#پیام_هایی_از_قرآن ▪️﴿قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ﴾ [الأعراف: ۱۰] ▫️«چه اندک شکر می‌گزارید!» شخص صالحی، کچل و پیس و کور و فلج بود، هم پاها و هم دستانش معلول بود و با این وجود می‌گفت: ستایش مخصوص خدایی است که مرا از بسیاری از آفاتی که سایر مخلوقاتش بدان مبتلا هستند سالم و تندرست داشت. در همان لحظه، مردی از کنارش عبور کرد و گفت: هم کوری، هم کچلی، هم پیسی و هم فلجی، از چه تو را سالم نگه داشته است؟! پاسخ داد: وای بر تو ای مرد، او به من زبانی ذاکر، قلبی شاکر و جسمی صبور در مقابل مصیبت داده است. [1] متاسفانه، مردم گمان می‌کنند که مال و ثروت تنها نعمتی است که شایسته شکر و سپاس است. چشمان بینا را با وجود این همه نابینا، نمی‌بینند! دستان توانا را با وجود این همه معلول، نمی‌بینند! پاهای سالم را با وجود این همه زمین‌گیر، نمی‌بینند! پس خدایا شکرت. 📚پی‌نوشت: [1] این اثر در کتاب‌های روایی و تاریخی یافت نشده اما در خصوص جملۀ دعایی: «الحمد لله الذي عافاني مما ابتلاك به، وفضلني على كثير ممن خلق تفضيلا...» حدیثی وارد است. (نک: سنن الترمذی، ج5، ص493ح3432) و همچنین دربارۀ این جملۀ «لسانا ذاكرا وقلبا شاكرا وبدنا على البلاء صابرا» حدیثی وارد است که اگر خداوند به بنده‌ای از بندگانش ببخشد، خیر دنیا و آخرت را برده است. (نک: الترغیب والترهیب للمنذری، ج2، ص256ح2301). ✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾ 🇵🇸@no_atheism | رد شبهات ملحدین