پیام: «من یه دختر ۱۹ ساله و تک بچه هستم. تا حالا مسافرت نرفتم. ما لباس نمیخریم ما نمیتونیم سروقت بریم دکتر چون پول نداریم.
من دارم بیماری های روحی و روانی و جسمانی رو توی وجود تک تک افرادی که اطرافم هستن و میشناسمشون میبینم. ما مستاجریم این یعنی نابودی کامل.
خونه به جایی میگن که امن باشه دلت قرص باشه اما ما نداریم. یه خونه ۷۰ متری داریم بدون حیاط و تراس و آسانسور که با یه زلزله ۴ ریشتری هم روی سرمون خراب میشه؛ قسمت تاریک ماجرا اینجاست که دیگه نمیتونیم پول پیش و کرایه همین جا رو هم پرداخت کنیم. ما عیدا آجیل و میوه و لباس نمیخریم.
توی آخرین ماه بهار هستیم و فقط یکبار توی خونه خالم زردآلو خوردیم.
جمهوری اسلامی فراموش نمیکنم که مدرسه دولتی قرار بود به همه اونایی که معدلشون خوب شده جایزه بدن و اون موقع من معدلم ۲۰ شده بود اما بهم جایزه ندادن، چرا؟ چون شهریه رو کامل پرداخت نکرده بودیم اصلا آدم حسابم نکردن
قبلنا درس خوندن راه گریز از بدبختی بود اما الان خودش یه درد روی دردای دیگه.
چشمام ضعیفه و دندونام درد میکنن. دیشب گرسنم بود، هممون گشنه بودیم اما به روی خودمون نمیآوردیم، خیلی لحظه نکبت باری بود.
نمیدونم میبینین یا نه و متاسفم که انقدر غلط املایی دارم دستام دارن میلرزن.
#فقر_فساد_گرونی🆔@AzadiMagazine