کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گرد

اعدام زانیار ولقمان ورامین کیفر خواستی سنگین علیه حاکمیت .

اکنون : در آستانه ی چهارمین سالگرد اعدام سه تن از بی شماران ستاره ی سرخ ، در سرزمین مان ایران زمین هستیم ؛ بازهم ! چونان همیشه و هنوز ، سخن از شرافت و شعور یاران است ؛ سخن از رشادت کارگری و صداقت انقلابی ، علیه حاکمان و دژخیمان سرمایه داری اسلامی می باشد ؛ آری ! از جان فدایان رفقا : رامین حسین پناهی ، و نیز لقمان و زانیار مرادی ، حرف می زنم ؛ به راستی : چگونه باید این انبوه ظلمت و رنج را ، با بضاعت اندک واژگان ، نوشت یا سرود ؛ چگونه باید فریاد برآورد که حتی خداوندان قدرت و اربابان ثروت ( همانا نظام منحوس و رژیم ددمنشانه ی سرمایه ی اسلامی ، از اظهار و ارائه‌ی مشخصات و مختصات مزار این جانباحتگان گل گون کفن ، هراس دارد : دریغ می ورزد ؛ اما لازم و ملزوم می دانم ! که خطاب به پدران و مادران این جانباختگان گرانمایه و بزرگوار  ، و سراسر شهروندان جهان و ایران زمین ، از جانب خویش ، و نیز هر انسان آزاد اندیش و صلح طلب ، این گونه قاطعانه و بی پروا ، هلهله کنم که : بدون تردید و شک ! مزار این عزیزان در خون خفته ، در قلب و ذهن هر آدمی ست که به مساوات بشری و نیز رهایی همه ی خلق های تخت ستم ، ایمان و باور دارد ؛ پس بنابراین ! مزار رامین حسین پناهی را ، باید در کالبد هر صحرا ، جست و جو کرد ؛ زیرا ساز و آواز اش ، در دهان هر چکاوک و بر بستر هر رود ، جریان دارد ؛ و عالم را ، از گندم و ترانه ، سرشار می کند ؛ به گمان ام ! مزار لقمان و زانیار مرادی را ، باید در هندسه ی کوهستان ها یافت ؛ زیرا آنان : ضیافت و سخاوت و طراوت زاگرس بودند ؛ آنان : به تبار رنگین کمان و نسل دریچه ، اعتقاد و اعتماد داشتند ؛ آنان : هیچ وقت و هرگز ، عاقبت اندیش و عافیت طلب نبودند ؛ و ناگزیر ! نان و مسکن و آزادی را ، برای سراسر توده های زحمت کش خلق ایران زمین  ( کارگران ، کودکان کار ، کشاورزان و دهقانان ،  رانندگان ، معلمان ، پرستاران ، بازنشستگان ، معلولان جسمی و ذهنی ، اقلیت های جنسی و غیرو ... ) می خواستند و طلب می کردند ؛ آری ! آنان آداب شان به قامت تاریخ ، و نیز مزارشان به وسعت یک جغرافیا ، همانا ایران زمین  است ...



#رامین_حسین_پناهی

#لقمان_زانیارمرادی

#مزارشان_کجاست

# یادداشت‌های فراموش شده

# امید آدینه

https://t.center/behnima