وقتي كنگره هفتصدمين سال مولوي (دهه 50) در دانشگاه تهران برگزار شد، برگزاركنندگان كنگره ـ به عمد يا به سهوـ از #علامه_جعفری به عنوان يك محقق ايرانيِ مثنوي دعوت به عمل نياوردند! ایشان خطاب به ما كه بسيار ناراحت شده بوديم، به آرامي گفت:برويد سخنراني ها را گوش كنيد و در پي مطالب باشيد، نه در پي شخص و نام.به ياد دارم که در اين كنگره،شادروان #مجتبي_مينوي در متن سخنراني خود، از نظر نسخه شناسي شك داشت كه در بيت اول مثنوي، بشنو از ني چون «حکایت» مي كند درست است، يا بشنو از ني چون «شکایت» مي كند! من وقتي موضوع «حکایت» و «شکایت» را با ناراحتي و طنز به استاد جعفری نقل كردم، ايشان گفت: آقاي مينوي در واژه شناسي و نسخه شناسي استادي بزرگ هستند؛ صحيح نيست به تحقير از او ياد كني! اگر از اينكه مرا دعوت نكرده اند، آزرده خاطر هستي، نبايد نسبت به كساني كه دعوت شده اند، بي حرمتي كني ! حالا به من بگو: آيا در جلسات كنگره، آواي «ني» را شنيدي يا نه؟ گفتم: نه. گفت: اگر صدای «نی» را شنیده بودی، نه در پی «شکایت» بودی و نه «حكايت!» من همان جا منقلب شده و بي اختيار گريستم. زنده یاد سید محمد باقر نجفی