مجری تلویوزیون در واکنش به مدال یکی از ورزشکاران ایرانی گفت:
«یکی از نمادهای توسعهیافتگی کشورها در همین رقابتهای المپیک نمود پیدا میکنه و ما تا اینجای کار از سوئیس، دانمارک، نروژ امارات، بحرین، ترکیه، قطر وكانادا جلوتر هستیم»
به حرف مجری فکر کردم
به اینکه «چه نسبتی» بین حرف او با واقعیت توسعه و پیشرفت در جامعهی ما وجود دارد؟
آیا حرف او کاملا دروغ است؟
از نظر من این مجری که خود بخشی از سازوکار یک سیستم است، دانسته و نادانسته، مجریِ عملی غیراخلاقی است به نام : «دروغ سفید»
متخصصان علم جامعهشناسی و اقتصاد توسعه یافتگی را چنین تعریف کردند:
« توسعه یافتگی یعنی رشد و پیشرفت متوازن در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی.»
جامعهشناسان باور دارند اولویت حکومت و مردم اگر در یک راستا نباشد، همان خشت اول است که معمار کج نهاده.
بنابراین شرط اول توسعهیافتگی هماهنگی بین ارکان جامعه در انتخاب هدف است. که اگر چنین نشود انگار اسبهای گاری هر کدام بخواهند به سویی بروند که در واقع جامعه دچار بیسویی و بیمسیری میشود و درجا زدن اتفاق میافتد.
برای حرکت به سمت توسعه یافتگی، باید ببینیم کدامیک اولویت دارند: رشد اقتصادی، رشد اجتماعی یا رشد فرهنگی؟
به نظر بنده بنیان توسعهیافتگی بر همان خشت اول است: اقتصاد
طفلک مجری گناهکار نیست. طفلک نهایت تلاشش را کرده تا یک «دروغ سفید» را اجرا کند.
مگر کار مجری در یک تلویزیون میلی، چیزی غیر اجرا بوده؟
در تعریف دروغ سفید گفتهاند دروغی است که چندان به کسی آسیب نمیرساند. مثلا کسی که روزی یک صفحه کتاب میخواند در جمع دوستانش بگوید من روزی ده صفحه کتاب میخوانم.
پاول اکمن؛ دانشمند انسانشناس در کتاب مشهورش با عنوان «دروغگویی»،
«دروغ سفید» را نابخشودنیتر از «دروغ سیاه» میداند.
معتقد است وقتی اندازهی تصویر بیرونی با اندازهی واقعیت درونی تطابق ندارد، دچار تعارض هولناکی میشویم. او معتقد است ادمهایی که دروغ سفید میگویند از تحقق توسعهی فردی و اجتماعی جا میمانند. دروغ سفید یعنی دائم در حال فریب خویشتن بودن.
دقت کنیم آنچه اول اکمن میگوید دقیقا ربط به توسعهیافتگی دارد.
بیشتر مجریهای تلویزیون همواره در حال ساختن ویتریناند. حتا کرهی شمالی هم میتواند ویترینی از دموکراسی در قالب دروغسفید برای نمایش فراهم کند.
یک دروغ سفید از هزاران هزار دروغ سیاه زشتتر است. زیرا ساختن یک ویترین برای نمایش یک وضعیت غیرواقعی است و این درست نیست.
در حالی که قیمت نان به صورت زیرپوستی در یازده استان چندبرابر شده، مدال المپیک گرفتن عالی است اما تا وقتی نفت در ازای «دانهمرغ» تبادل کالا میشود، من این را نشان از گندیدگی در سیستم اقتصادی و دوربودن از توسعه میدانم و نمیتوان این ضعف را با هیچ مدال المپیکی پوشاند.
من باور دارم، مدال المپیک حاصل تلاش فردی ایرانیان است نشان به آن نشان که
#رضا_علیپور سنگنورد ایرانی گفت« اگر امکانات رقیبانم را داشتم کسی به گرد من نمیرسید»
توصیه میکنم از پاول اکمن دو کتاب «احساسات آشکار یا Emotions Revealed» و «دروغ گویی یا Telling Lies» را در لیست خواندنیها قرار بدهید.
«زهرا عبدی»
https://t.center/Abdinovelist