ادب‌سار

💫

مسافرم
اما هیچ مقصدی ندارم

وقتی تو نباشی
جاده‌ها
فقط ادامه دارند !


#آریا_معصومی
@AdabSar

💫

در خودم گم شده‌ام، دست و دلم نیست به کار

تو نباشی، من و دست و دل و کارم به چه کار؟

#آریا_صلاحی
#چکامه_پارسی
@AdabSar

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar

🔅آشنایی با نام‌های ایرانی

«آریا» و «آریامهر» / بخش دوم
نام پسرانه‌ی "آریامهر"، آمیخته از آریا+مهر، نامی نوین از دو واژه‌ی کهن است.
"آریامهر" به چم:
-خورشید آریایی
-کسی که مهر آریایی دارد
-دوستدار آریایی
-کسی که آریایی‌ها دوستش دارند
-پیمان و دوستی استوار آریایی است.

برای آشنایی با نام آریا به این پیوند بنگرید:
t.me/AdabSar/6643

و برای آشنایی با واژه‌ی "مهر" به این پیوندها بنگرید:
t.me/AdabSar/5259
t.me/AdabSar/5273
t.me/AdabSar/5700

با آنکه گفته می‌شود "آریامهر" نام سرداری در روزگار داریوش مخامنشی است، ولی گمان می‌رود که این سخن نادرست بوده و "آریامهر" نامی نوساخته باشد. زیرا واژگان این نام در آن زمان اینگونه نبودند.
"آریامهر"، برنامی(لقبی) است که در شهریور ۱۳۴۴ خورشیدی و در بیست‌وپنجمین سالگرد پادشاهی "محمدرضا پهلوی" از سوی انجمن رایزنی(مجلس شورای ملی) و مِهِستان(مجلس سنا) به او داده شد.
گفته می‌شود "محمدرضا پهلوی" از "صادق رضازاده شفق" که اندیشمندی برجسته و نامدار در زبان و ادب پارسی بود، خواست تا برنام(لقب) درخوری برای او پیشنهاد دهد و وی پس از چندی این نام را برگزید که از سوی خاندان پهلوی پسندیده شد. سپس "صادق کیا"، سرپرست آن‌هنگام فرهنگستان زبان ایران، برای نخستین‌بار در ادب‌نامه‌ی "هنر و مردم" درباره‌ی این نام یادداشتی نوشت.
سرگذشت این نام چندان روشن نیست و بسیاری از پژوهشگران گمان می‌کنند که "رضازاده شفق" این نام را با آمیختن دو واژه‌ی کهن ساخته باشد. برخی هم می‌گویند "صادق کیا" آن را ساخته است.
به گمان آن‌ها نام "آریامهر" برآمده از آرمانمَندی(ایدئولوژی) ایران‌باستان‌گرایی پهلوی‌ها است که سودای بازسازی روزگار زرین و کهن ایران و ساخت آرمانشهری به سیاگ(سیاق) گذشته را داشتند.

اکنون این نام در سازمان زادنِگاری(ثبت احوال) کشور پذیرفته شده ولی در شماری از نهادهای وابسته به آن شاید خودسرانه از پذیرش آن خودداری کنند.

#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#آریا #آریامهر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar

🔅آشنایی با نام‌های ایرانی

«آریا» و «آریامهر» / بخش نخست
"آریا" یکی از کهن‌ترین واژگان و نامی تبارمند است که امروز بر پسران گذاشته می‌شود و نام "ایران" نیز از آن گرفته شده است. "آریا" به چم آزاده، والاتبار، دوست، هم‌پیمان و گروهی از سپیدپوستان است که در ایران، هند و اروپا ماندگار شدند.

🌍🌏 با برجسته‌ترین دیدگاه‌های ایران‌شناسان درباره‌ی این نام آشنا شویم:

1⃣ واژه‌ی «آریا» در زبان‌ اوستایی «اَیریَه» (airya)، در پارسی باستان «اَریَه» (āriya) و در سنسکریت «آریَه» (arya) است. در زبان پهلوی و پارسی دَری به «ایر» (ēr) دگرگون شده است. «ایر» در واژه به چم «آزاده» و چندینه(جمع) آن «ایران» به‌چم «آزادگان» است. این نام در زبان اوستایی به مانی سرزمین و مردم ایران بود.
ایرانیان در نوشته‌های پهلوی ساسانی، خود را به این نام و میهن خود را «ایران» (ērān) نامیدند. (فریدون جنیدی)

2⃣ "آریا" آمیخته از آری+ا است. "آری" به مانی فراوانی و فرگشت(تکامل) است. (دهخدا)

3⃣ "آریا" در اوستایی "اَیریه"، در پارسی باستان "آریَه" یا "اَریَه" و در سنسکریت "اَریا" بود. در اوستا به گونه‌ی "اَئیرینه" و "اَئیرین" است. (پورداود)

همچنین گفته می‌شود که "آریا" نام آمیخته از "آ" پیشوند نایی(منفی)+ری(ریا) و به چم پاک و بی‌ریا است. درباره‌ی درستی این دیدگاه نمی‌توان داوری کرد.
پیشینه‌شناسی واژه‌ی "آریا" چندین دیدگاه دیگر نیز دارد که در نیپیک‌ها، نوشتارها و تارنماهای ایران‌شناسی می‌توانید بخوانید.

⛰⛰ واژه‌ی "آریا" در سنگ‌نبشته‌های باستانی برای نخستین‌بار در سنگ‌نبشته‌ی بیستون و در زمان داریوش یکم هخامنشی به‌کار رفته است.(...من داریوش شاه بزرگ، […]، پسر یک پارسی، یک آریایی، از نیای آریایی...)
واژه‌ی "آریا" در سنگ‌نبشته‌های نخش رستم پارس، کاخ آپادانای شوش و پرسپولیس به چم دودمان آریایی به‌کار رفته و در سنگ‌نبشته‌ی ایلامی بیستون در ستایش اهورامزدا، خدای مردم آریایی آمده است.

📡📡 "آریا" در دیگر زبان‌ها:
← سانسکریت: والا، کیا، خواستنی، ارزشمند، خردمند، آزاده، فروتن، ادبمند، نیک‌نهاد، جان‌سپار، دوست و هم‌پیمان
← در ایرلندی: بزرگ‌منش، سرشناس
← در کشورهای اسکاندیناوی: بزرگمرد

⚗⚗ "ایریان"(ایریه+ان) یا "ایریا" نامی است که مردم این سرزمین خود را به این نام می‌نامیدند و نام "ایران" به چم سرزمین آریایی‌ها از آن مانده است. در اینجا "ان" نشان چندینه(جمع) است. واژه‌ی "ایران" از زمان ساسانیان بر کشور نهاده شد.
بخش نخست نام‌‌های "ایرلند" و "ایرج" ریشه در این واژه دارند.

⏳⌛️ نام آریا با گذر زمان با واژگان دیگری درآمیخت و نام‌های زیبایی پدید آمدند. چم این نام‌ها وابسته به نام آریاست. برای نمونه:
آریابد: بزرگ دودمان آریا
آریارمن: نام نیای داریوش هخامنشی
آریافر: شکوه آریایی
آریادخت: دختر آریایی
آریاراد: جوانمرد آریایی، آریایی جوانمرد
آریاگیو: سخنور آریایی
آریانا: سرزمین بزرگی از افغانستان کنونی
آریانوش: شادی آریایی‌ها
آریابان: نگهبان آریایی‌ها
آریاچهر: از نژاد آریایی
آریاناز: سربلندی آریایی، آریایی سربلند
و...


#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#آریا #آریامهر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar

🔅آشنایی با نام‌های ایرانی

«آریا» و «آریامهر» / بخش دوم
نام پسرانه‌ی "آریامهر"، آمیخته از آریا+مهر، نامی نوین از دو واژه‌ی کهن است.
"آریامهر" به چم:
-خورشید آریایی
-کسی که مهر آریایی دارد
-دوستدار آریایی
-کسی که آریایی‌ها دوستش دارند
-پیمان و دوستی استوار آریایی است.

برای آشنایی با نام آریا به این پیوند بنگرید:
t.me/AdabSar/6643

و برای آشنایی با واژه‌ی "مهر" به این پیوندها بنگرید:
t.me/AdabSar/5259
t.me/AdabSar/5273
t.me/AdabSar/5700

با آنکه گفته می‌شود "آریامهر" نام سرداری در روزگار داریوش مخامنشی است، ولی گمان می‌رود که این سخن نادرست بوده و "آریامهر" نامی نوساخته باشد. زیرا واژگان این نام در آن زمان اینگونه نبودند.
"آریامهر"، برنامی(لقبی) است که در شهریور ۱۳۴۴ خورشیدی و در بیست‌وپنجمین سالگرد پادشاهی "محمدرضا پهلوی" از سوی انجمن رایزنی(مجلس شورای ملی) و مِهِستان(مجلس سنا) به او داده شد.
گفته می‌شود "محمدرضا پهلوی" از "صادق رضازاده شفق" که اندیشمندی برجسته و نامدار در زبان و ادب پارسی بود، خواست تا برنام(لقب) درخوری برای او پیشنهاد دهد و وی پس از چندی این نام را برگزید که از سوی خاندان پهلوی پسندیده شد. سپس "صادق کیا"، سرپرست آن‌هنگام فرهنگستان زبان ایران، برای نخستین‌بار در ادب‌نامه‌ی "هنر و مردم" درباره‌ی این نام یادداشتی نوشت.
سرگذشت این نام چندان روشن نیست و بسیاری از پژوهشگران گمان می‌کنند که "رضازاده شفق" این نام را با آمیختن دو واژه‌ی کهن ساخته باشد. برخی هم می‌گویند "صادق کیا" آن را ساخته است.
به گمان آن‌ها نام "آریامهر" برآمده از آرمانمَندی(ایدئولوژی) ایران‌باستان‌گرایی پهلوی‌ها است که سودای بازسازی روزگار زرین و کهن ایران و ساخت آرمانشهری به سیاگ(سیاق) گذشته را داشتند.

اکنون این نام در سازمان زادنِگاری(ثبت احوال) کشور پذیرفته شده ولی در شماری از نهادهای وابسته به آن شاید خودسرانه از پذیرش آن خودداری کنند.

#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#آریا #آریامهر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

🔷🔶🔹🔸
@AdabSar

🔅آشنایی با نام‌های ایرانی

«آریا» و «آریامهر» / بخش نخست
"آریا" یکی از کهن‌ترین واژگان و نامی تبارمند است که امروز بر پسران گذاشته می‌شود و نام "ایران" نیز از آن گرفته شده است. "آریا" به چم آزاده، والاتبار، دوست، هم‌پیمان و گروهی از سپیدپوستان است که در ایران، هند و اروپا ماندگار شدند.

🌍🌏 با برجسته‌ترین دیدگاه‌های ایران‌شناسان درباره‌ی این نام آشنا شویم:

1⃣ واژه‌ی «آریا» در زبان‌ اوستایی «اَیریَه» (airya)، در پارسی باستان «اَریَه» (āriya) و در سنسکریت «آریَه» (arya) است. در زبان پهلوی و پارسی دَری به «ایر» (ēr) دگرگون شده است. «ایر» در واژه به چم «آزاده» و چندینه(جمع) آن «ایران» به‌چم «آزادگان» است. این نام در زبان اوستایی به مانی سرزمین و مردم ایران بود.
ایرانیان در نوشته‌های پهلوی ساسانی، خود را به این نام و میهن خود را «ایران» (ērān) نامیدند. (فریدون جنیدی)

2⃣ "آریا" آمیخته از آری+ا است. "آری" به مانی فراوانی و فرگشت(تکامل) است. (دهخدا)

3⃣ "آریا" در اوستایی "اَیریه"، در پارسی باستان "آریَه" یا "اَریَه" و در سنسکریت "اَریا" بود. در اوستا به گونه‌ی "اَئیرینه" و "اَئیرین" است. (پورداود)

همچنین گفته می‌شود که "آریا" نام آمیخته از "آ" پیشوند نایی(منفی)+ری(ریا) و به چم پاک و بی‌ریا است. درباره‌ی درستی این دیدگاه نمی‌توان داوری کرد.
پیشینه‌شناسی واژه‌ی "آریا" چندین دیدگاه دیگر نیز دارد که در نیپیک‌ها، نوشتارها و تارنماهای ایران‌شناسی می‌توانید بخوانید.

⛰⛰ واژه‌ی "آریا" در سنگ‌نبشته‌های باستانی برای نخستین‌بار در سنگ‌نبشته‌ی بیستون و در زمان داریوش یکم هخامنشی به‌کار رفته است.(...من داریوش شاه بزرگ، […]، پسر یک پارسی، یک آریایی، از نیای آریایی...)
واژه‌ی "آریا" در سنگ‌نبشته‌های نخش رستم پارس، کاخ آپادانای شوش و پرسپولیس به چم دودمان آریایی به‌کار رفته و در سنگ‌نبشته‌ی ایلامی بیستون در ستایش اهورامزدا، خدای مردم آریایی آمده است.

📡📡 "آریا" در دیگر زبان‌ها:
← سانسکریت: والا، کیا، خواستنی، ارزشمند، خردمند، آزاده، فروتن، ادبمند، نیک‌نهاد، جان‌سپار، دوست و هم‌پیمان
← در ایرلندی: بزرگ‌منش، سرشناس
← در کشورهای اسکاندیناوی: بزرگمرد

⚗⚗ "ایریان"(ایریه+ان) یا "ایریا" نامی است که مردم این سرزمین خود را به این نام می‌نامیدند و نام "ایران" به چم سرزمین آریایی‌ها از آن مانده است. در اینجا "ان" نشان چندینه(جمع) است. واژه‌ی "ایران" از زمان ساسانیان بر کشور نهاده شد.
بخش نخست نام‌‌های "ایرلند" و "ایرج" ریشه در این واژه دارند.

⏳⌛️ نام آریا با گذر زمان با واژگان دیگری درآمیخت و نام‌های زیبایی پدید آمدند. چم این نام‌ها وابسته به نام آریاست. برای نمونه:
آریابد: بزرگ دودمان آریا
آریارمن: نام نیای داریوش هخامنشی
آریافر: شکوه آریایی
آریادخت: دختر آریایی
آریاراد: جوانمرد آریایی، آریایی جوانمرد
آریاگیو: سخنور آریایی
آریانا: سرزمین بزرگی از افغانستان کنونی
آریانوش: شادی آریایی‌ها
آریابان: نگهبان آریایی‌ها
آریاچهر: از نژاد آریایی
آریاناز: سربلندی آریایی، آریایی سربلند
و...


#پریسا_امام_وردی
#نام_پسرانه_ایرانی
#آریا #آریامهر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرمان «ادب‌سار»
پالایش زبان پارسی
والایش فرهنگ ایرانی
@AdabSar
🔷🔶🔹🔸

💫

مسافرم
اما هیچ مقصدی ندارم

وقتی تو نباشی
جاده‌ها
فقط ادامه دارند !


#آریا_معصومی
@AdabSar

💫

عشق
اتفاق سنگینی‌ست
وقتی می‌افتد
یک نفر
برای برداشتنش
کم است!


#آریا_معصومی
@AdabSar

💫


تنهایی دردی‌ست
که روزی جهان را
زیر و رو خواهد کرد
و انسان‌ها را نابود
تا بازی زمین
با موجود جدیدی
دوباره آغاز شود
باورش سخت است
اما کافی‌‌ست لحظه‌ای
به تنهایی ماموتی فکر کنی
که در جستجوی نیمه‌ی دیگرش
از سیبری به راه افتاد
و قرن‌ها بعد
فسیلش را
در بیابان‌های عربستان
کشف کردند!


#آریا_معصومی
@AdabSar

💫

مسافرم
اما هیچ مقصدی ندارم

وقتی تو نباشی
جاده‌ها
فقط ادامه دارند !


#آریا_معصومی
@AdabSar