🔷🔹 فقط امام زمان
🔹🔷⚜💠⚜💠⚜💠⚜💠⚜💠⚜💠⚜💠⚜قال المهدی عجل الله تعالی فرج:
دشمنان مارا به مردم بشناسانید.......
24#_رمضان_بدرک_رفتن_ابولهب_دشمن_دین_و_پیامبر_صلی الله علیه وآله وسلم
#در_قرآنمفسران معتقدند برخی از آیات قرآن درباره ابولهب نازل شده است، در این میان مشهورترین مورد
#سوره مسد است.
وقتی پیامبر(ص) دعوت خویش را علنی کرد قبایل قریش را فراخواند و آنان را از عذاب الهی ترساند و به توحید فراخواند؛ ابولهب پیامبر(صلی الله) را با لفظ «تبًّا لک»
#دشنام داد.
پس سوره مسد نازل شد: «تَبَّت يَدا أَبي لَهَبٍ وَتَبَّ...» (نابود باد دستان ابولهب و خود او نیز نابود گردید).
در مورد شان نزول این سوره نظرات دیگری هم ذکر شده است.
پس از نزول این سوره
#ابولهب بیش از ده سال زنده بود اما ایمان
#نیاورد و
#مشرک از دنیا رفت. این یکی از پیشگوییها و
#معجزات قرآن است.
در سوره مسد از ابولهب با کنیهاش نام برده شده، در حالی که در کنیه نوعی از احترام نهفته است. در مورد دلیل این امر وجوه مختلفی ذکر شده است از جمله:
او غالبا با کنیهاش شناخته میشده در نتیجه ذکر کنیهاش ایجاد احترام نمیکند.
ابولهب اسم او بوده نه کنیهاش.
از آن جا که نامش عبدالعزی (بنده بُت عزی) بوده است خدا نخواسته است او را بنده عزی بداند، حتی اگر نام او باشد.
در آیه بعد آمده «سَيَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ»
(به زودی وارد آتشی شعلهور و پرلهیب میشود)
پس «لهب» که در کنیهاش وجود دارد با «لهب» (شعله آتش) در
#جهنم مناسبت دارد و از این تناسب به منظور تحقیر استفاده شده است.
در تفسیر آیات دیگری نیز نام
#ابولهب به چشم میخورد. او از جمله افرادی بود که پیامبر(صلی الله) را مورد
#تمسخر قرار میداد و خداوند در آیه ۹۵ سوره
#حجر (۱۵) به پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) وعده داد که
#شر آنان را
#رفع خواهد کرد.
گفته شده که در آیه ۱۹ سوره زمر (۳۹) [یادداشت ۱] مقصود از
«کسانی که فرمان عذاب در مورد آنان قطعی شده است»، ابولهب و پسرش و خویشان پیامبر(صلی الله) که به او ایمان
#نیاوردند نازل شده است.
در تفسیر آیه ۲۲ سوره زمر (۳۹)[یادداشت ۲] نیز گفته شده که مصداق «کسانی که خدا سینهشان را برای اسلام گشاده است»، حمزه و حضرت امیرالمومنین علی(علیهالسلام) هستند در مقابل
«آنان که قلبهایی سخت در برابر ذکر خدا دارند» که در آن، منظور
#ابولهب و فرزندانش هستند.
نقل شده که
#ابولهب در جمع سران
#مشرکین که برای مقابله با دعوت پیامبر(صلی الله) قصد تصمیمگیری داشتند گفت: «من حضرت محمد(صلی الله) را به شاعری متهم میکنم»
پس آیه ۴۱ سوره حاقه (۶۹)[یادداشت ۳] نازل شد:
«و [قرآن] گفته شاعری نیست».
#بردشمن_صاحب_الزمان_لعنت👊#بر_عمر_وتابعینش_تا_صبح_ظهور_لعنت👊@faghat_emamzaman59