کربلا از زمان و مکان بیرون است. و اگر تو میخواهی که به کربلا برسی، باید از خود و بستگیهایش، از سنگینیها و ماندنها گذر کنی ... حب حسین(ع) در دلی که خود پرست است، بیدار نمیشود.
وقتی انسان نهج البلاغه را مطالعه میکند گاهی خیال میکند بوعلی سیناست که دارد حرف میزند؛ یک جای دیگر را که مطالعه میکند خیال میکند ملای رومی یا محیی الدین عربی است که دارد حرف میزند؛ جای دیگرش را که مطالعه میکند میبیند یک مرد حماسی مثل فردوسی است که دارد حرف میزند یا فلان مرد آزادیخواه که جز آزادی چیزی سرش نمیشود دارد حرف میزند؛ یک جای دیگر را که مطالعه میکند خیال میکند یک عابد گوشه نشین و یک زاهد گوشه گیر و یا یک راهب دارد حرف میزند همه ارزشهای انسانی را در آن میبینیم چون سخن نماینده روح گوینده است. ببینید علی چقدر بزرگ است و ما چقدر کوچک