☀️شکوه ایرانشهری☀️

این شعر صائب حجت رو تموم کرده

دوش دیدم وسط کوچه روان پیری مست..
بر لبش جام شرابی و سبویی در دست..
گفتم نکنی شرم از این می خواری؟
گفتا که مگر حکم به جلبم داری!؟
گفتم تو ندانی که خدا مست ملامت کرده؟
در روز جزا وعده به اتش کرده؟
گفتا که برو بی خبر از دینداری
خود را به از باده خوران پنداری؟!
من می خورم‌ و هیچ نباشد شرمم
زیرا به سخاوت خدا دل گرمم..
من هرچه کنم گنه از این می خواری
صد به ز تو ام که دایما هشیاری..
عمر زاهد همه طى شد به تمناى بهشت
او ندانست که در ترک تمناست بهشت
این چه حرفیست که درعالم بالاست بهشت
هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت
دوزخ از تیرگی بخت درون من و توست
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت...

👤 #صائب_تبریزی

https://t.center/Derafsh_IRANshahr

کشتار ایرانی‌ها توسط مغول‌ها!!!

منابع تاریخی ارقام هراس انگیزی از کشتارهای هراس انگیز شهرهای ایران، به دست مغولان میدهد، چنانچه پس از کشتار هرات در شهر تنها ۴۰ تن زنده ماندند، و در روستاهای حومه آن کمتر از یکصد تن! در بلخ ۲۰۰ هزار تن کشته شدند، درحومه بیهق ۷۰ هزار تن توسط وحشی‌های مغول کشته شدند به و کشته شدگان شهر هرات نیز ۷۰ هزار تن بودند. از مردم شهر پر جمعیت مرو و روستاهای آن جمعا بیش از صد تن باقی نمادند. در طوس تنها ۵۰ خانه سالم به جا ماند که در هریک از آنها بیش از یک تن زنده نبود. یاقوت در جغرافیای معروف خود در باره نیشاپور نوشت که تاتار ها هرکس را که در آنجا میزیست، از جوان و پیر و زن و کودک و حتی سگان و گربه ها را نیز کشتند. و سپس شهر را با خاک یکسان کردند.

هنگامیکه شهری به تصرف مغولان در می‌آمد، یا شهری پس از تسلیم دوباره سر به شورش بر میداشت، آنگونه که در سال ۱۱۲۱ میلادی در هرات رخ داد، فرماندهان ارتش مغول دستور کشتار دسته جمعی آنان را صادر میکردند. در چنین مواردی جمله ساکنان شهر را به بیرون از شهر برده و آنان را میان رزمندگان خود تقسیم میکردند. و این رزمندگان موظف بودند کلیه افرادی را که تحویل گرفته بودند، با تیر و کلنگ و چماق و شمشیر و غیره از پای درآوردند. به گواهی تاریخ نگاران آن زمان، اینگونه کشتار های دسته جمعی در مرو، بلخ، هرات، نیشاپور، طوس، سبزوار، ری، قزوین، ساوه، همدان، مراغه و اردبیل و چند شهر نسبتا کوچکتر انجام گرفت. پس از این کشتارها، اسیران را وادار میکردند تا کشته ها را شمارش کنند. بنا به گفته تاریخ جهانگشای جوینی، تنها به مدت ۱۳ روز مغولان مشغول قتل عام مردمان بدبخت بودند. همچنین به گفته جهانگشای جوینی، در یکی از مراکزی که مردم آن در برابر مغولان پایداری کرده بودند، از ۱۰۰۰۰۰ تن، تنها ۱۰۰ نفر از آنان زنده ماندند!

مغولان در حملات خود از کشتار های دسته جمعی و غارت اموال و دریدن شکم و قطعه قطعه کردن اعضاء و شکنجه دادن و خراب کردن و انواع بی عصمتی ها و نامردمی ها بهره گرفتند و به منزله درندگانی بودند که در "گله های آهو و گوسفند" در افتند. تاریخ هایی که در همین زمانها در باره این هجوم بزرگ نوشته شده، پر است از ذکر جنایات و فجایع وحشیان مغول و تاتار. که بی تردید در تاریخ ایران کم سابقه بوده است...

منابع 📚:
📗ایران پس از ۱۴۰۰ سال
✍ شجاع الدین شفاء
📙تاریخ ایران از دوران باستان تا قرن۱۸میلادی
✍ نوشته: پیگولوسکایا
✍ مترجم: کریم کشاورز
📗 تاریخ ادبیات در ایران
✍ ذبیح الله صفاء

https://t.center/Derafsh_IRANshahr