اگر قرار به جا زدن بود،پای اولین
جوخهٔ اعدامتان جا می زدیم.
روی همان پشت بامِ مدرسه رفاه جا می زدیم.
بعد از قتل عام اسیران اوین جا می زدیم.
بعد از سلاخی کارون و فریدون جا می زدیم.
بعد از دیدن ندای غرق در خون جا می زدیم.
بعد از خیابان های سرخ آبان جا می زدیم.
بعد از شکنجه کُش کردن ستار و فرزاد جا می زدیم.
بعد از اسیدپاشی هایتان بر سر و صورت
دخترانمان جا می زدیم.
بعد از حلق آویز کردن نوید جا می زدیم.
بعد از همان دو موشکِ سپاه به
هواپیمای مسافربری جا می زدیم.
بعد از قتل عام مردم کُرد و
بلوچ و عرب جا می زدیم.
بعد از کشتن مهسا و نیکا و
سارینا و خدا نور جا می زدیم.
بعد از به رگبار بستن کیان جا می زدیم...
این بیدادگاه های ارتجاعی تان هم، نه تنها ما را
نمی ترساند بلکه خشم و نفرت ما را نسبت
به شما سیاه چرکان تاریخ بیشتر می کند.
هر جنایت شما ما رو مصمم تر از قبل می کند.
ما با مبارزه علیه جهل و جنایت شما جان می گیریم.
هیچ گلوله ای نمی تواند
به عزم و خشم این مردم لطمه ای بزند.
هیچ طناب داری نمی تواند
فریاد آزادی خواهی را خفه کند.
«قسم به خونِ یاران
ایستاده ایم تا پایان»
🆔️ @Dardemoshtarek7 🖤