هنر زمانه
#شعر_سپید
Канал
182
подписчика
5,99 тыс.
фото
176
видео
160
ссылок
✅ هنر، گامی است که از معروف آشکار به سوی مجهول پنهان در حرکت است...
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAADwRyzz4lN2-HCNtAg
به بهانۂ ۲۱ آذرماه زادروز استاد #احمد_شاملو
احمد شاملو متخلص به الف_بامداد یا الف_صبح، شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس ایرانی و از بنیانگذاران و دبیران کانون نویسندگان ایران در پیش و پس از انقلاب در ۲۱ آذر سال ۱۳۰۴ متولد شد.
#شاملو تحصیلات کلاسیک نامرتبی داشت؛ زیرا پدرش افسر ارتش بود و پیوسته از این شهر به آن شهر اعزام می‌شد و از همین روی، خانواده‌اش هرگز نتوانستند برای مدتی طولانی جایی ماندگار شوند. زندانی شدنش در سال ۱۳۲۲ به سبب فعالیت‌های سیاسی، پایانِ همان تحصیلات نامرتب را رقم می‌زند.
شهرت اصلی شاملو به خاطر نوآوری در شعر معاصر فارسی و سرودن گونه‌ای شعر است که با نام #شعر_سپید یا "شعر شاملویی" که هم اکنون یکی از مهمترین قالب‌های شعری مورد استفاده ایران به شمار می‌رود و تقلیدی است از شعر سپید فرانسوی یا شعر منثور شناخته می‌شود.
شاملو که هر شاعر آرمانگرا را در نهایت امر یک آنارشیست تام و تمام می‌انگاشت، در سال ۱۳۲۵ با #نیما_یوشیج ملاقات کرد و تحت تأثیر او به شعر نیمایی روی آورد؛ اما برای نخستین بار در شعر «تا شکوفه سرخ یک پیراهن» که در سال ۱۳۲۹ با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد وزن را رها کرد و به صورت پیشرو سبک نویی را در شعر معاصر فارسی شکل داد.
شاملو علاوه بر شعر، فعالیت‌هایی مطبوعاتی، پژوهشی و ترجمه‌هایی شناخته‌شده دارد. مجموعه کتاب #کوچه او بزرگ‌ترین اثر پژوهشی در باب فرهنگ عامه مردم ایران می‌باشد.
آثار وی به زبانهای: سوئدی، انگلیسی، ژاپنی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی، ارمنی، هلندی، رومانیایی، فنلاندی، کردی و ترکی ترجمه شده‌اند. شاملو از سال ۱۳۳۱ به مدت دو سال، مشاور فرهنگی سفارت مجارستان بود.
«نخستین شب شعر بزرگ ایران» در سال ۱۳۴۷، از سوی وابسته فرهنگی سفارت آلمان در تهران برای احمد شاملو ترتیب داده شد.
احمد شاملو پس از تحمل سال‌ها رنج و بیماری، در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۷۹ درگذشت و پیکرش در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شده‌است.
#عشق، #آزادی و انسان‌گرایی، از ویژگی‌های آشکار سروده‌های شاملو هستند.
سنگ مزار او چندین بار از سوی افراد ناشناسی تخریب شده است.
آثار:
۱۳۲۹–۱۳۲۳ آهن‌ها و احساس (در چاپخانهٔ یمنی تهران توسط فرمانداری نظامی ضبط و سوزانده شد.)
۱۳۳۰–۱۳۲۹ قطعنامه، چاپ اول با مقدمه فریدون رهنما و به هزینهٔ او:۱۳۳۰.
۱۳۳۰ آهنگ‌های فراموش‌شده، توسط ابراهیم دیلمقانیان منتشر شد.
۱۳۳۰ بیست و سه (۲۳)، چاپ مستقل ۱۳۳۰، چاپ‌های سانسور شدهٔ دیگر ضمیمهٔ مرثیه‌های خاک.
۱۳۳۵–۱۳۲۶ هوای تازه
۱۳۳۸–۱۳۳۶ باغ آینه
۱۳۴۱–۱۳۳۹ لحظه‌ها و همیشه
۱۳۴۳–۱۳۴۱ آیدا در آینه
۱۳۴۴–۱۳۴۳ آیدا، درخت و خنجر و خاطره
۱۳۴۵–۱۳۴۴ ققنوس در باران
۱۳۴۸–۱۳۴۵ مرثیه‌های خاک
۱۳۴۹–۱۳۴۸شکفتن در مه
۱۳۵۲–۱۳۴۸ ابراهیم در آتش
۱۳۵۶–۱۳۵۵ دشنه در دیس
۱۳۵۹–۱۳۵۶ ترانه‌های کوچک غربت
۱۳۶۹ مدایح بی‌صله
۱۳۷۶–۱۳۶۴ در آستانه
۱۳۷۸–۱۳۵۱ حدیث بی‌قراری ماهان
@zemesstaaan
احمد شاملو متخلص به الف_بامداد یا الف_صبح، شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس ایرانی و از بنیانگذاران و دبیران کانون نویسندگان ایران در پیش و پس از انقلاب در ۲۱ آذر سال ۱۳۰۴ متولد شد.
#شاملو تحصیلات کلاسیک نامرتبی داشت؛ زیرا پدرش افسر ارتش بود و پیوسته از این شهر به آن شهر اعزام می‌شد و از همین روی، خانواده‌اش هرگز نتوانستند برای مدتی طولانی جایی ماندگار شوند. زندانی شدنش در سال ۱۳۲۲ به سبب فعالیت‌های سیاسی، پایانِ همان تحصیلات نامرتب را رقم می‌زند.
شهرت اصلی شاملو به خاطر نوآوری در شعر معاصر فارسی و سرودن گونه‌ای شعر است که با نام #شعر_سپید یا "شعر شاملویی" که هم اکنون یکی از مهمترین قالب‌های شعری مورد استفاده ایران به شمار می‌رود و تقلیدی است از شعر سپید فرانسوی یا شعر منثور شناخته می‌شود.
شاملو که هر شاعر آرمانگرا را در نهایت امر یک آنارشیست تام و تمام می‌انگاشت، در سال ۱۳۲۵ با #نیما_یوشیج ملاقات کرد و تحت تأثیر او به شعر نیمایی روی آورد؛ اما برای نخستین بار در شعر «تا شکوفه سرخ یک پیراهن» که در سال ۱۳۲۹ با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد وزن را رها کرد و به صورت پیشرو سبک نویی را در شعر معاصر فارسی شکل داد.
شاملو علاوه بر شعر، فعالیت‌هایی مطبوعاتی، پژوهشی و ترجمه‌هایی شناخته‌شده دارد. مجموعه کتاب #کوچه او بزرگ‌ترین اثر پژوهشی در باب فرهنگ عامه مردم ایران می‌باشد.
آثار وی به زبانهای: سوئدی، انگلیسی، ژاپنی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی، ارمنی، هلندی، رومانیایی، فنلاندی، کردی و ترکی ترجمه شده‌اند. شاملو از سال ۱۳۳۱ به مدت دو سال، مشاور فرهنگی سفارت مجارستان بود.
«نخستین شب شعر بزرگ ایران» در سال ۱۳۴۷، از سوی وابسته فرهنگی سفارت آلمان در تهران برای احمد شاملو ترتیب داده شد.
احمد شاملو پس از تحمل سال‌ها رنج و بیماری، در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۷۹ درگذشت و پیکرش در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شده‌است.
#عشق، #آزادی و انسان‌گرایی، از ویژگی‌های آشکار سروده‌های شاملو هستند.
سنگ مزار او چندین بار از سوی افراد ناشناسی تخریب شده است.
آثار:
۱۳۲۹–۱۳۲۳ آهن‌ها و احساس (در چاپخانهٔ یمنی تهران توسط فرمانداری نظامی ضبط و سوزانده شد.)
۱۳۳۰–۱۳۲۹ قطعنامه، چاپ اول با مقدمه فریدون رهنما و به هزینهٔ او:۱۳۳۰.
۱۳۳۰ آهنگ‌های فراموش‌شده، توسط ابراهیم دیلمقانیان منتشر شد.
۱۳۳۰ بیست و سه (۲۳)، چاپ مستقل ۱۳۳۰، چاپ‌های سانسور شدهٔ دیگر ضمیمهٔ مرثیه‌های خاک.
۱۳۳۵–۱۳۲۶ هوای تازه
۱۳۳۸–۱۳۳۶ باغ آینه
۱۳۴۱–۱۳۳۹ لحظه‌ها و همیشه
۱۳۴۳–۱۳۴۱ آیدا در آینه
۱۳۴۴–۱۳۴۳ آیدا، درخت و خنجر و خاطره
۱۳۴۵–۱۳۴۴ ققنوس در باران
۱۳۴۸–۱۳۴۵ مرثیه‌های خاک
۱۳۴۹–۱۳۴۸شکفتن در مه
۱۳۵۲–۱۳۴۸ ابراهیم در آتش
۱۳۵۶–۱۳۵۵ دشنه در دیس
۱۳۵۹–۱۳۵۶ ترانه‌های کوچک غربت
۱۳۶۹ مدایح بی‌صله
۱۳۷۶–۱۳۶۴ در آستانه
۱۳۷۸–۱۳۵۱ حدیث بی‌قراری ماهان
@zemesstaaan
Forwarded from تجربه نوشتن (خسرو)
✍ پاسخ کوتاه پرویز الهیاری(شاعر) به دو پرسش در باره شعر #احمد_شاملو
🔻خسرو غلامی: دو پرسش دارم در باره شاملو:
این درسته که شعر شاملو مردانه است؟ مثلن آنجا که میگه: چه مردی/ چه عالی مردی! آیا شاعر فقط به مردان مبارز پرداخته و نام هیچ زنی مبارزی در شعراش نیست؟ اگه اینطوره، دلیلش چیه؟
و پرسش دیگه اینکه آیا درسته که شاملو در شعرش از کارگر و زندگی و مبارزه اش چیزی نگفته؟ اگه این هم درسته، دلیلش چیه؟
🔹پرویز الهیاری: من هم موافقم که نگاه شعر شاملو به جهان پیرامون، از منظری مردانه و اساسن درک و تجربه ای مردانه است. این امر کاملن در سروده هایش، قابل فهم می باشد؛ ولی شعر شاملو هیچ گاه زن ستیز نیست. چه بسا زیباترین اشعارش را در ستایش زن آفریده شده است.
البته در شعری نام «پوری» را آورده است. من فکر می کنم غیبت زنان مبارز و انقلابی در سروده های شاملو، شاید به خاطر کم رنگی حضورشان در سپهر سیاسی ایران بوده باشد.
اما موضوع اشعار کارگری:
باید بگم واقعیت این است که بعد از «ابوالقاسم لاهوتی»، ادبیات کارگری دچار افول شده و حتا در زمان لاهوتی هم، نگاه خیر خواهانه شاعر به طبقه ی کارگر و رنجبران هست، نه نگاهی از درون.
توجه می کنید نگاه نگاهی ست خیر خواهانه، نه از منظرگاه طبقه به بیرون. شعرای دیگر هم عصر لاهوتی از «پروین اعتصامی» گرفته تا «میرزاده عشقی» و «فرخی یزدی» نیز همین روند را پیش گرفته اند. گیرم که لاهوتی بیشتر و قوی تر مضامین کارگری را در اشعارش جاری کرده باشد.
و بعد از لاهوتی اشعار کارگری متاسفانه گاه و بیگاه در ادبیات ما حضور پیدا کرده که اشعاری سیاسی و صرفا برای ترغیب و تهییج طبقه کارگر بوده. مانند اشعار نصرت رحمانی، سیاوش کسرایی، خسرو گلسرخی و سعید سلطان پور.
اما جایگاه اشعار شاملو:
به نظر من شعر شاملو خارج از ساختار زیبایی شناسی و زبان فاخر آن، شعریست معترض و ظلم ستیز؛ اما نه کارگری. بعد از انقلاب اشعار کارگری، آن هم بندرت وارد ادبیات کارگری شده است که لازم هست جداگانه روی آن مکث کرد و بازش نمود.
#احمد_شاملو
#شعر_سپید
#کاشفان_فروتن_شوکران
#عشق_عمومی
#افق_روشن
#پریا
#شب_مهتاب
https://t.center/tajrobeneveshtan
🔻خسرو غلامی: دو پرسش دارم در باره شاملو:
این درسته که شعر شاملو مردانه است؟ مثلن آنجا که میگه: چه مردی/ چه عالی مردی! آیا شاعر فقط به مردان مبارز پرداخته و نام هیچ زنی مبارزی در شعراش نیست؟ اگه اینطوره، دلیلش چیه؟
و پرسش دیگه اینکه آیا درسته که شاملو در شعرش از کارگر و زندگی و مبارزه اش چیزی نگفته؟ اگه این هم درسته، دلیلش چیه؟
🔹پرویز الهیاری: من هم موافقم که نگاه شعر شاملو به جهان پیرامون، از منظری مردانه و اساسن درک و تجربه ای مردانه است. این امر کاملن در سروده هایش، قابل فهم می باشد؛ ولی شعر شاملو هیچ گاه زن ستیز نیست. چه بسا زیباترین اشعارش را در ستایش زن آفریده شده است.
البته در شعری نام «پوری» را آورده است. من فکر می کنم غیبت زنان مبارز و انقلابی در سروده های شاملو، شاید به خاطر کم رنگی حضورشان در سپهر سیاسی ایران بوده باشد.
اما موضوع اشعار کارگری:
باید بگم واقعیت این است که بعد از «ابوالقاسم لاهوتی»، ادبیات کارگری دچار افول شده و حتا در زمان لاهوتی هم، نگاه خیر خواهانه شاعر به طبقه ی کارگر و رنجبران هست، نه نگاهی از درون.
توجه می کنید نگاه نگاهی ست خیر خواهانه، نه از منظرگاه طبقه به بیرون. شعرای دیگر هم عصر لاهوتی از «پروین اعتصامی» گرفته تا «میرزاده عشقی» و «فرخی یزدی» نیز همین روند را پیش گرفته اند. گیرم که لاهوتی بیشتر و قوی تر مضامین کارگری را در اشعارش جاری کرده باشد.
و بعد از لاهوتی اشعار کارگری متاسفانه گاه و بیگاه در ادبیات ما حضور پیدا کرده که اشعاری سیاسی و صرفا برای ترغیب و تهییج طبقه کارگر بوده. مانند اشعار نصرت رحمانی، سیاوش کسرایی، خسرو گلسرخی و سعید سلطان پور.
اما جایگاه اشعار شاملو:
به نظر من شعر شاملو خارج از ساختار زیبایی شناسی و زبان فاخر آن، شعریست معترض و ظلم ستیز؛ اما نه کارگری. بعد از انقلاب اشعار کارگری، آن هم بندرت وارد ادبیات کارگری شده است که لازم هست جداگانه روی آن مکث کرد و بازش نمود.
#احمد_شاملو
#شعر_سپید
#کاشفان_فروتن_شوکران
#عشق_عمومی
#افق_روشن
#پریا
#شب_مهتاب
https://t.center/tajrobeneveshtan