خدای مهرب️ان

🌿🌾🌿



ارتباط و جاذبۀ انسان‌ها در آغاز، امری قلبی است و کشش نخست از دل آغاز می‌شود. پایگاه کشش و محبت قلب انسان است. حضرت سبحان، قلب آدمی را مظهر عواطف، احساسات، کشش‌ها، جذبه‌ها و محبت‌ها قرار داده است. وقتی محبتی در دل ریشه می‌زند، تبعیت‌سازی و ایجاد همانندی می‌کند و انسانِ مُحبّ همانند و مطیع محبوب خود می‌شود:
از همین رو در روایات، باب گسترده‌ای از احادیث در موضوع دوستی و هم‌نشینی وجود دارد.

برای مثال از رسول مکرم اسلام (ص) نقل است: 
«الْمَرْءُ عَلَى دِینِ خَلِیلِهِ فَلْینْظُرْ أَحَدُكُمْ‏ مَنْ یخَالِلُ»
آدمی بر دین دوست خویش است. پس هریک از شما باید بنگرد که با چه کسی دوستی می‌کند.

می‌توان از محبت به «رسانا» تعبیر کرد؛ چرا که حُب تأثیری بس عمیق دارد و ویژگی‌ها، باور، دین و شخصیت محبوب را به محب منتقل می‌کند:

می‌رود از سینه‌ها در سینه‌ها
از ره پنهان صلاح و کینه‌ها

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۵، صص ۱۲۹-۱۲۸.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۵


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌾🌿🌾



در وجود انسان دو خود دیده می‌شود: یکی خود پوشالی است که برساختۀ وهم و نفس است. از دل او خودشیفتگی و کبر زاده می‌شود، با وسوسه‌های شیطان پروبال می‌گیرد و نتیجۀ آن موجودی است که ره به جایی نمی‌برد. این خود و بت درون را باید ابراهیم‌وار درهم شکست. این خود است که در دویست سال اخیر در جامعۀ انسانی بسیار رشد کرده و آفت بشریت امروز است.

در نقطۀ مقابل این خود، خودِ دیگری قرار دارد که بر مبنای عقلانیت شکل می‌گیرد، با دست لطف الهی پرورده می‌شود و وجود حقیقی انسان را رقم می‌زند. این خود، از درون، تهی است و در پیوند با مجموعۀ اوصاف الهی است. او متصل است به غنای محض، حقیقت کمال و جمال حقیقی و ناب. از پرتو این اتصال، او پیوسته از عزت، حکمت، علم، جلال، جمال، قدرت، لطافت، رأفت و رحمت خداوندی و دیگر صفات الهی پر می‌شود.

این خود رحمانی را خداوند سبحان به انسان عطا کرده است؛ اما تا زمانی که آدمی از آن خود شیطانی گذر نکند، هرگز به این خود رحمانی نمی‌رسد. در وجود انسان پیوسته میان این دو خود، جنگ و ستیز برقرار است تا سرانجام یکی از آن دو بر دیگری غالب آید.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۵، صص۷۴-۷۳.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۵



@rahe_aseman
🌾🌿🌾