در روایت از امام رضا (علیه السلام) از نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) است که: «تَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْ حُبِّ اَلْحُزْنِ» به خداوند پناه برید از دوست داشت غم و غصه. از ژانرهای پر طرفدار فیلمها همیشه فیلمهای سرگذشت یک آدم مظلوم و پر از بدبختی و مشکلات است، چرا این فیلمها محبوب است؟! چون طرفدارانش با شخصیت مظلوم و بدبخت این فیلمها همزاد پنداری میکنند و از مرور بدبختیهایش لذت میبرند. غصه خوردن را دوست دارند! در نگاه به زندگی دیگران چندان نقاط منفی را نمیبینند اما در این فیلمها چون همزاد پنداری میکنند از مرور بدبختیهایش نیز لذت میبرند. این حالت روحی نتیجه ندیدن نعمتها و شدت کفران در زندگی است، آدم اینقدر کفور میشود که از تذکر نعمت و نقاط روشن داستان عصبی میشود و دوست دارد همهاش مشکلات و نقاط تاریک داستان را ببیند. همه ما معمولا مقداری از کفران در وجودمان هست که باید از آن به خدا پناه ببریم اما این حالت شدت کفران که غم و غصه را دوست داشته باشیم نیاز به تذکر جدی دارد که به فکر درمان این مشکل روحی باید بود و برای حل آن باید از خداوند یاری خواست.