر مستقل از ما باشد آن را به آسانی تحمل میکنیم، امّا اگر خودمان سبب آن بوده باشیم، تحمل آن دشوار است و این مسئله نشان میدهد که سرنوشت ممکن است تغییر کند، امّا تغییر شخصیت ممکن نیست.
اگر ازدواج کنیم خوشبخت نخواهیم بود و اگر ازدواج نکنیم باز هم خوشبخت نخواهیم بود. مانند خارپشتهایی هستیم که برایِ گرم شدن به هم میچسبند و اگر به هم بچسبند خارشان به تنِ هم فرو میرود و اگر جدا شوند از سرما رنج خواهند برد. زندگی معاملهای است که در هر حال خرجِ آن بیش از دخلش است.
اگر معاشرت با دیگران تو را آزرده میکند، همیشه قدری از تنهایی ات را با خود به جمع ببر. یعنی بیاموز آنچه میاندیشی را فوراً ابراز نکنی، چیزی که میشنوی را زیاد جدی نگیری و از دیگران بیش از اندازه انتظار نداشته باشی.
➖➖➖➖➖ اینجا مردم قدرِ صبح را نمیدانند. با بیدار باشِ زنگِ ساعت که همچون تیشهای خوابشان را قطع میکند، به طرزِ خشنی از خواب برمیخیزند و بلافاصله خود را به دستِ تعجیلی شوم میسپارند. میتوانی به من بگویی روزی که با چنین عملِ خشنی شروع شود چگونه روزی خواهد بود؟ باور کن همین صبح هاست که خلق و خوی آدم را تعیین میکند.
انسان با صمیمیت بیاندازه با دیگران از قدر و احترام خود میکاهد. زیرا فرومایگان از همه چیز سوءاستفاده میکنند، بالاخص زمانی که دریابند دسترسی به شما نیز آسان است.
بايد از داشتن نظر مساعد بيش از اندازه نسبت به كسی كه تازه با او آشنا شده ايم بپرهيزيم، زيرا در غير اينصورت دراثر خطای خود شرمگين يا حتی متضرر خواهيم شد!
برای پیمودن راه زندگی، صلاح آدمی در این است که توشهی بزرگی از دو چیز را به همراه داشته باشد: یکی احتیاط و دیگر مدارا؛ اولی ما را از آسیب و زیان در امان میدارد و دومی از مشاجره و نزاع.
دنبال چی میگردی؟ در پی چی هستی؟ برات آرزو میکنم که بهش نرسی چون به محض رسیدن ، تموم میشه مقصد یک مکانه رسیدن یک لحظهاست کل مسیر و رفتن رو فدای اون زمان و مکان کوتاه نکن ... در رنج، در پی ملالیم و هنگام ملال در پی رنجی تازه ...
غافل از اینکه به قول #خیام: حالی خوش باش که زندگانی این است اقیانوس همینجاست
هر كتابي كه به خواندنش مي ارزد بايد در آن واحد دوبار خوانده شود. رعايت دستور فوق دو علت دارد: يكي اينكه در مطالعه دوم، قسمت هاي مختلف كتاب بهتر درك مي شود و قسمت اول كتاب زماني نيك فهميده مي شود كه از پايان آن نيز آگاه باشيم و ديگر اينكه در اين دو مطالعه وضع روحي ما يكسان نيست، در مطالعه ي دوم ما نظر تازه اي نسبت به هر قسمت پيدا كرده و جور ديگري تحت تأثير آن كتاب قرار مي گيريم.