Minerva

شانزده آذر
در سینهٔ تکامل سنگر می‌گیرد
شانزده آذر
در روزهای اول اردیبهشت مقاومت می‌کند.

«جراحی بزرگ» را تدارک دیده‌اند...

شعر #محمد_مختاری دربارهٔ #انقلاب_فرهنگی، دانشجویان و خیابان ۱۶ آذر چاپ شده در خرداد ۱۳۵۹.

شعری از محمد مختاری در سالروز مرگش

#محمد_مختاری این شعر را با عنوان #قارنا در رثای کشتگان حادثهٔ قارنا سرود و اولین بار در بهار ۵۹ در نشریهٔ اندیشهٔ آزاد، دوهفته‌نامهٔ کانون نویسندگان ایران، شماره ۵ چاپ کرد. کشتار قارنا از مرموزترین و فجیع‌ترین حوادث اول انقلاب است که طی آن، در تابستان سال ۱۳۵۸ نزدیک به ۶۸ نفر از اهالی یک روستای کردنشین در آذربایجان غربی جان باختند. نه حکومت و نه گروه‌های فدرالیست کرد مسئولیت این جنایت را به عهده نگرفتند.


به برق شمشیر از دوزخ می‌جهند
و خانه‌های گلی را شقه می‌کنند.
ردای آدمخواران «دیر یاسین» را
اشباحی پوشیده‌اند
که خون قارنا
چشم‌های خالی‌شان را
پر نمی‌کند.

تمام دهکده را می‌بلعند
و تانک‌ها را بر دام‌ها و خرمن‌ها
می‌رانند
درخت‌های سدر را
به رگبار می‌بندند
و صمغ خونین از شاخه‌های سدر
می‌جوشد.

جنایت از چنگالشان
می‌گریزد
و آفتابِ بعد از ظهر
زیر دندان‌هایشان
تکه تکه می‌شود.

کنار مزرعهٔ سوخته
جنازه‌ها را سر می‌برند
و شخم‌زار فتح و قساوت را
بارور می‌کنند.
مدار وحش و جنون شعله می‌کشد
و فوج آدمخواران قیه می‌کشند
و پای می‌کوبند
به روی واژهٔ «خودمختاری»
که با حروف سرهای بریده
نوشته‌اند.



https://virgool.io/@atahm26/mokhtari-kilocq4syqlq