🔥🔴●
تهدید سرکوب همان خود سرکوب است★انواع بینظمیها در خیابان با بسیجی و امنیتی و لباسشخصیها حکمرواست. این نظم خاص رژیم ج.اسلامی است. رژیم مصمم است با بسیج نیروهای ضابطهگریز، ایجاد رعب و هراس کند، اگر خوب بنگریم؛ نیروهای نظامی و امنیتی هیچگاه در قبال مردم ضابطهمند نبودهاند.
آنکه خشونت بیضابطه را به خیابان تحمیل میکند، او بازیای را آغاز کرده که پایانش را نمیداند. این معادله که اکنون افراطیگری مطلق آن در دست رژیم است، بزودی به نقطهی عطف میرسد و به مینیمم مطلق دولت میانجامد.
★آن روزی که افشای نام و نشان مزدوران امنیتی، نظامی و شبهامنیتی فرابرسد، در پیشگاه مردم خشمگین و انتقامجو بیپناه خواهند بود.
انقلابیون آنان را به افشا و انتقام گروههای مردمی
تهدید خواهند کرد (که شامل خانوادههای کُشتگان هم خواهد شد؛ نظیر ترس امروز مزدوران حکومت در کردستان)، مگر اینکه به اختیار و سریع خود را در شبکههای انقلابی تسلیم و معرفی کنند.
(کاری که از بالا و بیحضور انقلابی مردم،
#رودریگو دوترته، رئیسجمهور فیلیپین، در پاسخ به خشونت بیرویهی باندهای تبهکار و قاچاق مواد مخدر کرد؛
تهدید به انتقام گسترده و خارج از رویهی قضایی، که به مرگ ۵ تا ۱۳ هزار تبهکار انجامید و گرچه مافیا را کاملا
سرکوب نکرد، اما در اذهان سیاستمداری محبوب شد.)
★ با این حجم
سرکوب وحشیانه، انتقام بیضابطهی مردم از این اوباش بهمراتب هولناکتر از چیزی است که حتی خود اینان قصد القای آن به مردم را دارند. اوباشی که در کردستان، بلوچستان و ایذه مردم را با گلولهی جنگی میکشند، به زعم آنکه کسی برای کرد، بلوچ و بختیاری دل نخواهد سوزاند. در مقابل، در تهران و شهرهای بزرگ بیشتر گلولهی پلاستیکی و ساچمهای میزنند، چون از اقدام متقابل جمعیت عظیم شهری میترسند. خاصه میدانند که اگر مثل گورستان کرج سلاحشان به دست مردم بیفتد، گور خودشان را کندهاند.
★ خشونت مفرطی که در ایذه اعمال شد؛ بستن رگبار به خودروی حامل کیان کودک دهساله که به مرگش انجامید، مصداق این توحش است. یا خشونتی که به داعش نسبت داده شد، اگر چه داعش به گردن نگرفت، شروع ماجرای جدیدی است. انتساب به داعش میتواند وارونه شود؛
انتقام مردم از حکومتیها هم میتواند انجام شود و به گردن داعش بیفتد. چنانچه امروزه مرگ هر مزدوری را به خودکشی و افتادن از ارتفاع توصیف میکنند. بدین ترتیب، حکومت خود قربانی هرجمرجی خواهد بود که برپا کرده است.
★ به شهادت برخی بازداشتشدگان گواه این است که افزون بر نیروهای گارد، سپاه، کادر کلانتریها، لباس شخصیها و بسیجیها، این روزها مزدورانی به کار گرفته شدهاند که
مجرمان سابقهدار با آزادی مشروط هستند. استفاده از مزدور برای
سرکوب مردم اما تازگی یا اختصاص به این حکومت ندارد.
★در ۲ فوریه ۲۰۱۱، عوامل
حسنی مبارک با حمایت "
البلطجية"-مزدوران اسب و شترسوار- میدان تحریر را به زور باتوم و سلاح سرد از معترضان پس گرفت. هدف آنها خالی کردن میدان برای پایان دادن به انقلاب بود، اما در این جنگ -"نبرد شترها"- مردم پیروز شدند. ننگ آن اما برای حکومت مبارک ماند، چنانکه برای قذافی و برای این حکومت.
★در دو ماه انقلاب جاری، اعمال خشونت در چارچوب استراتژی اعمال ارعاب بوده است؛ با فهم اینکه امکان
سرکوب کامل و فوری مانند آبان ۱۳۹۸ وجود ندارد، تلاش کردهاند هزینهی حضور در اعتراضات را بالا ببرند، و محتملاً اقدامات سبعانهتری را هم بنمایانند. اما توان
سرکوب همین است و بیش از این نخواهد بود. مگر در مناطقی چون کردستان، بلوچستان و خوزستان، زیرا اگر امکانش را داشت، همان ابتدا اعمال میکردند. اینکه همین استراتژی هم تاکنون جواب نداده و هر مورد مرگ به تجمعات بزرگتر و درگیر شدن شهرها و اقوام دیگری منجر شده، سردرگمی حکومت را میرساند.
★
بنابراین، تهدید سرکوب همان خود سرکوب است و از قوه تا فعل، ادعا تا عمل، تفاوت چندانی نیست. از سوی دیگر، این انقلاب بهگونهای است که معترضان با کنشهای مقطعی و نامتقارن مانع از هزینههای جانی بالا شدهاند و با حداقل هزینه، بیشترین خسارت را به حکومت وارد ساختهاند.
این راهبرد و دستاوردهایش، نباید پیروزی بالفعل حکومت یا ظرفیت بالقوهی
سرکوب تلقی شود. هرچه باشد،
در تمام زمینهها ابتکار عمل دست مردم است.
★رژیم از سر استیصال حمله به کردستان عراق روی میآورد؛ امری که دیر یا زود، در کنار مداخله در جنگ اوکراین و نیز درگیری در آبهای بینالمللی، کاسهی صبر دیگران را لبریز خواهد ساخت و چه بسا با تشدید فشارهای هستهای و تحریمهای سیاسی، گزینههایی چون منطقهی پرواز ممنوع را به آنان تحمیل کند.
زیرا رژیم ج.
اسلامی با مجموعهای از شرارتهای اتمی، موشکی، گروههای شبهنظامی و...
تنها مشکل مردم ایران نیست، مشکل تمام جهان است.
لینک
https://t.me/kkfsf/27096@kkfsf :
به ما بهپیوندید