داستان لری ::::: سرنوشت ::   قسمت  : دوم      وقتی احمد دِ فََمیِس امیدی و استخدام ناره و کُر حاجی جاشَه گُرَتَه  وا ناراحتی و رییس گُوت : نامرد پست فطرت خُو هه د اول ای سفارشی حاجی  نیایی و جام ، دی سی زنگ وم زییه ، ولات وارَرسَنیِ، ؟ وا هزار امید و آرزو اُومام الان مِین گُوپَم کردی و خَرررره سِی دَ زندگی نا امیدم کردی ؟ الان وا چه ریِی روم و حُونه بوم استخدام نَویمه کُر حاجی نیانه و جام ؟ قاطی کرد  هَه وا میز و پرونده که ور دست رییس  بی رختشُو دَ یُک ، پرونده خُوش هم لیِِک لیِِک کرد فرشو دَ و دروما و در ، د اداره دروما  ، بعد او رییس  زنگ زَنَه و پاسگاه که یِه ارازل و اوباش  اومایه اداره و یَک زَیه و پروندیا اداره پاره کرده   وا چاقو تهدیدم کرده و توهین و اداره  کرده بیایی بِِیریش، ( در حالیکه طرف هه قصه کاری وا رییس  کرد و د حق خوش دفاع کرد اصلا کاری وا اداره ناشت و چاقو هم واش نوی  ) ، هِه چَنِی بی خود  قَری برچسب سخت نیان و قِیِش که هر برچسب دروغی خوش تنیا چند ماه زندانی داشت  😂 ، خوش هم د جریان شکایت نُوی  هِه چَنی رو و مین پارک تا کمی عصبانیش کم با ،   یه ساعت نَشیسَه بی سر صندلی که د مال زنگ زن وش، بُوش گوت  مگر چی کردیه که پاسگاه اومایه و حُونه گشتنَه که بیرنت ؟، گوتن توهین و ربیس شرکت کردیه هاستیه وا چاقو بَکُوشیش، بُوَش وش گوت اره کُرَکَه میِن گُوپت سِی با ای جنگ چاقو چیی بیه ایمو ها د گُسنُه ای میریم هایی خِینی بیاری سِیمو؟ بُوَش گوت پاسگاه گوته تا نیم ساعتی تر باید خُوته معرفی کنی ، احمد و بُوَش گوت فایده ناره مه توضیح بییم سر چی بیه و نه چاقو  وام بیه نه توهین و کسی کردمه هه وا رییس قصه کردمه که حقمه حُرد  ، و بُوش گوت وقتی تو باور کردیه که مه چنی کاریایی انجام دَمه که بُچُتَم   دِ وای و حال پاسگاه چطور باور نکنن ؟ هر چه مه بوم ای کاریا نکردمه که باور نکنن ؟ تا بهام بی گناهیم ثابت بکنم چند ماه هم زندانی کَشیمه و پروندم هم سیاه بِیه ،   گوشی قطع بی ، تا غروب هه د پارک قایم کرده بی تا موقع تاریکی رَت حُونه فامیلی تا فکری بکنه ، احمد د حُونه فامیل زنگ زه و بُوَش گوت مه دِ فایده ناره دِ شهر بَمونم ، ای شهر دِ جا مه نی ، یک ساک متوسط دارم قَری لباس بونی داخلش و مدارک و شناسنامه بَنی مین ساک هام د حُونه فلانی  بیاری سِیم تا سُو زی دی شهر فرار کنم روم و شهری تر منی کار و بدبختی خوم،  گوشی قطع بی ، دو ساعت وَش نُرت بووش وا ساکی اوما دَش و احمد دَس کرد د ملش سیر گَریویس که چَنِی بدبختی و سرش اومایه ، گوت ای همه دیری  د دانشگاه و سربازی دوباره هم ها دَ یَک دیِر بُوَن ، تا یک ساعت بُوَش نَشیِس وقتی هاست روه دست کرد د جیب یِه میلیون درآورد گوت: ۵۰۰ تمه دش هین خُومه سی خرجی حُونه  هیِشتَمشِی ۵۰۰ هم د همسایه قرض کردمه بُورش سی قی رت و کرایه ماشینت تا بنیم چی بوه ، ولی وقتی رَسی و مقصد حتما زنگ بزه خَوَرمُو کُو بنیم هایی کجا  تا شاید پیل سیت گیر آوردم کل کردم ، بُوَش و چََش عَسریِ د احمد خدا حافظی کرد و رَت ، شُو د حُونه فامیل خُوییس شوسو شفق وَرز یه که پاسگاه بیان سر کار رت و ترمینال سواری دربست کرد زی زی د شهر دروما ، رت و ایستگاه راه آهن اندیمشک بلیط قطار سِی تهران  گرت منتظر حرکت قطار هیسا ، قطار هم ۴ بعد از ظهر باید حرکت بَکردیه ، دِ رت مین شهر دُوری حَرد و هر بدبختی و ترس و لرز و استرس که پاسگاه نیره تا ساعت ۴ گُذَرَنش تا یِه قطار د اهواز اوما هِیسا دَ ایستگاه سوار بین حرکت کردن ویلا تهران .    عباس ( آریا ) ادامه داره ..... https://t.center/lorhistory🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷