کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران

💥سرین کرتیس همچنان در بلاتکلیفی؛ ۱۲۳ روز بازداشت بدون آزادی موقت

▪️#سرین_کرتیس (بدیعی)، شهروند دوتابعیتی ایرانی-نیوزیلندی، بیش از ۱۲۳ روز است که در ندامتگاه مرکزی #کرج به صورت بلاتکلیف در بازداشت به سر می‌برد.  هنوز هیچ‌گونه اقدامی برای آزادی موقت او صورت نگرفته و او همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برد.

کرتیس در ششم فروردین ماه ۱۴۰۳ توسط نیروهای اطلاعاتی در کرج بازداشت شد. او پس از بازداشت به سلول انفرادی در ندامتگاه مرکزی کرج منتقل و اواخر خردادماه به بند ۱۵ این زندان منتقل شد. اتهامات علیه او شامل توهین به مقدسات، آتش زدن کتاب مقدس، تبلیغ علیه نظام و تشویق مردم به فحشا و فساد از طریق انتشار فایل‌های مستهجن در فضای مجازی است.

#نه_به_بازداشت_خودسرانه
#زندانیان_سیاسی_آزاد_باید_گردد
https://linktr.ee/cfppi

🔴 پیام #گوهر_عشقی مادر جانباخته راه آزادی #ستار_بهشتی به #اسماعیل_عبدی معلم زندانی

پسرم آزادی نزدیک است!

دوشنبه ۲۹ فروردین‌ماه

#معلم_زندانی_آزاد_باید_گردد
#زندانیان_سیاسی_آزاد_باید_گردد
@cfppi3

🔴 درخواست کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری از سازمان جهانی کار برای آزادی نمایندگان کانون مدافعان حقوق کارگر در ایران
https://wp.me/p9yWrK-2AO
۱۷ فروردین ۱۴۰۱ : دبیرکل کنفدراسیون اتحادیه جهانی کارگری درخواست نامه‌اش با ذکر موارد نقض حقوق کارگری نمایندگان کانون مدافعان حقوق کارگر خواهان مداخله فوری دبیرکل سازمان جهانی کار برای آزادی فوری و بی قید و شرط #هاله_صفرزاده و #علیرضا_ثقفی از حکومت ایران است.

در این درخواست نامه اعلام شده است که خانم صفرزاده و آقای ثقفی در تاریخ ۳ مرداد ۱۳۹۸ به اتهام واهی «تبلیغ علیه نظام» در دادگاه انقلاب کرج محاکمه و به یک سال حبس تعزیری محکوم شدند.
هاله صفرزاده و علیرضا ثقفی و دیگران در یک تجمع خصوصی در محل کار آقای ثقفی بازداشت شدند. در حالی که دیگر فعالان در همان روز آزاد شدند، هاله صفر زاده و علیرضا ثقفی همچنان در یکی از خشن ترین زندان های ایران (کچویی) جاییکه زندانیان به دلیل جرایم سنگین جنایی در حبس هستند به سر می برند.
کنفدراسیون یادآور می‌شود که کمیته آزادی تشکل‌ها و کمیته کاربرد استانداردها بارها توجه حکومت ایران را به عدم رعایت حقوق اساسی و کنوانسیون‌های اصلی سازمان بین‌المللی کار جلب کرده‌اند.
کنفدراسیون درخواست مداخله عاجل از سازمان جهانی کار را اعلام داشته و خواسته تا از حکومت ایران بخواهند، هاله صفرزاده و علیرضا ثقفی فورا و بدون قید و شرط را آزاد کند، هرگونه اموال مصادره شده آنها را بازگرداند، و همه اتهامات علیه آنها را لغو کند و از هرگونه دستگیری، آزار و اذیت و ارعاب بیشتر دست بردارد.
#کارگر_زندانی_آزاد_باید_گردد
#معلم_زندانی_آزاد_باید_گردد
#زندانیان_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#من_صدای_او_هستم

@cfppi3

🔴 تجمع اعتراضی بازنشستگان و مستمری‌بگیران اهواز

امروز دوشنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۰، جمعی از بازنشستگان تامین اجتماعی در مقابل اداره کل سازمان تامین اجتماعی استان خوزستان واقع در اهواز تجمع کردند.

معترضان در این تجمع خواستار اجرای قانون همسان سازی حقوق و رسیدگی به سایر مطالبات خود شدند.
#معیشت_منزلت_حق_مسلم_ماست
#اعتراضات_سراسری
#معلم_زندانی_آزاد_باید_گردد
#زندانیان_سیاسی_آزاد_باید_گردد

💥 هلند، آمستردام
شش نوامبر ۲۰۲۱، بزرگترین مارش اعتراضی باشرکت هزاران نفر از فعالین، سازمانها و احزاب مدافع حفاظت از محیط زیست، همزمان با نشست تغییرات اقلیمی در گلاسکو دراعتراض به شرایط محیط زیستی
#فعالین_محیط_زیست_زندانی
#زندانیان_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#COP26

یادداشتی از #سعید_اقبالی زندانی سیاسی #زندان_رجایی_شهر_کرج
https://wp.me/p9yWrK-1Yz
سعید اقبالی، زندانی سیاسی زندان رجایی شهر کرج با انتشار نامه‌ای با عنوان «معنای زندگی در حکومت دیکتاتوری» نوشت؛ اصلیترین عامل بقای دیکتاتوری ایجاد ترس و وحشت عمیق میباشد و در این نوع حکومت اقشار فرودست جامعه اگر بخواهند لب به اعتراض باز کنند بلافاصله با آنها به شدیدترین نوع ممکن برخورد می شود.

متن کامل نامه در زیر می‌آید:

«معنای زندگی در حکومت دیکتاتوری

از تولد تا مرگ را یک بازه زمانی تشکیل میدهد که در این بازه زمانی هر فرد در اجتماع خود با فرهنگ و زبان و … مخصوص به خود این دوره را با تجربه‌های مختلف میگذراند. اساسا زندگی کردن و زنده بودن مختص به همه جانداران است اما این سازوکار برای انسانها شکل پیچیده‌تری دارد.

هر انسانی با توجه به غرایز مشترک میل به بقا و زندگی دارد اما خود این میل چندین شاخصه متفاوت دیگر نیز دارد. مانند میل به ثبات، آزادی، اراده فردی و خوشبختی و …. اما هنگامی که تمامی این شاخصه‌ها تحت عوامل مختلف تغییر کند یا در حالتی منفی‌تر وجود نداشته باشد معنای بقا و زندگی روبه‌روی یکدیگر قرار خواهد گرفت!

بقا یا تلاش برای زنده ماندن با زندگی کردن تفاوت دارد برای زنده ماندن چندین عامل نظیر تغذیه و قرارگرفتن در یک مکان امن شاید کافی باشد، اما هر چه که جوامع بزرگتر و پیشرفته‌تر باشند طبعا این عوامل و نیازها بدیهی‌تر و سطحی‌تر میشوند. اگر بخواهیم این موضوع را در یک دستگاه سیاسی_اجتماعی بررسی کنیم خود شامل تحلیل دیگری است.

در حکومتهای دیکتاتوری همیشه قشر عظیمی از مردم که متعلق به طبقات ضعیف جامعه‌اند هیچگاه زندگی با ثبات و توان با آرامشی را تجربه نکرده و نمیکنند و به واسطه سیاستهای این شکل از حکومتها همواره در فقر و عدم آرامش روانی بسر میبرند. اقدامات سیستمهای دیکتاتوری برای محدود و حذف کردن زندگانی مردم فقط شامل قرار دادن آنها در تنگناهای اقتصادی که صد البته موضوع مهمی به شمار میرود نیست اما اجتماع علاوه بر اینها مورد سرکوب و تحقیر و سلب آزادیهای شخصی و اجتماعی و قومیتی و … قرار میگیرد.

اما اصلیترین عامل بقای دیکتاتوری ایجاد ترس و وحشت عمیق است، اقشار فرودست جامعه که با شرایط بیکاری، درآمد ناکافی و تورم و گرانی و هزار مشکل دیگر دست و پنجه نرم میکنند و از فراهم کردن نیازهای اولیه خود و خانوادهشان عاجز هستند اگر بخواهند لب به اعتراض باز کنند بلافاصله با آنها به شدیدترین نوع ممکن برخورد می شود. حکومت که آگاه به شرایط موجود و نظر مردم نسبت به خود است با سیاست کج دار و مریز و دادن امتیازهای بسیار کوچک از حق قانونی و انسانی خود مردم که به یغما برده شده، سعی در این دارد که از طرفی با شیوه سرکوب شدید در مقابل اعتراض و یک رضایت از حداقل هم پایین‌تر افراد در مرز میان ترس و اجبار قرار دهد و این تفکر را با همین سیاست الغا کند که زندگی همین شکل را با شرایط فعلی دارد و فرد را به سمتی سوق دهد تا از سر اجبار و ترس دچار کرختی و توهم از زندگی شود، یا ساده‌تر بگوییم توهمی از زندگی برای از دست ندادن همین امکانات حال حاضر!

توهم (delusion) در علم روانپزشکی اصرار به اعتقاد و شرایط نادرست علی رغم شواهد آشکار است [در زبان فرانسه نیز معنای تصور غلط و خیال باطل است (illusion)]. اما این اصرار و خیال باطل همانگونه که گفته شد، از سر اجبار، ترس و ایضا قرار گرفتن در یک دوره تاریخی استبداد است.

اما مهمترین وظیفه‌ای که در مقابل زندگی خود و دیگران داریم این است که برای کسانی که در این توهم بسر میبرند توضیح دهیم؛ این زندگی چیزی نیست جز تلاش برای زنده ماندن! و جایگاه و حقوقشان را به آنها بازشناسانیم تا در قدم بعدی عامل ترس را با کمک یکدیگر، همبستگی و فداکاری از ببین ببریم! زیرا که اگر این گردونه استبداد و استثمار ادامه پیدا کند، تفاوتی ندارد که شغل و درآمد و فرهنگ شما چه باشد! وضعیت با توجه به تمامیت خواهی حکومتهای دیکتاتوری هر روز وخیمتر خواهد شد. ما انسانها از بدو پیدایش یک سیر تکاملی را پیموده‌ایم و تنها وقتی به زندگی واقعی دست پیدا میکنیم که به ضرورتهای طبیعت و تاریخ پاسخ مناسب دهیم.

آیا ضرورت این زمان قبول شرایط فعلی و تن دادن به این چیزی است که اسمش را زندگی گذاشته‌اند و حاکمان به ما تحمیل کرده اند؟

سعید اقبالی / مهرماه ۱۴۰۰/ زندان رجایی شهر کرج.»


#زندانیان_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#آزادشان_کنید
#مرگ_بر_جمهوری_اسلامی