اے ڪه از معجزه‌ے عشق تو شاعر شده‌ام به غزلخوانیِ چشمان تو فاخر شده‌ام ڪار هر شعبده‌اے وصف تو را گفتن نیست گفته‌ام از تو غزل، جزء مفاخر شده‌ام همه ے شوڪت شعرم شرر شور تو بود با تو بر لڪنت هر قافیه قاهر شده‌ام همه از دولت مهر تو غزلسازم من وَ زِ احساس تو آن شاعر ماهر شده‌ام واژه‌ها از تب تو سُڪر بهشتے دارند من ز اعجاز دو چشمان تو ساحر شده‌ام اے مقدس! تن تو صحن و عبادتگاه است به هواے حرم عشق تو زائر شده‌ام اے ضمیر همه‌ے مقصد و مقصود دلم در پے وصل تو مغموم ضمائر شده‌ام چه بگویم ڪه تو را در خور تو وصف ڪنم گرچه صاحب سخن اما ز تو قاصر شده‌ام هر غزل گفته‌ام از سلسله‌ے شوڪت تو پس از اتمام غزل شاعر شاڪر شده‌ام ظاهر و باطن احساس منے اے خود من من ڪه در بطن تو دنبال مظاهر شده‌ام.