نقـالی در ایـران قدمتی طولانـی دارد و در حفظ بخشـی از فرهنگ و سنتهای بومی ایرانزمین نقش بسیار مهمی ایفا کرده است، بهخصوص در دورههایی که مردم از توانایی خواندن و نوشتن بینصیب بودند، و طبعاً نقل شفاهی اسطورهها و آموزههای آیینی رواج داشته است. مبنای نقالی به صـورت کنـونی داستانهـای معروف حمـاسی بهویـژه شاهنامهی فردوسی است. این هنر در زمان صفویه به اوج خود رسید و تا زمان ما ادامه یافته است.
هدف این کتاب، معرفی واژههای فارسی اصیلی است که در فرهنگهای قدیمی فارسی یاد شدهاند و در ادبیات گذشته متداول بودهاند اما در زبان رایج گفتار و نوشتار کمتر شنیده و خوانده میشوند و جای خود را به واژههایی عربی دادهاند. قصد کتاب شناساندن واژههای از یاد رفته یا کم کاربرد است نه واژهسازی و هر یک از واژههای ارائه شده دستکم در یکی از فرهنگهای کهن آمده است.