خطوط موازی (بایگانی)

و دیگر اینکه #شهریار سرود:
می‌ رسد قرنی به‌ پایان و سپهر بایگان 
دفترِ دورانِ ما هم #بایگانی می‌‌کند!

ضمن سپاس از همۀ همراهان گرامی، که به دعوت من، یا با معرفی دوستان عزیز دیگر، به اینجا پیوسته‌اند، زین‌پس مطلب جدیدی در «خطوط موازی» قرار نمی‌دهم، اما کانال را حذف نمی‌کنم، شاید کسی بخواهد مصرعی، بیتی و... جستجو کند.

اگر روزی روزگاری، خودم دوباره شعری، دل‌نوشته‌ای گفتم، ان‌ شاء ا... فقط آنها را همین‌جا می‌فرستم، تا ذخیره شوند.

پاینده باشید🌺

بدنامیِ حیات، دو روزی نبود بیش
گویم «کلیم» با تو که آن‌هم چه‌سان گذشت:
یک روز صرفِ بستنِ دل شد به این و آن
روزِ دِگر به کَندنِ دل از جهان گذشت...

#کلیم


📖 دیوان ابوطالب کلیم همدانی [کاشانی]
تصحیح و تعلیقات: محمد قهرمان
انتشارات آستان قدس رضوی ۱۳۶۹
غزل ۵۱

ضمن تشکر برای مشارکت در نظرسنجی، چونکه تعداد دیوانها و تذکره‌ها زیاد بودند، و دیدم بیشترشان در کانال کتابخانه یافت می‌شوند، لذا پی‌دی‌اف ها را دیگر در اینجا نمی‌فرستم و لینک کانال «کتابخانه و موزه» را قرار می‌دهم تا اگر احیانا عزیزی عضو نیست، دیوان مدنظرش را جستجو و پی‌دی‌اف‌‌اش را دریافت کند:
@litera999

جلوۀ برقی‌ست نورِ آفتابِ زندگی
گردشِ چشمی‌ست دورانِ حباب زندگی

از وجود ما گل‌آلودست این آب زلال
ورنه دُردی نیست در جام شراب زندگی

جلوۀ صبح نشاطش خنده‌واری بیش نیست
دل منهْ بر بادۀ پا در رکاب زندگی

جز پشیمانی ندارد حاصلی عمر دراز
آهِ افسوسی‌ست هر سطر از کتاب زندگی

عمر جاویدان اگر دل را نمی‌سازد سیاه
در سیاهی از چه پنهان است آب زندگی؟

هر نفس فردی به خاک افتد ز اوراق حواس
چون به زردی رو گذارد آفتاب زندگی

هر چه باشد نیستی در پی ندارد بیمِ مرگ
بر نفس پیوسته لرزد کامیاب زندگی

خاک و باد و آب و آتش را به یکدیگر گذار
درگذر از عالمِ پُرانقلاب زندگی

سایۀ ارباب دولت شمع راه ظلمت است
خضر از اقبال سکندر یافت آب زندگی

خاک صحرای عدم را می‌شمارد توتیا
قطره زد هر کس دو روزی در رکاب زندگی

از قد خم‌گشتۀ پیران ندارد هیچ شرم
از سر پل می‌رود پیوسته آب زندگی

گر درین عالم نبودی موج اشک و مدّ‌ِ آه
آیۀ رحمت نبودی در کتاب زندگی

بر گرانخوابان بوَد کوتاهْ شبهای دراز
طول شب را چشمِ بیدارست آب زندگی

من شدم دلگیر #صائب زین حیات پنج روز
خضر چون آورْد تا امروز تاب زندگی؟

چون سایه در سفرها، پابندِ دیگرانیم
هر كس به راه افتاد، با خویش بُرد ما را...

#محمد_قهرمان

🎶🎵🎼پیشنهاد یکی از همراهان گرامی

طالبِ بی‌خبری باش‌که در دشتِ طلب
رفتن از خویش، سراغِ همه‌کس می‌گیرد...

#بیدل

شعری بخوان که با آن رطلِ گران توان زد!
#حافظ
.........

چند روز پیش این دیوارنوشته را گذاشتم تا مثلا موجب تهییج در مشارکت شود تا هر کدام از همراهان گرامی به رسم یادگار مصرعی، بیتی، عبارتی، برشی از کتابی، آیه‌ای، خطی، نقشی، نوایی و... بفرستد تا قبل از بایگانی همیشگی کانال، که تصمیم گرفته‌ام در اولین فرصت مناسب انجامش بدهم، به یادگار بگذارند؛ اما مانند دفعات قبل شاهد عدم مشارکت، جز یکی از همراهان عزیز، بودیم. این‌بار هم مثل دفعات قبل یاد قول معروف «لا يُلسَعُ العاقِلُ مِن جُحرٍ مَرَّتَينِ» افتادم؛ یکی نیست بگوید مگر مجبوری با علم بر اینکه کسی حس و حال مشارکت ندارد، باز به چالش بکشی؟!

و اما نکته دوم که نمی‌دانم قبلاً نیز گفته‌ام یا نه، مربوط می‌شود به تجسم یکی از پیرایشگران قدیمی —همان سلمانی— شهرمان، وقتی در زادگاهم زندگی می‌کردم؛ هر وقت از مقابل مغازه‌اش رد می‌شدم، می‌دیدم خودش تنهاست و با یک قیچی و شانه‌ی جیبی کوچک، در حالیکه مقابل آینه زیر لب با خودش حرف می‌زند، در حال مرتب کردن گوشه‌های سبیل خودش است.
هر وقت او را می‌دیدم، یک حس مبهم عجیبی به من دست می‌داد؛ انگار زیر آب باشی و بالای آب افراد دیگری حرف بزنند و صداهای همهمه‌گونه‌ی نامفهومی بشنوی و‌ متوجه حرفشان نشوی در زیر آب. وقتی آدم متکلم‌الوحده صرف بشود، کلافه می‌شود، حس حرف زدن با خود در مقابل آینه بهش دست ‌می‌دهد، در حالیکه با قیچی و شانه جیبی، در حال مرتب کردن گوشه‌های سبیلش است!

نکته سوم، اینکه، قبل از بایگانی همیشگی، تصمیم گرفتم کانالهای خوبی را که دنبالشان می‌کنم به بقیه هم معرفی کنم، تا اگر عضوشان نیستند، در صورت تمایل بپیوندند و از اشعار و ابیات و مطالبشان استفاده کنند. در این میان، چند تن از همراهان گرامی که خودشان گرداننده کانالهای خوبی هستند، لطف کردند و با بازفرست مطلبی از اینجا در کانالشان، موجب معرفی اینجا، و به تبع آن، حضور همراهان جدیدی در اینجا شده‌اند، که از معرفین گرامی تشکر می‌کنم، و به همراهانی که تازه تشریف آورده‌اند خوش‌آمد می‌گویم🌺

نکته پایانی، اینکه، اینجا به زودی «بایگانی خطوط موازی» خواهد بود.

گفت: «در دنیا هیچ چیز نیست که بِدان شاد شوی که در زیر آن نه چیزی است که (بِدان) غمگین شوی؛ شادی صافی در دنیا نیافریده‌اند!»

🔹تذکرة‌الأولیاء عطار--ذکر ابوحازم مکّی

اگر عاشق شوی فرق ندانی میان روی دوست و موی دوست. پس چون از فرق تا قدم یک نقطه درد گردی تسبیح جان تو این بود:
پرسند رفیقان من از حال دلم
آن دل که مرا نیست چه دانم حالش
                                     (...)

اینجا دل، جز بی‌دلان را نبود!


✍🏼 عین‌القضات همدانی
📖 نامه‌ها--جلد دوم--نامه ۸۷