مثل انسانی نخستین،
بی آنکه بدانیم غم چیست،
غمگینیم.
یاد گرفته ایم چطور اشک هایمان را پاک کنیم،
پیش از آنکه،
طرز استفاده از دستهایمان را بدانیم.
به عشق اجازه دادیم،
که از لا به لای انگشتانمان بریزد،
و قطره قطره بمیرد.
زیرا فهمیده بودیم نمی توان آب را،
تا ابد در مشتی بسته نگه داشت.
روزهای خوب گذشته اند.
روزهای خوب درگذشته اند.
خوبی مرده است.
اگر نه مورچه ها،
دانه ی گندم را تشییع نمی کردند.
خوبی مرده است.
و ما با پیراهن های گرد آلودمان،
از خاکسپاری آسمان بر می گردیم.
#علیرضا_طالبی_پور