#دلگویهآدم که فقط با زبانش حرف نمی زند!
با چشمانش، بدنش، رفتارش، نشست و برخاستش..حتی با سکوتش حرف می زند!
آن وقت منی که تمام عمر بیش از آن که با صدا گفته باشم و شنیده باشم با زبان بدن و رفتار و چشمان و سکوت آدمها رابطه هایم را بنا کرده ام در این دنیای واویلای بی در و پیکر مجازی که فقط نوشته ها حرف می زنند، دنبال کدام حس و درک و دوستی می گردم؟!!!
هزار بار از خود پرسیده ام: من که با بالا رفتن گوشه ابرو و تند و کند شدن صدای نفس دوستانم، بیش از کلمات و واژگانشان خاطره و رابطه دارم، من که از طرز ایستادن و نشستن آدمها، تصاویر دقیقی دارم، چنان که بدانم این "نه" که گفت همان "آری" بود و یا الان خنده اش تلخ تر از گریه هایش!
با چه امید و جسارتی، اینجا می نویسم و می خوانم و آدمها را دوست یا دشمن خطاب می کنم؟!
من دوست داشتن بلدم؟! دوستی کردن بلدم؟!! نمی دانم؟
اینجا دوستی و دشمنی به قدر یک نماد قلب یا قهر و بلاک است!
اینجا نمی فهمی آدمی که الان خندید دارد گریه می کند یا ....
چه می دانم؟ من دوستان مجازیم را هم بیش از اندازه دو دوتا چهار تای منطقی جدی می گیرم.
آنها را نمی شناسم اما به دنیای واقعی من نزدیکند!
من حس می کنم! درک می کنم و باور می کنم!
من ، دوستم را مثل خودم می دانم پس نمی توانم با گفتن چند جمله قشنگ و تعارف، یا چند عبارت منطقی و خشک...جذب یا طردش کنم!
برای من آدمهای پشت گوشی، هستند. درد می کشند. لذت می برند!
اشک می ریزند و می خندند...
#ف_میم_درسا . ادمین
🆔 @Bookzic