ƒαянα∂❤кια
شعرهایی که وقت تنهایی به ذهنم تراوش
می کنند...
حرفهای دلم...
از رنجی که می برم...
رازهای نهفته در پنهان خانه ی دلم...
و هزار و یک حرف و حدیث نگفته...
و ترانه های دوست داشتنی...
@Gomshode_Dar_Khial
🔘ارتباط بامدیر
@Akharin_Jam_Tohi
فیلمساز، مستندساز، نویسنده و شاعر. بکتاش آبتین که دوران محکومیت خود را میگذراند، در حبس به کرونا مبتلا شد و به دلیل سهلانگاری مسئولین و تاخیر در انتقال ایشان به بیمارستان، درگذشت.
از این پس من در رؤیای زندگی، از ستارگان، برای آسمان سینهریز درست خواهم کرد، الماس را در قعر خاکستر خواهم یافت و خورشید را سلام خواهم گفت. چه مهم است اگر رؤیای من ناتمام خواهد ماند؟ کیفیتها هستند که ارزشها را میسازند، نه کمیتها.
#ایران_درودی (۱۱ شهریور ۱۳۱۵ #نیشابور خراسانرضوی - ۷ آبان ۱۴۰۰ #تهران) نقاش، کارگردان، نویسنده، منتقد هنری و استاد دانشگاه رشته تاریخ هنر. درودی به عقیده برخی پیرو مکتب فراواقعگرایی (سورئالیسم) است. #سالوادور_دالی وی را هنرمندی از خطه شرق با ذوق و استعداد بینهایت توصیف میکرد.
#احمد_محمود (احمداعطا) (۴ دی ۱۳۱۰ #اهواز - ۱۲ مهر ۱۳۸۱ #تهران) نویسنده. او را پیرو مکتب رئالیسم اجتماعی میدانند. معروفترین رمان او، #همسایهها، در زمره آثار برجسته ادبیات معاصر ایران شمرده میشود.
به یاد زنده یاد حسن نیرزاده و تدریس بی نظیرش... آموزگاری که با لباس و هیبت خاصی کلاس میرفت و شیرینی تدریسش هنوز در ذهن پدران و پدربزرگان ماست (درگذشته ۱۳۶۲)
#حسن_نیرزاده نوری (۱ مهر ۱۳۰۹_ ۱۴ شهریور ۱۳۶۲ #تهران) از آموزگاران سرشناس ایران. وی با استفاده از مهارتهای بازیگری تدریس میکرد. او پس از مطالعه روش باغچهبان، روشی نوین برای تدریس الفبا ابداع نمود.
(۲۹ اسفند ۱۲۹۲ - ۱ شهریور ۱۳۶۹ #تهران) ادیب، سیاستمدار، زبانشناس، نویسنده، مترجم، شاعر و نمایشنامهنویس. پرآوازهترین شعر او مثنوی بلند «#عقاب» است که به #صادق_هدایت تقدیم شده.
به عشق هر که دل بستم، از اول خصم جانم شد به هر کس مهر کردم، عاقبت نامهربانم شد کسی از راه دلسوزی، نزد بر آتشم آبی وفای شمع را نازم، که عمری همزبانم شد رهایی نیست مقدورم، ز بند عشقش ای ناصح من آن صیدم کز اول دام صیاد آشیانم شد به دستش تا سپردم دل، چو لاله داغدارم کرد به پایش تا فشاندم جان، چو نرگس سرگرانم شد هزاران خون دل خوردم که بینم بی رقیب او را چه سود از خلوت وصلش که شرمم پاسبانم شد “صفا” می سوخت چون پروانه و می گفت دلشادم که همچون شمع، روشن در جهان راز نهانم شد
#سیمین_دانشور (۷ اردیبهشت ۱۳۰۰ #شیراز _ ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ #تهران ) نویسنده، مترجم، عضو کانون نویسندگان ایران و نخستین زن ایرانی که به صورت حرفهای در زبان فارسی داستان نوشته است. خالق اًآری چون رمان #سووشون و #جزیره_سرگردانی است. #سووشون نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شدهاست. این کتاب از جمله پرفروشترین آثار ادبیات داستانی در ایران بهشمار میرود. وی همسر #جلال_آل_احمد بود. دانشور در نخستین انتخابات کانون نویسندگان (فروردین ۱۳۴۷) به عنوان رئیس آن برگزیده شد.
#تهران بر درختان حجاب اجباری پوشاند بر تن آبها عبا پوشاند بر تن جاده ها جبه پوشاند بر سر باغچه عمامه پوشاند به زور آواز را مجبور کرد که ریش بگذارد بر تنِ شعر لباس عاشورا پوشاند موسیقی بیوه شد و زندگی را تبدیل به عزا کرد تهران به روی کسی نمیخندد، غیر از مرگ تهران از هیچ چیز خوشش نمیآید غیر از مرگ زنانش، پسرانش، و دخترانش نام همه ی آنها مرگ است و چیزی که در آنجا از مادر متولد نمی شود زندگی ست
#سیمین_خلیلی معروف به #سیمین_بهبهانی (زادهٔ ۲۸ تیر ۱۳۰۶ #تهران - درگذشتهٔ ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ #تهران)، نویسنده و غزلسرای معاصر ایرانی و از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران بود. #سیمین_بهبهانی در طول زندگیاش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شدهاند. شعرهای #سیمین موضوعاتی همچون عشق به وطن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تنفروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر میگیرند. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزنهای بیسابقه به #نیما_ی_غزل معروف است. هم چنین به #سیمین لقب #بانوی_غزل، شاعر_وطن و #شیر_زن هم داده اند. او در سال ۱۳۲۵ با #حسن_بهبهانی ازدواج کرد و به این دلیل به #سیمین_بهبهانی معروف است. او سال ها دبیر آموزش و پرورش بود. #سیمین پیش از انقلاب برای رادیو ترانه هم میسرود و خوانندگانی چون #شجریان، #الهه ، #گلپا، #ایرج ، #عارف ، #سپیده ، #کورس_سرهنگ_زاده ، #رامش ، #عهدیه ، #سیما_بینا ، #پوران ، #دلکش و #مرضیه... سرودههای وی را خواندهاند. #سیمین مدتی هم عضو شورای موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران بود #سیمین_بهبهانی که به علت مشکلات تنفسی و قلبی در بیمارستان پارس تهران بستری بود از پانزدهم مرداد در کما به سر میبرد و سرانجام ساعت یک بامداد روز سه شنبه، ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ خورشیدی برابر با ۱۹ اوت ۲۰۱۴ میلادی، در سن ۸۷ سالگی درگذشت. پیکر او با حضور مردم و ادیبان و هنرمندان از مقابل تالار وحدت تشییع شد و در بهشت زهرا در مقبره خانوادگی و کنار پدرش به خاک سپرده شد.
#سیمین_خلیلی معروف به #سیمین_بهبهانی (زادهٔ ۲۸ تیر ۱۳۰۶ #تهران - درگذشتهٔ ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ #تهران)، نویسنده و غزلسرای معاصر ایرانی و از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران بود. #سیمین_بهبهانی در طول زندگیاش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شدهاند. شعرهای #سیمین موضوعاتی همچون عشق به وطن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تنفروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر میگیرند. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزنهای بیسابقه به #نیما_ی_غزل معروف است. هم چنین به #سیمین لقب #بانوی_غزل، شاعر_وطن و #شیر_زن هم داده اند. او در سال ۱۳۲۵ با #حسن_بهبهانی ازدواج کرد و به این دلیل به #سیمین_بهبهانی معروف است. او سال ها دبیر آموزش و پرورش بود. #سیمین پیش از انقلاب برای رادیو ترانه هم میسرود و خوانندگانی چون #شجریان، #الهه ، #گلپا، #ایرج ، #عارف ، #سپیده ، #کورس_سرهنگ_زاده ، #رامش ، #عهدیه ، #سیما_بینا ، #پوران ، #دلکش و #مرضیه... سرودههای وی را خواندهاند. #سیمین مدتی هم عضو شورای موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران بود #سیمین_بهبهانی که به علت مشکلات تنفسی و قلبی در بیمارستان پارس تهران بستری بود از پانزدهم مرداد در کما به سر میبرد و سرانجام ساعت یک بامداد روز سه شنبه، ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ خورشیدی برابر با ۱۹ اوت ۲۰۱۴ میلادی، در سن ۸۷ سالگی درگذشت. پیکر او با حضور مردم و ادیبان و هنرمندان از مقابل تالار وحدت تشییع شد و در بهشت زهرا در مقبره خانوادگی و کنار پدرش به خاک سپرده شد.