دانشجوی معترض

🟥دانشگاه تربیت مدرس‌ محفلی برای جنایتکاران‌


یک ماه گذشته در دانشگاه تربیت مدرس شاهد حضور برخی چهره‌ها بودیم که نمی‌توان بدون اشاره به دلیل حضور آنها در این دانشگاه و در یک وضعیت خاص، از آن چشم پوشید. در تاریخ ۱۷ بهمن در مراسمی با حضور حجت‌السلام خطیب وزیر اطلاعات، زلفی‌گل وزیر علوم، رمضان شریف سخنگوی سپاه پاسدارن، اسلامی رئیس سازمان انرژی اتمی، فرهاد دانشجو ریس دانشگاه و رحیم‌صفوی فرمانده‌ی تحمیلی بر هیئت‌ علمی گروه جغرافیای سیاسی، با هدف تجلیل از مقام والای علمی "سرلشکر" رحیم‌صفوی برگزار شد. این مراسم با تدابیر شدید امنیتی در نهایت مراقبت و مواظبت و با بسیج تمام نیروهای حکومتی در داخل و خارج محیط دانشگاه، شرایط پادگانی را بر دانشگاه حاکم کرد.

اما حضور این اشخاص فقط به آن تاریخ محدود نمی‌شود. در هفته‌ی اخیر با وجود حمله‌های مکرر به مدارس و دانشگاه‌های ایران از سوی نهاد‌های اطلاعاتی و امنیتی، مراسمی با عنوان 《نخستین جشنواره جذب دانشجویان بین المللی در ایران》با حضور سفیر عراق، وزیر علوم، سردار ذوالقدر ریس پلیس بخش مهاجرت، مقاماتی از دیگر کشورها با هدف جذب دانشجویان خارجی صورت گرفت. در این همایش نماینده‌ی خامنه‌ای در دانشگاه تربیت مدرس، حمله به مدارس و دانشگاه‌ها با گاز‌های سمی را کارزاری از طرف دشمن توصیف کرد!

این در حالی است که پیش از او فرهاد دانشجو رئیس وقت دانشگاه تربیت مدرس، این دانشگاه را نمادی از صلح و دوستی در دنیا توصیف کرد! وی بیان کرد: "دانشگاه تربیت مدرس تنها دانشگاهی است که رئیس جمهور، وزیر علوم، وزیر بهداشت و معاون اول رییس جمهور از اعضای هیأت امنای آن هستند که نشان از اعتبار و ارزش علمی بالای این دانشگاه دارد". نام‌هایی که هر یک می‌تواند در دادگاهی عادلانه به جنایت علیه بشریت متهم بشوند، نمی‌تواند شان و ارزشی برای محیطی به اسم دانشگاه بیاورد.


می‌توان پنداشت که حضور گسترده‌ی مقامات حکومتی و امنیتی که بعضی از آن‌ها حتی مرتکب جنایاتی نابخشودنی شدند (می‌توان به پرونده نظامی رحیم صفوی در دوران جنگ و اتهاماتی که علیه او بود، محمد مخبر معاون اول و ریس سابق بنیاد مستضعفان و همچنین نقش زلفی‌گل در سرکوب گسترده دانشجویان در جنبش اخیر، و مسئولین وزارت بهداشت که قتل مهسا امینی را حادثه دانستند)، نشانی از تبدیل دانشگاه تربیت مدرس به عنوان مرکز تحصیل دانشجویانی گزینشی با گرایشات نزدیک به باورهای حکومت ایران، از گروهایی با ملیت‌های مختلف (لبنان، عراق، فلسطین، سوریه، چین، سنگال، بنگلادش، یمن) باهدف ترویج ایدئولوژیک دینی و اقتدارگرایی دانست، نه تبادل علم و فناوری.

دانشگاهی که در بکار گیری مقامات امنیتی_کشوری ید طولایی دارد به‌طوری که پست‌های علمی و منصب‌های دانشگاهی در سیطره‌ی آنها هست.‌ می‌توان به کسانی که در سرکوب‌های سال‌های اخیر نقش داشته‌اند و همزمان عضو هئیت‌ علمی هستند، منصب در تربیت مدرس داشتند و یا فارغ‌التحصیل این دانشگاه بودند مانند:《زاهدی و دانشجو وزرای علوم دولت احمدی نژاد در سال‌های ۸۴_۹۲، سعید محمد رئیس قرارگاه خاتم، قالیباف، رحمانی فضلی وزیر کشور روحانی در آبان ۹۸، محمد پاکپور فرمانده نیروی زمینی سپاه، فلاحت پیشه ریس کمیسیون امنیت ملی مجلس در سال ۹۸ و عضو هئیت علمی دانشگاه علامه) اشاره کرد؛ تا جایی که می‌توان گفت این دانشگاه پایگاه امن و خانه‌ی دائمی‌شان شده است.

از طرفی دیگر سخنگوی هیئت رئیسه‌ی مجلس از آغاز طرحی خبر داد که؛《موضوع ابهام در انعقاد برخی قراردادها، انتصابات، بورسیه‌ها، جذب‌ها و امتیاز‌ها به برخی کارکنان و ... را از دلایل کلید خوردن تحقیق و تفحص از دانشگاه تربیت مدرس عنوان کرد.》طرحی که ممکن است بر اثر اختلاف درون گروهی در استفاده از مزایا و امتیازهای گسترده کلید خورده باشد نه برای شفاف‌سازی و برقراری عدالت. ولی می‌تواند پیامد‌های سنگینی برای متولیان این دانشگاه داشته باشد، دانشگاهی که مظهری تمام نما از مدیریت اسلامی_امنیتی همراه با فساد و رانت است.

#دانشگاه_تربیت‌مدرس

یانیه‌ی دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس در اعتراض به حملات شیمیایی به دانش‌آموزان

در میانۀ خیزش «زن، زندگی، آزادی» دختران دانش‌آموز روسری‌هایشان را درآوردند، به خیابان‌ها آمدند، مشت‌ها گره کردند و فریاد «نه روسری نه توسری، آزادی و برابری» را در فضای شهر و خیابان طنین‌انداز کردند. این صدایی بود برخاسته از مبارزات جنبش زنان ایران از انجمن‌های مخفی زنان در عصر مشروطه تا امروز. صدایی بود که از زبان زنان می‌گفت «تساوی حقوق زن ایرانی را خواستاریم». تعصبات ارتجاعی مردسالارانه و مذهبی همواره سد راه زنان برای دستیابی به آزادی و برابری بوده است. اینان زن را محبوس در کنج اندرونی می‌خواستند، زیرا می‌دانستند که زنان می‌توانند ریشۀ ظلم و استبداد را از بیخ برکنند. با بالا گرفتن صدای آزادی‌خواهی زنان در قیام ژینا مستبدان و مرتجعان احساس خطر کرده‌اند و خود را ناتوان از خاموش کردن شعلۀ آزادی در قلب زنان دیده‌اند؛ آتشی که بنیاد استبداد و ارتجاع را می‌سوزاند و بر باد می‌دهد. امروز از سر ناتوانی، خباثت را به نهایت رسانده‌اند و به حملات تروریستی و شیمیایی به مدارس روی آورده‌اند و در خیال باطلشان می‌خواهند با حربۀ هراس دوباره «روسری و توسری» را حاکم کنند و دختران را به کنج اندرونی بفرستند.

همانی که در خیابان به گلوله می‌بندد و در زندان تجاوز و شکنجه و اعدام می‌کند پشت این حمله‌های تروریستی به دانش‌آموزان است. راه مقابله با این تروریسمِ حکومتی مشابه قبل است: همبستگیِ جمعی و اعتراض در خیابان و دانشگاه و مدرسه. اگر امروز جلوی این حملات تروریستی نایستیم به ساحت‌ها و فضاهای دیگر جامعه نیز کشیده خواهد شد و هیچ‌کس و هیچ‌جا ایمن نخواهد بود و فردای ایران را از امروز نیز تیره‌تر خواهد کرد.

برون‌رفت از این وحشت جز به دست مردم ممکن نمی‌شود. هیچ نیروی اهریمنی‌ای را توان ایستادن در مقابل قدرت مردم نیست. امروز باید همه یک‌صدا شویم و دست‌هایمان را در هم گره زنیم و این دیو دروغ و جنایت را درهم شکنیم. باید همدل شویم و به دل سیاهی بتازیم و آن را عقب برانیم و خود پیش رویم. «زن، زندگی، آزادی» آرمانی برای فردا نیست، شیوه‌ای از زندگی در همین امروز است. باید جلوی هرگونه تعرض به جسم و جان و روان و حقوق تک‌تک افراد جامعه را بگیریم.

ما دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس دانش‌آموزان را تنها نمی‌گذاریم و در حمایت از آنان صدای خود را بلند می‌کنیم و از دیگر دانشجویان و استادان دانشگاه‌ها می‌خواهیم که در مقابل پیش‌روی تروریسم حکومتی و اسلامی سکوت نکنند و فریاد آزادی‌خواهی و ارتجاع‌ستیزی و استبدادشکنی را دوباره در دانشگاه‌ها حاکم کنند.

#بیانیه
#دانشگاه_تربیت‌مدرس