ما آن راه سوم هستیم

🔴جدیت یک نمایش مسخره

✍️#محمدرضا_نیکفر

ماشین قراضه‌ی حکومت ولایی به پیچ خطرناک تعیین رهبری آینده نزدیک می‌شود. دقت بر «انتخابات» کنونی شاید تا حدی به ما نشان دهد که می‌خواهند ماشین‌شان را چگونه تعمیر و تجهیز کنند.

حکومت به ماشین قراضه‌ای تبدیل شده که مدام در معرض سانحه است. به پیچ مهم تعیین رهبر آینده که مسئله‌ی مسئله‌ها در نظام ولایی است نزدیک می‌شوند. همه‌ی سهم‌بران به فکر تعمیر ماشین و هدایت آن هستند.

انتخابات ریاست جمهوری متأثر از این امر است. لازم است بر آن دقت شود، چیزی که توجه محض بر سویه‌ی مسخره‌ی نمایش، ممکن است ما را از آن باز دارد.
مسئله‌ی اصلی

حکومت، مستبد بود اما می‌توانست کنترل خود را بر مردم و منابع و بازیگران صحنه‌ی سیاست اِعمال کند. اکنون همچنان مستبد است اما از توان و ظرفیت کنترل آن کاسته شده است. مردم را نمی‌تواند به خط کند و مدیریت منابع بیش از هر زمان دیگر گرفتار مشکل فساد و بی‌لیاقتی است.

از سخنان اخیر خامنه‌ای چنین برمی‌آید که آرزوی کانون نظام این است که مشکل مدیریت حل شود، بدون درگیری در میان عوامل نظام. ولی فقیه فکر می‌کند با حل این مشکل وضع اقتصادی بهتر می‌شود، آنگاه حکومت قادر می‌شود با تنش‌های درونی و بیرونی مقابله ‌کند و در نهایت می‌تواند شیوه کنترل خود بر اهالی را بهینه سازد.

دست در حیطه‌ی نظام زیاد است. همین قیل و قال‌های ۸۰ داوطلب انتخابات ریاست جمهوری نشان می‌دهند که مسئله‌ی مدیریت را نمی‌توانند بدون تنش در میان خود و از طریق برگماری حل کنند. عده‌ای را هم کنار بگذارند، که خواهند گذاشت، باز همین فضای این روزها حاکی از آن است که رژیم مسئله‌ی مدیریت را نمی‌تواند در عین حفظ فروبستگی موجود حل کند.

بر سر مسئله دعوا جریان دارد و دعوا جدی است، به ویژه آنکه مسئله‌ی رهبری کلان نظام بر سر هر مسئله کوچک و بزرگ دیگر سایه افکنده است.

دیگر دو چیز با هم جمع‌شدنی نیستند: بسته بودن و توانا بودن در کنترل. برای یافتن مدیرانی به نسبت لایق با برنامه‌هایی به نسبت مؤثرتر، باید از حالت فروبستگی درآیند، اما می‌ترسند اگر چنین کنند کنترل بر حیطه‌ی نظام و سپس بر مردم و کشور تضعیف شود. و این را به تجربه می‌دانند یک گام پس بنشینند، مردم چند گام پیش می‌تازند.

🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🔴سپیده قلیان: رای ندادن در چنین شرایطی نوعی از مقاومت مدنی است

✅ سپیده قلیان زندانی محبوس در زندان اوین تهران با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد:

"شرکت در انتخابات نمایشی جمهوری اسلامی این فرصت را برای او فراهم می‌کند که تصاویر مشارکت را به عنوان چهره‌ای از مشروعیت جعلی خود، خاصه در مجامع بین‌المللی، به نمایش بگذارد.
رای ندادن در چنین شرایطی نوعی از مقاومت مدنی است که به عدم وجود مکانیسم‌های دموکراتیک اعتراض می‌کند. مردم با عدم شرکت در انتخابات نارضایتی عمومی خود از وضعیت را نشان می‌دهند و پیامی مهم به جامعه جهانی از وضعیت اسف‌بار سیاسی و اجتماعی ایران می‌دهند. این در شرایطی که جمهوری اسلامی پس از سرکوب‌های شدید و در آخرین انواع آن سرکوب‌های خونین جنبش زن زندگی آزادی به دنبال مشروعیت جهانی است اهمیت بسیار ویژه دارد.

مقاومت مدنی از نوع رای ندادن باید به صورت فعالانه و در جهت ارتقای جنبش انقلابی زن زندگی آزادی باشد، این ممکن نیست مگر با حفظ همبستگی اجتماعی میان گروه‌های مختلف و بازنمایی سیاسی آن در جهت تحقق دموکراسی واقعی و آزادی در ایران

با امید به سرنگونی"

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای
#سپیده_قلیان

ما آن راه سوم هستیم

▪️ساختارهای مصلوب و باورهای معیوب

✍️#پرویز_صداقت

1️⃣از 1376 تا دو دهه بعد، انتخابات در ایران یکی از بزنگاه‌های حضور بخش‌های گسترده‌ای از مردم به منظور اعلام سلبی صدای خود و به این ترتیب تأثیرگذاری بر حیات سیاسی کشور بود. اگرچه در تمامی این ادوار شاهد چرخش‌های معمولاً محدودی در میان سرآمدان طبقه‌ی حاکم بودیم اما نتایج حاصل از انتخابات عموماً با آن‌چه بخش بزرگی از رأی‌دهندگان و مشارکت‌کنندگان در انتخابات به دنبالش بودند تفاوت داشت. این ناکامی ریشه در ساختارهای حقوقی و حقیقی قدرت در نظام سیاسی ایران داشته است. ساختارهایی که کم‌وبیش پابرجاست و در تمامی دوران پس از جنگ به لحاظ حقوقی و حقیقی منبسط‌‌تر و مصلوب‌تر هم شده است.

2️⃣سال 1388 نقطه‌ی عطفی در رشته‌انتخابات برگزارشده از سال 1376 به بعد بود، اعلام پیروزی مجدد محمود احمدی‌نژاد برخلاف انتظار رأی‌دهندگان به کاندیدای اصلی رقیب، جرقه‌ی جنبش سبز را برافروخت. پیش از آن و در دوره‌ی 1384 تا 1388 محمود احمدی‌نژاد به تهاجم گسترده‌ای به منافع اقتصادی رقبای «اصلاح‌طلب» و «میانه‌رو» دست زده و تضاد بین جناح‌های حکومتی را به تراز جدیدی رسانده بود. ازاین‌رو، بخش بزرگی از طبقه‌ی حاکم نه‌تنها همراه که طلیعه‌دار اعتراضات بودند. این اعتراضات سرکوب شد و تجلی خیابانی حضورش کمرنگ‌ و کمرنگ‌تر شد. اما در عرصه‌ی وجدان عمومی تعلق به جنبش اعتراضی فقط تا هنگامی استمرار یافت که این توان فروخفته در دو انتخابات بعدی با رأی‌ بی‌ثمر به حسن روحانی بر باد رفت.

3️⃣دوره‌ی دوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد علاوه بر تنش‌ها در الیگارشی حاکم با تحولات گسترده‌تر و عمیق‌تری همراه شد. این تحولات در سه عرصه قابل تأمل است.

نخست، تحولات جمعیتی و رونق زادوولد دهه‌ی 1360 حجم جمعیت جوان در سن فعالیت را بسیار گسترش داده بود؛ جمعیتی که بخش بزرگی از آن اکنون دارای تحصیلات دانشگاهی بودند و انتظار حضور در «طبقه‌ی متوسط» را داشتند. در عرصه‌ی طبقاتی نیز سیاست پرداخت یارانه‌های نقدی به‌یکباره منابع مالی جدیدی به بخش بزرگی از جمیت تزریق و به‌طور موقت نابرابری‌های طبقاتی را قدری تعدیل کرد. این سیاست در بدو امر نابرابری درآمدی در کشور را کاهش داد. اما در ادامه به علت دامن زدن به تورم و ناممکن بودن افزایش یارانه‌ها به‌تناسب آن، از اهداف ادعایی خود دور و دورتر شد و چند سال بعد بار دیگر به همان مدار نابرابری درآمدی پیشین بازگشتیم.. اما در عین حال همین تزریق یارانه‌های نقدی، به سهم خودش، دسترسی بخش بزرگی از دهک‌های پایینی جامعه به مجموعه‌ای از کالاهای مصرفی بادوام جدید (مانند تلفن هوشمند و کامپیوتر) را راحت‌تر ساخت که در بستر انقلاب فناوری اطلاعاتی افق‌های جدیدی برای اطلاع‌رسانی و سازمان‌یابی شبکه‌ای در میان این گروه‌ها فراهم ساخت.

دومین تحول مهم در این دهه ورود اقتصاد کشور به دوران انسداد ساختاری بود. از سال 1367 به بعد با فرازوفرودهایی سرمایه‌گذاری سالانه در کشور و به تبع آن رشد اقتصادی با نرخ‌هایی که متوسط آن چندان بالا هم نبود ادامه داشت. اما این رشد اقتصادی ازجمله حاصل تهاجم گسترده به حقوق نیروهای کار و منابع طبیعی بود که استمرار درازمدت آن را ناممکن می‌کرد. بحران فقر و نابرابری طبقاتی از سویی و بحران آب، فرسایش خاک و آلودگی هوا در عرصه‌ی محیط زیست از سوی دیگر دو پی‌آمد مهیب و مخرب این سیاست‌ها بوده است. اما بحران‌ها محدود به تخریب منابع انسانی و طبیعی نمی‌شد. تمرکز سرمایه‌ها در بخش مالی، فساد سیستمی، ورشکستگی نظام بانکی و اتکای نظام بورس به سوداگری‌های مالی بر وخامت شرایط اقتصادی کشور افزود و در عین حال که تشدید فرار سرمایه امکانات سرمایه‌گذاری جدید را هرچه محدودتر ساخت.

سومین تحول مهم به بن‌بست رسیدن نظام تنظیم نولیبرالی در سطح جهانی، تشدید بحران‌های ژئوپلتیک و نیز بروز موج جدیدی از جنبش‌های انقلابی در سطح منطقه و جهان بود. این مسأله به‌ویژه در ایران نیز تأثیرگذار بود و به شکل تحریم‌های مالی و اقتصادی و تحمیل شرایط «نه جنگ و نه صلح» در کشور از آن تاریخ تا امروز بوده است.

🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

◀️▶️بخش دوم از مناظره #حاتم_قادری - #محمد_فاضلی

🔻حاتم قادری:

▫️حاکمیت از رای ندادن مردم میترسد و این ترس را میشود احساس کرد بنابراین هر از گاهی این حاکمیت است که بامهندسی ذهن ،جامعه را از ایجاد این ترس در دل حاکمیت دور می‌کند

▫️از رأی آوری آقای جلیلی نترسید، ترس را در زمان احمدی نژاد و رئیسی هم حقنه کردند

▫️اگر آقای پزشکیان پنج تعهد مشخص بدهند و بعد بگویند اگر نتوانستند اجرا کنند چهار ماه دیگر استعفا می دهند و معترض می شوند من هم بعد از چهل سال به ایشان رأی می دهم.

🖇ویدیوی کامل مناظره

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

‍ 🔴انتخابات 1403: آیا فریاد نه بزرگ اکثریت جامعه شنیده شد؟

✍️#سعید_پیوندی

دور اول انتخابات ریاست جمهوری را شاید بتوان یک زلزله سیاسی مهم در فضای جامعه امروزی ایران دانست. روزنه‌گشایی میلی نهادهای قدرت با هدف "گرم کردن تنور انتخابات" با بی‌اعتنایی نسبی عمومی روبرو شد. بخش بزرگی از جامعه با کنش انتخاباتی یک‌بار دیگر به زبان خود با نهادهای اصلی قدرت، اصلاح طلبان حکومتی و کسانی که آنها را به دادن رای فراخوانده بودند سخن گفت. صدای مردم اما آیا این بار شنیده شده است؟ سکوت سنگین چند روزه مسئولین درجه اول که در پس هر انتخاباتی از حماسه مشارکت مردم سخن می‌گفتند نشان می‌دهد که شاید کسی هنوز نمی‌داند چه باید گفت و چه باید کرد؟
پیام اول نه بزرگ 62 درصدی به حکومت و نهادهای رسمی مانند دستگاه رهبری و شورای نگهبان است. نتایج این انتخابات نشان می‌دهد که نهادهای اصلی قدرت در بهترین حالت امروز یک اقلیت 20 درصدی در درون جامعه را پشت سر خود دارند و نظام دینی نزد بخش بزرگی افکار عمومی بی‌اعتبار شده است. آقای خامنه‌ای شرکت در این انتخابات را هم‌سنگ رای به نظام و مشروعیت آن دانسته بود. با همین منطق می‌توان گفت که نظام اسلامی امروز به نماینده اقلیتی از مردم ایران تبدیل شده است. مردم از حکمرانی بد، بی‌عدالتی، خودکامگی، ناکارایی، زورگویی، تحقیرها و ریاکاری بی‌پایان حکومتی خسته‌اند و فروپاشی اعتماد عمومی و مقاومت سیاسی و فرهنگی در برابر نهادهای قدرت به یک ساختار پایدار و فراگیر تبدیل شده است.
پیام بزرگ دوم این انتخابات به اصلاح‌طلبان حکومتی، روزنه‌گشایان و شخص آقای پزشکیان است. اقبال محدود افکار عمومی به نامزد رسمی اصلاح طلبان حکومتی نشان از بحران در معنای اصلاحات، گستره و ارتباط این رهیافت با خواست‌ها و مطالبات امروزی جامعه ایران دارد. حرف‌های کلی و گاه بسیار متناقض آقای پزشکیان و تکرار وفاداری به سیاست‌های آقای خامنه‌ای و یا ارجاع به متون مذهبی نشان می‌دهد که ما انگار سال‌هاست با نوعی اصلاح‌طلبی بدون اصلاحات سروکار داریم چرا که دیگر قرار نیست در پی تغییر ساختارها بود و باید به آنچه حکومت می‌خواهد بسنده کرد و پا از گلیم خود فراتر نگذاشت. سخن امروز بیشتر بر سر کارایی حکومت دینی و نیت خوب صاحبان قدرت است و نه بیشتر. 27 سال است که اصلاح‌طلبان حکومتی شاهد آنند که نهادهای اصلی قدرت به هیچ تغییر و اصلاح معناداری تن نمی‌دهند و این بن‌بست ساختاری سرخوردگی گسترده بخش‌های ناراضی جامعه را در پی آورده است. حال بجای به پرسش کشیدن این راهبرد و بازاندیشی درباره بن بست ساختاری و معنای اصلاحات در فضای کنونی دوباره همان برهان‌ها و گفتمان گذشته بازتولید می‌شود.
آقای پزشکیان و دوستانشان اگر قصد دارند شمار بیشتری را برای دور دوم به پای صندوق‌های رای بیاورند باید بجای ترساندن مردم از جلیلی تکلیف تناقض‌ها و ابهامات پروژه سیاسی خود را روشن کنند و راهکارهای مشخص خود را با افکار عمومی در میان بگذارند. . در میثاق 24 ماده‌ای آقای پزشکیان با مردم دست کم نیمی از موارد در تضاد مستقیم با سیاست‌های رهبری و نهادهای زیر نظر ایشان قرار می‌گیرند. آیا "ایستادن تمام قد" در برابر سانسور و سرکوب زنان، اقلیت‌های دینی، دگرباشان، مخالفان سیاسی و گروه‌های دیگر چیزی را در عمل می‌تواند تغییر دهد؟ چگونه می‌توان بدون دستگاه قضایی پاکدست و یا بدون شفافیت در نهادهای بزرگ زیر نظر رهبری و یا دخالت نظامیان و روحانیون با فساد سیستمی مبارزه کرد ؟ چگونه می‌توان بدون دگرگون کردن عوامل سیاسی، اقتصادی و یا اجتماعی که زمینه ساز گسترش مهاجرت نیروی انسانی متخصص به شمار می‌روند راه‌حلی برای این پدیده پیدا کرد ؟ چگونه می‌توان مدعی صلح با دنیا شد بدون این‌که تکیف سیاست دخالت‌های منطقه‌ای و نیروهای نیابتی را روشن کرد؟ چگونه می‌تواند در کشوری که تبعیض مذهبی قانونی است و نهادهای قدرت و امنیتی حرف آخر را در گزینش مدیران می‌زنند از تشکیل دولت ملی و سپردن امور بدست کارشناسان حرف زد؟
اما نیروهای سیاسی که مخالف شرکت در این انتخابات بودند هم نباید نرفتن مردم به پای صندوق رای را یک‌سره به حساب خود بگذارند. همه شواهد نشان می‌دهند که تجربه، فهم مشترک از معنای انتخابات و خرد جمعی سهمی در برآمدن این موج بزرگ داشتند. نیروهای سیاسی مخالف به جز دعوت به شرکت نکردن در انتخابات چه افقی را در برابر جامعه سرخورده و عاصی می‌گذارند؟ چگونه باید از بن‌بست کنونی خارج شد‌؟ چگونه می‌توان از یک موج کنشی بزرگ یک نیروی سیاسی برای تغییر توازن قوا به سود دمکراسی و جامعه باز به وجود آورد؟

منبع: کانال سعید پیوندی

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🖌گره از کار فروبسته به «نه» بگشودن

✍️حسین اکبری

بیش از این  آرا

نیازِ گشودنِ دری است

که سالیانِ بسیار

لولایش  زنگ زده است !




بیش از این «نه» را باید کوبید

بر دری
که راه بر آزادی را
نه با لولای زنگ زده

که با سدّی
از اندیشه های کهنه بسته است !



بیش از این   «نه»   باید نوشت

تا چشم‌های جهان
خیره بمانَد
زین همه  همبستگی
در نخواستنِ  فروبستگی

خیره مانَد زین تمنّای آزادی
تا  کارِ  فروبسته را

گره  به «نه» بگشاید
برای زندگی

در تنِ  مامِ  وطن  !

#شعر
#فرهنگی_هنری_فلسفه_ادبی
#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

◀️▶️بخش نخست از مناظره #حاتم_قادری - #محمد_فاضلی

🗳 رأی دادن مردم، احترام گذاشتن به عملکرد حاکمان است.

💠 حکومت نمی‌تواند بگوید به مردم احتیاجی ندارم! اگر برای رأی، دست به دامن مردم می‌شوند بخاطر این است که ذی‌نفعان حکومت، به مردم نیاز دارند تا رانت خود را بر آنان اعمال کند.

🖇ویدیوی کامل مناظره

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🔴تلاشی برای تحلیل وضعیت و توضیح منطق تصمیم

✍️#محمدرضا_نیکفر

🔸اکثر کسانی که رأی نمی‌دهند، از موضع راستین تقابل با استبداد تصمیم به امتناع گرفته‌اند. هم موضع آنان دموکراتیک است، هم موضع کسانی که با امید به خروج از فروبستگی کنونی به پزشکیان رأی می‌دهند.

▫️تفاوتی وجود دارد میان سیاست‌ورزی در پهنه‌ی قدرت و سیاست‌ورزی در جامعه‌ به قصد شروع کردن، قدرتی را در برابر قدرت حاکم گذاشتن و مبارزه‌ای را برای تغییر پیش بردن. در تئوری سیاسی متأخر، به اولی سیاست (Politics) و دومی امر سیاسی (The Political) می‌گویند. ما در یک لحظه‌ی شاخص سیاسی در ایران قرار داریم، چون باید درنگریم که چه اتفاقی به گشایش عرصه‌ی امر سیاسی راه می‌برد و بر این اساس باید چه تصمیمی بگیریم.
فکر می‌کنیم دارد چه پیش می‌آید؟ در لحظه‌ی شاخص سیاسی چه بسا آنچه پیش خواهد آمد، مستقل نیست از آنچه ما فکر می‌کنیم. چون فکر ما می‌تواند به نیرو تبدیل شود، و در این مورد که چه اتفاقی خواهد افتاد تأثیر بگذارد.
اما فکر ما و تصمیم ما تأثیری دارد؟ در این باره دچار تردید هستیم. وضعیت را بررسی کنیم.

🔻روشن کردنِ موضع
بررسی وضعیت، همواره از یک موضع صورت می‌گیرد. موضع نویسنده‌ی این یادداشت این است:
به رخداد سیاسی‌ از این موضع می‌نگرم که آیا پهنه‌ی امر سیاسی را گسترش می‌دهد یا نه، یعنی به مردم میدان عمل می‌دهد یا نه؛ اگر نه، در برابر آن می‌ایستم؛ اگر آری، باید به این نیز اندیشید که مبادا خود آن رخداد مانع رخدادهای دیگری شود که تأثیر مهم‌تری بر گشایش پهنه‌ی امر سیاسی دارند.
مبنای این موضع، فکر جامعه‌محور است. در محاسبات سیاسی این فکر چنین برمی‌نهد:
جامعه را اساس قرار بده، نه دولت را؛ این را مبنا قرار داده که چه چیزی به نفع جامعه است، نه چه چیزی به ضرر قدرت حاکم است.

▫️اسرائیل و آن بخش از "اپوزیسیون" و رسانه‌هایی که پروژه‌ی اسرائیل هستند، آرزویشان انتخاب شدن سعید جلیلی است. نفع محافل جنگ‌طلب در غرب هم در ریاست جمهوری جلیلی است. روسیه هم نفع خود را در تداوم خط سیاسی ابراهیم رئیسی می‌بیند.

▫️برای اینکه بگوییم رژیم طبق نقشه او را کاندیدا کرده، می‌خواهد تنور انتخابات را داغ کند، و حتا می‌خواهد او را از صندوق رأی بیرون آورد تا مدتی بیشتر مردم را فریب دهد، نیاز به داده‌هایی قوی داریم، وگر نه این ظن آن وجود دارد که از سر ناتوانی در تحلیل وضعیت به "تئوری توطئه" پناه برده‌ایم. ممکن است گفته شود که تجربه، گواه فریبکاری حکومت اسلامی است. سخن درستی است، اما تجربه گواه درگیری‌های جدی در درون حکومت نیز هست.

🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

⭕️از کرامات سروش: غیب‌بینی علیه چپ‌ها، تیزبینی به نفع اصلاح‌طلبان

عبدالکریم سروش، واعظ و نویسنده‌ی لیبرال‌ـ‌مذهبی، بار دیگر در آستانه‌ی دور اول انتخابات بر منبر خطابه تکیه زد و با ادبیات مطنطن‌اش، مریدان‌ را به شرکت در انتخابات فراخواند.

انتخابات ریاست جمهوری اسلامی هشتم تیر و با حضور محمدباقر قالیباف، مسعود پزشکیان، سعید جلیلی، و مصطفی پورمحمدی برگزار شد. پزشکیان و جلیلی در انتخاباتی که بر اساس آمار رسمی کمترین میزان مشارکت در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران را داشت، به دور دوم راه یافتند.

واعظِ پوپری پیش از برگزاری دور اول فراخوان به مشارکت داد و گفت که «تحول‌خواه» است و می‌خواهد نظامی جدید جایگزین نظام کنونی شود اما انتخابات پیش رو «روزنه کوچک امیدی» را باز کرده است.

این تنها حرف عبدالکریم سروش نبود. او سخنانش را با انتقاد از چپ‌ها و دیگر مخالفان نظام پادشاهی در انقلاب ۵۷ آغاز کرد و تلویحاً مدعی شد که بهترین نتیجه‌ی حاصل قدرت‌گرفتن طیف خمینیست‌ها بود چون دیگر نیروهای حاضر در انقلاب در صورت رسیدن به قدرت از این هم بدتر بودند.

در واقع، سروش یکی از کرامات‌اش، یعنی غیب‌گویی را به نمایش گذاشت. غیب‌گویی او اما درآمیخته بود با عیب‌پوشی و پنهانکاری و فرار از پاسخگویی. چرا که دست‌آخر این توده‌ای‌ها و چپ‌ها و چریک‌ها و حتی مجاهدین خلق نبودند که به قدرت رسیدند، دولت تشکیل دادند و انحصار خشونت را در دست گرفتند. بلکه اسلام‌گرایان و خمینیست‌ها، یعنی جبهه‌ای که عبدالکریم سروش به آن تعلق داشت، در صدر نشستند و دست به اعدام و جنایت و تصفیه گسترده مخالفان‌شان از نهادهای گوناگون زدند.

🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🔴پرسش‌های اختصاصی در باره دوره دوم انتخابات از:
احمد جواهریان
پژوهشگر، شاعر، فیلمساز، مترجم و فعال سیاسی

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

‍ ⭕️«تحریمی‌ها» پیروز انتخابات

✍️#محمد_قیصری

۸ تیر ۱۴۰۳ روز با شکوهی ‌در تاریخ ایران ثبت شد. ثابت شد که ملت تصمیم خود را برای تغییرات ساختاری گرفته و مسیر مبارزات از دی ۹۶ به بعد بازگشت‌ناپذیر است.

نرخ مشارکت رسمی در محدوده ۴۰ درصد است که هم از انتخابات ۱۴۰۰ و هم ۱۴۰۲ کمتر است. ثابت شد که «اصلاح‌طلب-اصول‌گرا» فقط یک شعار مقطعی نبود بلکه تصمیم اکثریت قاطع ملت ایران برای عبور از این دوگانه تنزل‌‌دهنده و اسارت‌بار را بازتاب می‌دهد. جامعه‌ی ایران نشان داد که فریفته‌ی سراب‌سازی و ارزش‌زدایی نشده، پسرفت نخواهد کرد. آینده‌ی ایران تداوم جنبش انقلابی «زن زندگی آزادی» است.

آمارهای رسمی چند دورهٔ اخیر نشان می‌دهد که در میان دو جریان رادیکال صاحب قدرت، و اپوزیسیون بد‌تر از آن، اکثریتی خاموش، بدون تریبون و بی‌ادعا شکل گرفته که نام سادهٔ «تحریمی‌ها» را با خود یدک می‌کشد. میلیون‌ها نفری که احساس می‌کنند هیچ راه پس و پیشی نداشته و در میان دو جماعت متوهم و رادیکال، گیر افتاده‌اند. نه یارای خلاصی از این، و نه میل به آن یکی دارند. «تحریمی‌ها» جماعتی سرخورده، بیرون از بازی و اغلب میانه‌رو هستند که هیچ راه مسالمت‌آمیزی برای تغییر یا اصلاح پیدا نمی‌کنند. مع‌الاسف هر گروه پست و پلشتی خود را به آنها چسابنده، شعر می‌گوید.

برخی نیز طعنه به «تحریمی‌ها» می‌زنند و آنها را بعلت عدم مشارکت سرزنش می‌کنند. اما «تحریمی‌ها» بارها این راه را رفته‌اند و سرخورده و پشیمان بازگشته‌اند. آزمون و خطا چند بار؟ اوضاع ممکن است بدتر شود، بشود. بهتر از این است که هر بار سرخورده و دل‌چرکین، باز همان آش و همان کاسه باشد. «تحریمی‌ها» در گذشته‌های نزدیک، کسانی را که هیچ امیدی به قدرت نداشتند، با مشارکت خود بر صدر نشانده، اما در روندهای کلی هیچ تغییر یا اصلاح پایداری، مشاهده نکردند. این بازی، دیگر دموده شده و باید قواعد بازی عوض شود.

برخی از سیاستمداران باسابقه[کسانیکه روزی رئیس‌جمهور بودند] عمری در فلان خانهٔ مصادره‌ای یا موقوفه‌ای نشسته و از بودجهٔ مملکت، میلیاردها تومان سهم گرفته‌اند، اینها مسئول هر حادثهٔ ناگواری هستند که در آینده ممکن است، نصیب مملکت شود. اینها اگر می‌خواهند بساط خودشان بر هم نخورد، و به قولی «تندروها» کشور را از این وضعی که هست بدتر نکنند باید عافیت‌طلبی را کنار بگذارند و از بالا، اصلاح را آغاز کنند، کار دیگر از مشارکت گذشته، و الا این مملکت همیشه، ناغافل آبستن می‌شود و بچه می‌زاید!

پ.ن: عدم مشارکت اکثریت مردم در انتخابات حامل پیام مهمی به حاکمیت و جهانیان است که اگر این پیام به درستی دریافت نشود در سال‌های آینده باید منتظر حوادث و تحولاتی غیرقابل پیش‌بینی و خارج از کنترل باشیم. باشد که این‌بار کسی بگوید «پیام شما را در انتخابات شنیدم.»

#دیدگاه
#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

💢پاس گل اصلاح طلبان

✍️جابر حسینی

🔻طبق آمار خانه ی ازادی در سال ۲۰۰۴ ،از ۱۹۳کشور ۱۲۱کشور داری نظام دمکراسی انتخاباتی به شمار می رفتند. در تمام این کشورها که به دمکراسی گذار کرده اند اشکال گذار یکی ار مولف های اساسی است. دمکراسی هایی موفق و پایدار بودند که بدون خشونت از طریق سازش چند جانبه میان اجزای نخبگان حاکم و جنبش های اجتماعی بدست آمده اند. موقعیت سازش زمانی فرا می رسد که نظام به خاطر توانمندی جنبش دیگر قادر به سرکوب آنها نیستند و هزینه ی سرکوب مخالفانش، بیشتر از تحمل انهاست در این شرایط رژِیم در موقعیتی قرار می گیرد بین رفتن و سازش باید یکی را انتخاب کند.

جنبش مهسا خلق الساعه نیست و یک رخداد اتفاقی نیست ریشه تاریخی وزمینه های اجتماعی و اقتصادی اساسی دارد و مانند سایر جنبش های اجتماعی نوین طی یک روند طولانی به نتیجه می رسد. افت و خیز دارد ولی تاحصول نتیجه ادامه دارد.

🔻متاسفانه جریانات افراطی بخصوص جریان راست به سرگردگی سلطنت طلبان بدون توجه به ظرفیت و ماهیت این جنبش ها سعی کردند این اعتراضات را به نفع خود مصادر کرده و جنبش را از ماهیت خود تهی کنند و با شکلهای مختلف ضربات جبران ناپذیری به این جنبش زدند.

🔻ولی با تمام مشکلاتی که جنبش زن زندگی ازادی داشت دستاوردهای ماندگاری را به ارمغان اورده است.

🔻این جنبش درست است که نتوانست حکومت را بلرزاند و هنوز در نیمه راه است ولی موفق شد تمام هستی رژیم را تحت شعاع خود قرار دهد. بعداز جنبش مهسا هیچ تصمیم اساسی درنظام بدون در نظر گرفتن ان ممکن نیست. انتخابات اخیر هم زیرسایه جنبش مهسا مدیریت می شود.

🔻فائق امدن به شکاف درون حکومتی یک موضوع حیاتی برای نظام است. بعد از جنبش مهسا فعالیت گسترده ای در این راستا انجام داده است. امروز وضعیت جنبش و نظام در یک حالت “نمی توانند” قرار گرفته نه زور جنبش به نظام می رسد و نه نظام می تواند جنبش را حذف کند.

🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🔴امروز می‌تواند شروعی تازه باشد

✍️محمدرضا نیکفر – روند این روزها حامل کیفیتی تازه است. مهم، شناختن و استفاده کردن است. می‌توان به سمت طرح شعار لزوم همه‌پرسی در مورد اصل نظام حرکت کرد.

نمایش بود. آنچه نادیده گرفته شد، عنصر جدی در نمایش بود که تعیین‌کننده شد.

دو برآمد جدی "نمایش" اینها هستند:

اکثریت مردم رأی‌گیری را تحریم کردند، بر پایه‌ی این تجربه که این یک کارزار حکومتی است، و کاندیداها سنخیتی با مردم ندارند.
بخشی از مردم به کاندیدایی رأی دادند که فکر می‌کنند از سنخی دیگر است و شاید گرهی از کار فروبسته‌ی زندگی‌شان بگشاید. این کاندیدا، مسعود پزشکیان، در این دور پیش افتاده است.
بر این قرار، آنچه در این رأی‌گیری عمل کرد، شکافی بود که میان نظام و مردم وجود دارد. مهم آن است که از آن مایه‌ی یأس و تسلیم به سرنوشت ساخته نشود، و به یک انرژی جنبشی تبدیل شود.

کنار کشیدن از رأی‌گیری‌های حکومتی رخداد تازه‌ای نیست. این بار به نظر می‌رسد کیفیتی تازه یافته باشد: بر اساس تجربه‌های پیشین، موقعیت کنونی کشور و درد و رنجی که مردم می‌کشند، بحث‌هایی که صورت گرفته و سطح آنها لازم است اکنون ارتقا یابد.

رأی دادن به پزشکیان هم متأثر از شکافی بود که میان مردم و نظام وجود دارد. اکنون پزشکیان در درون یک مثلث تنش قرار گرفته است: آنچه خودش هست – نقشی که نظام مایل است او ایفا کند – تصوری که مردم رأی‌دهنده از او دارند.

اگر رئیس جمهوری شود، شاید تا پایان کار از این مثلث نتواند بیرون آید.

از تصور مردم رأی‌دهنده به پزشکیان می‌توان دو برداشت داشت:

آن را توهم محض خواند،
دیگر اینکه به آن به چشم یک نیروی واقعی که مستقل از فکر این و آن عمل می‌کند، نگریست.
به نظر می‌رسد که تلقی تصور تبدیل شونده به نیروی فشار، برداشت درست‌تری باشد.

بنابر این از درگیر شدن با مردمی که اکنون به پزشکیان امید بسته‌اند باید پرهیز کرد، و به جای آن دست گذاشت روی آنچه مانع تحقق هر امید و آرزویی می‌شود: سد نظام.

اصل‌، همچنان تحریم نظام و مقابله با آن است.

آنچه لازم است در مورد نتایج مراسم انتخاباتی اخیر بررسی شود، کناره‌گیری مردم از آیین‌های حکومتی است. سیاست و وجود نظام ناموجه است، مشروعیت ندارد.

موضوع مشروعیت (در معنای داشتن حقانیت، موجه بودن از نظر کارکرد و خواست مردم) موضوعی کانونی در طراحی کارپایه‌ی سیاسی است. تجربه‌های جهانی در نیم قرن اخیر، تجربیاتی که در تئوری‌های گذار و تحول جمع‌بندی شده‌اند، می‌گویند یک نقطه‌ی چرخش مهم در رخدادهای کشورهایی که در مرحله‌ی مبارزه برای رسیدن به دموکراسی قرار دارند، طرح مداوم مسئله‌ی مشروعیت است و اینکه مسائل عمده‌ی کشور و در نهایت اصل نظام باید به رأی گذاشته شوند. جنبش خواهان آزادی و عدالت پا در مرحله‌ی تازه‌ای می‌گذارد، وقتی که همه‌پرسی در این موردها به رژیم تحمیل شود.

شعار استراتژیک برای تحول بی‌خشونت این است: رژیم مشروعیت ندارد، باید مشروعیت‌اش را به رأی بگذارد!

ما در مرحله‌ی طرح مستقیم این شعار قرار نداریم اما می‌توانیم به سوی آن حرکت کنیم. حلقه‌های حرکت به سوی آن اصرار بر انجام همه‌پرسی در مورد مسائل عمده‌ای است که همگان به وجود و مبرمیت آنها اذعان دارند: پوشش اختیاری زنان و رفع تبعیض، مسئله‌ی اتم، سیاست خارجی (تنش‌زدایی برای رفع تحریم‌ها، FATF)، شورای نگهبان، شکنجه و اعدام... و در چشم‌انداز نفس جایگاه رهبر و ولایت فقیه.

🖇منبع: رادیو زمانه

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

علی خامنه ای روز گذشته هنگام انداختن رای خود به صندوق گفته بود، که «آبروی» جمهوری اسلامی در وسط است و از مردم خواسته بود به طور گسترده در انتخابات شرکت کنند. مطابق نتایج نهایی اعلام شده تعداد آرای شمارش شده ۲۴ میلیون و ۵۳۵ هزار و ۱۸۵ رای است. اخذ شده است. بیش از ۶۱ میلیون و ۴۵۲ هزار و ۳۲۱ نفر واجد شرایط رای دادن در داخل و خارج ایران بودند. درصد مشارکت کنندگان در این انتخابات به ۴۰درصد هم نرسیده و حدود ۳۹.۹۰ درصد است. در این ارقام آرا باطله محاسبه نشده است. در صورت محاسبه ی آرا باطله، رقم آرای صحیحی که به صندوق ها ریخته شده ۳۸.۲ درصد خواهد بود.

میزان مشارکت در این انتخابات، نسبت به همه ی انتخابات ریاست جمهوری به کمترین رسیده است و حتی از انتخابات دور قبل در سال ۱۴۰۰ که رئیسی بی هیچ رقابت جدی برنده شد کمتر است.
🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🔴زهرا رهنورد و میرحسین موسوی:
در انتخابات شرکت نمی‌کنیم؛ رأی نمی‌دهیم.

*از اینستاگرام زهرا و نرگس موسوی
دختران رهنورد و موسوی

منبع: سایت کلمه
@kaleme

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🔴انتخابات ۱۴۰۳ و شکاف بزرگ در جبهه دمکراسی

✍️سعید پیوندی

انتخابات زودرس ۱۴۰۳ اولین تجربه و آزمون انتخاباتی جامعه ما نیست. مردم، روشنفکران، نخبگان و کنشگران و نیروهای دمکرات در ۲۷ سال گذشته بارها در انتخابات جمهوری اسلامی با همه محدودیت‌ها و دخالت‌های شورای نگهبان مشارکت کرده‌اند. آن زمان که احساس می‌شد چیزی شاید با انتخابات تغییر کند بطور گسترده به پای صندوق‌های رای رفتند (۱۳۷۶، ۱۳۷۸، ۱۳۸۰، ۱۳۸۴، ۱۳۸۸، ۱۳۹۲)‌، گاه برای اعتراض به بن‌بست سیاسی، انحصارطلبی حاکمیت و مهندسی انتخابات توسط شورای نگهبان از انتخابات قهر کردند (۱۳۹۸، ۱۴۰۰، ۱۴۰۲)، زمان‌هایی هم سرخورده و خشمگین برای اعتراض به حکمرانی بد، تبعیض‌ها و تحقیرها، نادیده گرفته‌شدن حقوق شهروندی و آزادی‌های مدنی و سیاسی به خیابان‌ها آمدند....

مردم و جامعه مدنی در همه این سال‌ها با صبوری مثال‌زدنی و به زبان‌های گوناگون با این حاکمیت حرف زده‌اند بدون آن که هیچگاه صدای نسل جوان ناراضی و جامعه عاصی از سوی نهادهای قدرت شنیده شود.

کارنامه این مشارکت (و یا عدم مشارکت) تا کنون چه بوده است؟ آیا ساختارهای حکومتی در این دوران شفاف‌تر و دمکراتیک‌تر شده‌اند؟ آیا تغییر مهمی در شیوه حکمرانی و نقش غیر شفاف نهاد رهبری بوجود آمده است؟ آیا عملکرد نهادهای انتصابی مانند شورای نگهبان و قوه قضائیه که نقش کلیدی در چرخه سیاست ایران دارند بهبود یافته است؟ آیا کسی می‌داند کدام نهاد و چگونه درباره سیاست‌های خارجی منطقه‌ای تصمیم می‌گیرد؟ آیا مشارکت در انتخابات نهادهای قدرت را مسئولیت‌پذیر و پاسخگو کرده است؟ در جریان جنبش های اعتراضی سال های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸، ۱۴۰۱ با مردم و جوانان چه برخوردی شد؟ آیا هیچیک از عاملان کشتارهای خیابانی در دوران آقای روحانی و جنبش زن، زندگی، آزادی به پای میز محاکمه کشیده شدند؟ آیا کمیته حقیقت‌یابی برای روشن شدن مقصران این کشتارها بوجود آمد؟ آیا از سال ۱۳۷۶ تا امروز کسی توانسته است با پدیده لباس‌شخصی‌ها برخورد کند؟ آیا نهادهای انتخابی قدرتی برای جلوگیری از شکنجه، اذیت و آزار بیمارگونه مخالفان و پیروان ادیان غیررسمی و محکومیت‌های خودسرانه زندانیان سیاسی دارند؟ آیا صندوق رای توانسته است جلوی سرکوب و اذیت و آزار زنان، گشت ارشاد یا تبعیض‌های بزرگ جنسیتی، دینی و قومی در جامعه را بگیرد؟

🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

به گزارش حال وش/ روز چهارشنبه ۶ تیر ماه ۱۴۰۳، جلال جلالی زاده، نماینده دوره ششم مجلس ایران در صفحه اینستاگرام خود ادعای دروغین حمایت مولوی عبدالحمید از "مسعود پزشکیان"، کاندیدای دوره چهاردهم ریاست جمهوری را مطرح کرده و از قول مولوی عبدالحمید نوشته؛ « جناب آقای دکتر پزشکیان در قلب من است و من برای پیروزی ایشان دعا میکنم.» تا از این طریق اهل سنت را مجاب به رأی دادن به این کاندیدا کند.

هفته گذشته آقای جلالی زاده با هدف تشویق و ترغیب روحانیون مردمی و برجسته اهل سنت جهت شرکت در انتخابات ٨ تیر ماه ١۴٠٣ به زاهدان سفر کرده بود که با مواضع قاطع و محکم روحانیون از جمله مولوی عبدالحمید که همان عدم شرکت در انتخابات است، روبرو شده است.

پیشتر در تاریخ ۳۱ خردادماه کانال رسمی دفتر امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان در پاسخ به شایعات دروغین منتشره در فضای مجازی در خصوص حمایت وی از کاندیداهای ریاست جمهوری در بیانیه رسمی اعلام کرد: «شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید تا کنون در مورد هیچ‌کدام از کاندیداهای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری اظهارنظر نکرده‌اند.»


#دروغ_بی_دروغ
#رای_بی_رای
#انتخابات_نمایشی

ما آن راه سوم هستیم

⭕️پاسخ به چند شبهه اصلاح طلبان

🔻"رای ندادیم چیشد؟"
در سه سال گذشته با نبود سپر بلا مانند روحانی، ناکارآمدی جماعت خود حق پندار انقلابی نمایان شد. این مسئله در داخل باعث ریزش بسیار در بین طرفداران نظام و هموار شدن مسیر براندازی شد. همچنین با کاهش مشروعیت، در خارج دیگر مقامات ج.ا مانند ظریف نمیتوانستند بروند و به مجامع بین المللی اینطور القا کنند که مردم ایران خودشان خواهان این وضعیت هستند!
یکدست شدن حاکمیت در نهایت به نفع مردم تمام شد. زیرا دیگر درگیری میان دولت و مجلس نبود. در دوران روحانی شاهد خرابکاری‌هایی از سوی محافظه کاران بودیم که حمله به سفارت یا موشک پراکنی پس از مذاکرات از واضح ترین هایشان بود. لجبازی مجلس با دولت باعث شد تصویب قوانینی مانند رتبه بندی معلمان را به تاخیر بیندازند تا مبادا امتیاز آن برای روحانی ثبت شود. این لجبازی ها در مسئله خرید واکسن به قیمت جان هزاران نفر تمام شد که اگر حاکمیت یکدست بود چنین اتفاقی نمیفتاد.

🔻"یعنی تفاوت دولت روحانی و رئیسی را نمیبینید؟"
چرا می‌بینیم و به همین دلیل رای نمیدهیم. در دوران رئیسی نه به سفارتی حمله شد، نه در مذاکرات سنگ اندازی شد، نه قیمت بنزین به یکباره بالا رفت و نه انرژی کشور پای حمله به دولت هدر رفت زیرا حاکمیت یکدست بود.
از طرفی در هر دو دولت ما شاهد فساد و اختلاس، کشتار مردم، قرارداد های بلند مدت با چین و روسیه، تخریب محیط زیست، فیلترینگ، حمله به بانوان و... بودیم.

🔻"خارجی‌ها کاری به مشارکت ما ندارند"
این یک دروغ بزرگ است. خبر پایین آمدن مشارکت ایران از همان ابتدا مورد توجه رسانه های جهان قرار گرفت و بعدا نوع رفتارشان با ج.ا را شکل داد. در نهایت هم ما هرگز امیدی به خارج نداشته‌ایم و خودمان سرنوشتمان را رقم خواهیم زد.

🔻"پس چرا حمید نوری را آزاد کردند؟"
آزادی او در ازای آزادی شهروندان سوئدی بود. این سنت غربی هاست که پیش از در آوردن چماق، به حریف خود هویچ بدهند. همانطور که شاهد قرارگیری نام سپاه در لیست تروریستی یا اخراج ایران از کمیسیون زنان بودیم.

🔻"رای ندادیم گذاشتند رفتند؟"
پرسیدن چنین سوالی دیگر اوج بلاهت است. ما نگفتیم با رای ندادن اینها خداحافظی میکنند بلکه با کاهش مشروعیت مسیر براندازی هموار تر میشود. در نهایت این مبارزه ماست که آنها را به سرنوشت دیکتاتور های قبلی میرساند.

🔻"در هر صورت با مشارکت ۷ درصدی هم حماسه میسازند"
اما مشارکت حداقلی و عدم پیروی مردم از دستور رهبر مبنی بر رای دادن، با هزار دروغ و پروپاگاندا پنهان نمیشود و نمیتوان تاثیرش را بر روحیه خود طرفداران حکومت نادیده گرفت. با مشارکت حداقلی است که مجبور میشوند مواردی مانند تجمع چند نفر در خیابان یا مسجد را به عنوان "رفراندوم" معرفی کنند و خود را مضحکه سازند.
آنها که دلیل کاهش مشارکت قبلی را ناکارآمدی روحانی میدانستند، در صورت افزایش مشارکت در این دوره دلیلش را کارآمدی رئیسی(!) قلمداد خواهند کرد و بیش از پیش در توهم خود حق پنداری فروخواهند رفت. این باعث خواهد شد که حتی شدید تر از دوران روحانی در کار دولت جدید اخلال ایجاد کنند زیرا اینبار به آنها "اثبات" شده است که راه رئیسی درست است!

🔻"نباید بگذاریم قدرت دست جلیلی بیفتد"
قدرت نه دست جلیلی می‌افتد نه روحانی و نه رئیسی؛ قدرت دست خامنه‌ای است و اوست که تعیین میکند نظام به سمت غرب نرمش کند یا به سوی شرق برود. اگر هم مسیر خلاف میلش طی شود مانند ۸۸ تقلب میکند. اگر رهبر بخواهد کسی رئیس جمهور شود، رای ما جلوی آن را نمی‌گیرد.
همچنین در هر صورت قالیباف و جلیلی رئیس بخشی از کشور خواهند شد. همانطور که سال ۹۶ قالیباف و رئیسی بلاخره رئیس یک قوه شدند.

🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم

🔴آرای باطله چیست و چرا در انتخابات ایران بحث‌انگیز شده است؟

✍️#محمدرضا_سرداری

رشد آرای باطله در انتخابات‌های ایران، به‌ویژه در سال‌های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. به‌ویژه پس از آن که در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰، شمار آرای باطله جایگاه دوم را به خود اختصاص داد. در انتخابات ششمین دوره شوراهای شهر و روستا در همان زمان نیز آرای باطله در برخی حوزه‌های انتخابیه از جمله همدان و اراک اول و در یزد دوم شد.

سندروم رای باطله دادن دو سال بعد به انتخابات مجلس دوازدهم هم سرایت کرد. تعداد آرای باطله در برخی از حوزه‌های انتخابیه چشم‌گیر بود، از جمله در پایتخت با حدود ۲۷۶ هزار رأی.

تعداد قابل توجه آرای باطله حواشی زیادی را دامن زد و دستمایه طنز و طعنه فعالان سیاسی شد. بسیاری انگشت اتهام را به سوی نهادهای اجرایی و نظارتی انتخابات از جمله شورای نگهبان نشانه رفتند و برخی آن را «کاردستی هنرمندانه» در انتخابات توصیف کردند.


🖇متن کامل

#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای
#مهندسی_انتخابات

ما آن راه سوم هستیم

▶️آیا می‌توان با عدم مشارکت در انتخابات غیرآزاد، جامعه مدنی را تقویت کرد؟

🔺#تورج_اتابکی | استاد اکادمی سلطنتی هلند از آمستردام

🔺#مهدی_محمودیان | کنشگر سیاسی از تهران

🔺#احمد_وخشیته | استاد دانشگاه دوستی ملل روسیه از مسکو

این ویدئوی گفتگوی اینستاگرامی است که یکشنبه سوم تیر ۱۴۰۳ با موضوع «رای ندادن انفعال است یا کنش اجتماعی؟» برگزار شد و به این پرسش مهم پرداخت آیا با رای ندادن در انتخابات، می‌توان در جستجوی فردای بهتر و تقویت جامعه مدنی بود؟

🖇ویدیوی کامل

#میزگرد_سیاسی
#انتخابات_نمایشی
#رای_بی_رای

ما آن راه سوم هستیم