چرا متن نامهی
علی دایی بسیار مهم است؟
نکتهی برجستهی این متن، پردهبرداشتن از لاپوشانی قتل دخترک نوجوان مدرسهی شاهد؛
#اسرا_پناهی است.
یک رژیم فاسد برای دوام آوردن، به شدت به فراموشیِ ما نیاز دارد.
او برای بقایش نیاز دارد بیشتربکشد و بیشتر از کشتن، نیاز دارد ما جنایتهایش را فراموش کنیم.
والتر بنیامین فیلسوف شهیر آلمانی میگوید «فراموش کردن جسدها، فراموش کردنِ سرکوب است. جسد؛ تاریخِ سرکوب است، پس نباید به یاد آورده شود و نباید برایش سوگواری کرد. جسد باید در فراموشی «حذف» شود. چون اکنونی را یادآوری میکند که ادامهی سرکوب است!»
علی دایی زیر فشار شدید رژیم، شانه انداخت زیر سنگینی فراموشیِ تحمیلی و جنازهی دخترک تنهای شهرش را از زیر گاری بیرون کشید. او در برابر سرکوب ایستاد.
یک رژیم فاسد، همیشه به جسد نیاز دارد. جسدهایی از خودشان برای هیاهو و جسدهایی از مردم برای فراموشی.
جسدهایی از خودشان برای ساختن بارگاه و مجسمه و نشان دادنِ اینکه جاودانگی از آنِ چه کسانی است و جسدهایی برای فراموشی و انکار. پس جامعه را به دو دسته تقسیم میکند: کسانی که اجازهی سوگواری دارند و کسانی که باید فراموش شوند.
هر آنچه که در حافظهی مردم باقی بماند، «فرهنگ» نامیده میشود و بر همین اساس، قدرتِ حیاتِ یک سرزمین در قوتِ حافظهی مردمش است.
کسی که سوگواری تو را میدزدد، پیشتر، حافظهی تو را دزدیده است و آنکه حافظهات را میدزدد، تمامِ زندگی تو را دزدیده است.
خیزش امروز ایرانزمین، خیزشی برای بازپس گرفتنِ حافظه است.
خیزشی تمام قد علیه فراموشی. فراموشی چینهدانِ ستمگر است.
به نام نامیِ
#علی_دایی
که زیر فشار شدید،
نادیده نگرفت شر را
و بالا برد پرچم شرف را.
به نام نامی ایران که فرزندان راستینش، نگاهبانانِ حافظهاند و دلاورانه با فراموشی میجنگند.
ایرانزمین اکنون فراخوانِ حافظهی هزاران سالهاش است.
هر که در سمت حافظه ایستاد، از مردم و فرزند ایران است و هر که با سکوتش کنار فراموشی ایستاد،
دیگر مطلقاً نمیتوان گفت نادانسته، بلکه دانسته در کارِ تامینِ خوراک مارهای ضحاک است.«زهرا عبدی»
https://t.center/Abdinovelist
#مهسا_امینی
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#اسرا_پناهی #علی_دایی #رژیم_کودک_کُش
#علیه_فراموشی #فراخوان_حافظه #نیکا_شاکرمی #سارینا_اسماعیل_زاده #ابوالفضل_آدینه_زاده #حدیث_نجفی #حدیث_موگویی #نه_به_کشتن_کودکان #نه_به_جنایت_علیه_بشریت