🚩🚨 #گابریل_بوریک (
۳۵ ساله)
؛ نامزد سوسیالیست در انتخابات ریاستجمهوری شیلی در مقابل نامزد نوفاشیست، با ۵۶ درصد آراء ریاست جمهوری را از “
#آنتونیو_کاست” برد.
💢 این انتخاب یادآور پیروزی پیشین این مردم در اعتراضاتی که منجر به اصلاح قانون اساسی دوران دیکتاتوری پینوشه که در سال ۲۰۱۹ تظاهرات مردم شیلی علیه دولت راستگرا و بقایای رژیم دیکتاتوری ژنرال آگوستو پینوشه بود که دولت هم ناچار به پذیرش خواست معترضان شد.
در پی آن انتخابات شورای بازنویسی قانون اساسی شیلی هم برگزار شد و نامزدهای مستقل و مخالف دو سوم اصلی کرسیهای شورا را کسب کردند؛ که شامل ۱۷ نفر از بومیان سرخپوست شیلی و از جمله یک زن بومی از قوم مایوچه -لیسا لونکن، سیاستمدار مستقل ۵۸ ساله، استاد دانشگاه سانتیاگو و فعال حقوق آموزشی و زبانی- که رئیس شورای بازنویسی قانون اساسی شد.
♦️شیلی که از دهه هفتاد میلادی و پس از کودتای آمریکا به آزمایشگاه نئولیبرالیسم در جهان تبدیل شد یکی از نابرابرترین کشورهای جهان از لحاظ عدالت اجتماعی است. بهگفته کمیسیون اقتصادی کشورهای آمریکای لاتین و دریای کارائیب، در این کشور تنها یک درصد جمعیت یک چهارم ثروت را در اختیار دارد. و براساس گزارش سازمان همکاری و توسعهی اقتصادی، درآمد ثروتمندان در این کشور ۲۵ برابر افراد فقیر و طبقه متوسط است.
این نابرابری باعث شد تا در سال ۲۰۱۹ جرقه جنبش بزرگ مبارزه با خصوصیسازی و ضدسرمایهداری در این کشور براه افتد. جنبشی که بهبهانهی گرانشدن بلیط مترو آغاز شد و به یکی از بزرگترین اعتراضات دهههای اخیر این کشور تبدیل شد.
بوریک با الهام از یکی از شعارهای معروف سالهای اخیر در شیلی، گفته بود: «
اگر شیلی محل تولد نئولیبرالیسم است، سنگ قبر آن نیز خواهد بود.» رقیب راستگرای او در انتخابات از طرفداران دیکتاتوری پینوشه است.
♦️اکنون گابریل
بوریک و بخشی از مردم با پیروزی قاطع بر رقیب راست افراطی پس از ۴۸ سال بهسلطهی راست و سیاستهای نئولیبرالیسی پایان دادهاند.
💢 ۴۸ سال پیش
#ژنرال_پینوشه با کودتایی خونین دولت مردمی سالوادور آلنده را سرنگون کرد و دست به کشتار گستردهی مخالفان عمدتا نیروهای “چپ” زد. قانون اساسی شیلی پس از کودتا توسط
جیم گوزمان و با هدایت گروهی از اقتصاددانان شیلیایی معروف به «
پسران شیکاگو» که در دانشگاه شیکاگوی آمریکا تحت نظارت
#میلتون_فریدمن آموزش دیده بودند، تنظیم شد. طبق این قانون، شیلی از نخستین کشورهای جهان بود با اصولی که بعدها به
#نئولیبرالیسم معروف شدند در آن به اجرا گذاشته شد. صنایع، بخش درمان، آموزش و تامین اجتماعی خصوصی شدند و قوانین کار از میان رفت. شیلی گرچه در دهههای اخیر یکی از بالاترین رشدهای اقتصادی آمریکای جنوبی را داشته اما این رشد اقتصادی به قیمت تشدید نابرابری طبقاتی به دست آمد. نابرابری که بهواسطه آن سهم ناچیزی از این رشد اقتصادی نصیب اکثریت کارگران و تهیدستان شده است. بنابه تخمینهای برانکو میلانوویچ از محققان معتبر بیعدالتی اقتصادی، شیلی را میتوان نابرابرترین جامعه جهان به حساب آورد که در آن ثروت میلیاردرها نزدیک به ۲۵٪ تولید ناخالص ملی است. این رقم در کشورهایی همانند آمریکا و مکزیک نصف شیلی و ۱۲٪ تولید ناخالص ملی است. بنا به تخمینهای میلانوویچ در حالی که ۵٪ فقیرترین اقشار جامعه شیلی به فقیری ۵٪ فقیرترین گروههای کشور مغولستان (از فقیرترین کشورهای جهان) هستند، ۲٪ بالای جامعه شیلی درآمدی همانند ۲٪ بالای آلمان دارند.
اکنون
#بوریک با وعدهی از میان برداشتن قوانین نئولیبرال، ایجاد سیستم تامین اجتماعی همگانی، آموزش رایگان، حفاظت از محیط زیست و بازگرداندان صنایع پایهای همانند آب و معادن به مالکیت عمومی رقیب خود “خوزه آنتونیو کاست” را شکست داده است.
#کاست که از یک خانواده مهاجر آلمانی و پدرش از اعضای ارتش آلمان نازی بود، از طرفداران پینوشه محسوب شده و هیچگاه از عضویت پدرش در حزب نازی برائت نجسته است.
با پیروزی
بوریک، سهام بسیاری از شرکتهای معدنی از جمله تولیدکنندهی لیتیوم اسکیوام که معادنش با نابود کردن محیط زیست و منابع بومیان شیلی گره خورده بیش از ۱۰٪ سقوط کردند. بسیاری امید دارند که پیروزی خیرهکننده
بوریک در مهد نئولیبرالیسم با پیروزی دیگر نامزدهای ریاست جمهوری چپگرا از جمله گوستاوو پترو در کلمبیا و لولا در برزیل در سال پیش رو به یک موج بزرگ عدالتخواهی در آمریکای جنوبی منجر شود.
#ادامه:⇩ ⇩ ⇩ ⇩ ⇩