🔵●
#حق_حیات یا #شیوهی_مماتجامعهی ایران بواسطهی غلبهی پارادکسیکال ایدئولوژی واپسگرانهی اسلامی، بر سر هر مناسبتی دچار مناقشه است، از جمله روز مذهبی یا
جهانی «#زن»، این پارادکس دارای آگاهیبخشی یا یارکشی موثری هم ندارد، چرا که بدون انگیزههای مبارزات طبقاتی به جز لایه
ی معینی از آگاهی نسبت به این روز در پرتوی احساسات درونخانوادگی دچار سردرگمی خواهد شد. اما اگر همراه با اشاره به رخدادهای تاریخی باشد، هم برای زن مذهبی و هم مرد، دارای لحظهای درنگ و تأمل خواهد بود. کمتر از یک ماه از استقرار ضدانقلاب ج.اسلامی، زمانی که صدای زنها در تظاهرات ۸ مارس/۱۷ اسفند ۵۷ توسط فالانژیسم خفه شد، تکلیف زن معلوم بود. سوژهگی زن بهعنوان وجود اجتماعی برچیده شد تا هم بهمثابه ابژه
ی جنسی و هم ابژه
ی بردگی برای بهرهکشی سرمایه به تسمهنقاله
ی کار مصلوب شود. برخورد قاطع با تنها کنش موثر و مشترک نیروهای چپ و ملی در مراسم ۱۴ اسفند ۵۷ - که چون با استفاده از کاریزمای مصدق بود، بدل به حرکت تودهای شد - تکلیف هر «دیگری» را در همان ماه اول استقرار دوران هراس روشن کرد. دوران ترور از همان نخستین روز آغاز شده بود و
#دوران_ترمیدور هرگز آغاز نشد. بازسازی سرمایه با قدرت سیاسی روحانیت حاکم گردید از جمله بزرگترین اپوزیسیون (مجاهدین) هم مذهبی رادیکال بود. تکلیف چپ، غیرمسلمان، غیرمذهبی، زن، و دیگران معلوم بود و حتی رفراندوم جمهوری اسلامی هم زیادی بود.
در واقع می
باید رفراندوم «#حق_حیات» برای دیگران برگزار میکردند؛ یا شاید انتخاب شیوهی #ممات.
#لینک:
https://t.me/kkfsf/23544
به ما بهپیوندید:
https://t.center/kkfsf