🚩🚨👊 #کوچ_تاریخی
#مریوان اولین شهری در کردستان بود که بعد از قیام مقر سپاه پاسداران در آن دایر گردید.
♦️با ضمیمهی تصاویر زیر خاکی که برای نخستینبار منتشر میشود.
💢 سپاه پاسداران در
مریوان از همان روز اول دایر کردن مقر بدون دلیل شروع به کنترل خودروها در ورودی جاده سنندج به
مریوان کردند. اخطار به زنان برای رعایت حجاب و اذیت و آزار و سوال و جواب از هر کسی که وارد شهر میشد آغاز نمودند. آنها علنا تهدید میکردند که بزودی کمونیست را که لیست ۹۵ نفره آنها را داریم خلع سلاح و دستگیر خواهیم کرد. جلو مقر و بالای پشت بام آن سنگرهای محکمی ساخته بودند که موضوع و مشکلی جدی برای عموم مردم شد.ه بود
۲۳ تیر مریوان سرآغاز تحولات سرنوشت ساز در کردستان
💢 بعد از ظهر روز ۲۳ تیر یا ۲۴، شورای جدیدی بنام “شورای انقلاب” توسط
عطا رستمی و با شرکت تعدادی از اعضای داوطلب شورای قبلی تشکیل میشود.
این شورا برآیند تقابل نماینده و مدافع انقلاب و آزادیخواهی و صلحطلبی مردم در شهر در تقابل با ضدانقلاب اسلامی بود. خود شورا و واقعه ۲۳ تیر حرکت دو جنبش سیاسی انقلاب و ضدانقلاب اسلامی در ایران بودند. از آن پس این شورا با تکیه بر قدرت انقلاب و نیروهای مسلح آن طرف حساب اسلام سیاسی و دولت آن بود.
💢 روز ۲۴ تیر فرمانده پادگان
مریوان بنام سرهنگ آذرفر و استاندار کردستان بنام شکیبا به ملاقات شورا آمده و اعلام میکنند؛ «فردا ارتش وارد شهر میشود و باید تا آن موقع تمام افراد مسلح در شهر سلاحهای خود را تحویل و از این لحظه به بعد هر ساعتی از شبانه روز که لازم بدانیم با توافق و بدون توافق شما وارد شهر میشویم. این دستور است و باید اجرا کنیم.» به این ترتیب مذاکرات کوتاه و سریع در واقع به بن بست میرسد. شرکتکنندگان در مذاکرات جلسه را ترک و به حیاط ساختمان میآیند. فرمانده پادگان هنگام خروج و دست دادن با اعضا شورا بار دیگر تکرار میکند که هر لحظه باید منتظر ورود ارتش به شهر باشید. یکی از حاضرین میگوید: شما دارید از موضع قدرت با ما صحبت می کنید. و او جواب میدهد:
«ارتش همیشه از موضع قدرت صحبت می کند.» سعید دارابی (از رهبران شورا) در گفتگوی آنها دخالت و جواب میدهد؛
“در این صورت اگر بخواهید با زور وارد شهر شوید ما چارهای جزء کوچ از این شهر نداریم!” با شنیدین کلمه کوچ، بسیاری از کسانیکه آنجا بودند نگاهی با هم رد و بدل کرده و انگار که کلید حل معضلی را که شهر گرفتارش بود پیدا کردهاند.
شروع کوچ تاریخی مردم از شهر
💢 کوچ تاریخی
مریوان و راهپیمایی مردم شهرهای بوکان، بانه، سقز و سنندج بهسوی
«اردوگاه کانیمیران، مقصد کوچ مریوان» در مرداد ۱۳۵۸ نمونهی بارز و اوج راهپیمایی به مثابه امر اعتراضی است.
کوچ از شهر بخشی از مقاومت مردم بود. بخشهای دیگر آن آمادگی نیروی مسلح تودهای برای دفاع از شهر و شورای انقلاب برای مذاکره با دولت بود.
سازماندهی راهپیمایی
مریوان در جزئیات تفاوتهایی با یکدیگر داشته اما در مجموع از یک الگوی سنتی پیروی شده: تقسیم داوطلبان غالباً مردان به کمیتههای مختلف و تقسیم کار میان همهی شرکتکنندگان. یک کمیتهی مسئول تهیهی غذا، بهداشت و درمان، کمیتهی دیگر مسئول انرژی و تأمین ژنراتور سیار برق، یک کمیتهی دیگر مسئول تعیین مسیرهای بعدی راهپیمایان. از آنجایی که کمیتهها برگرفته از داوطلبانی بودند که در راهپیمایی شرکت کرده بودند، همگی بهنوعی مستقیماً درگیر سازماندهی بودند. گاهی نیز از طریق گفتوگو تلاش میکردند مردم روستاهای مسیر را متقاعد و با خود همراه کنند.
«کوچ تاریخی
مریوان» که در این جستار بهاجمال به آن پرداخته میشود، یک کنش جمعی تاریخی و از نقاط عطف مبارزات مردم روژهلات کردستان است. این «کوچ» به ابتکار شورای شهر
مریوان و بهویژه
فواد مصطفی سلطانی، بنیانگذار و عضو این شورا صورت گرفت. راهپیمایی سیاسی مردم
مریوان که به «کوچ تاریخی
مریوان» مشهور است، واکنشی بود به هشدار حملهی ارتش ایران به رهبری
مصطفی چمران و برای جلوگیری از کشتار و قتل عام بیشتر مردم.
خبر کوچ در رسانههای مختلف در ایران و حتی بینالمللی پخش شده بود. پلاکاردهای بزرگ در محوطه اُردوگاه نصب شده بودند که بر روی آنها مطالبی مانند: “تا باز گشت پاسداران اعزامی از پادگان به شهرهایشان، به شهر بر نمیگردیم” ما “نه با دولت سر جنگ داریم، نه تسلیم پاسداران میشویم” و “زنده باد اتحاد مردم” نوشته شده بودند.
💢 کوچ تاریخی مردم در مریوان از اول مرداد ۱۳۵۸ شروع شد و روز۱۳ همین ماه پایان یافت.
بعد از پایان کوچ، خطر حمله پاسداران به شهر موقتا رفع شده و تا زمان حمله نظامی پاسداران اسلامی به شهر پاوه در ۲۳ مرداد و آغاز یورش سراسری به انقلاب و حمله نظامی به کردستان در ۲۸ مرداد ادامه داشت.
#لینک:
https://t.me/kkfsf/30772به ما بهپیوندید:
https://t.center/kkfsf