خراسان ایران زمین

‏🔺سرکار خانم کیمیا یوسفی متولد ایران (مشهد)،

دونده سرعتی و تنها زن شرکت کننده اهل #افغانستان در المپیک ٢٠٢٠


🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

#المپیک_توکیو

🏀 گفتگو با سمیرا اصغری؛ تنها هوادار تیم بسکتبال ایران در توکیو

🔸سرکار خانم سمیرا اصغری عضو تیم بسکتبال افغانستان و از اعضای کمیته اجرایی IOC ، بازی امروز ایران و جمهوری چک را از نزدیک تماشا کرد و به هواداری از تیم ملی ایران پرداخت .

ایشان دوران کودکی‌ را تا نه‌سالگی در ایران بوده است و پس از آن به افغانستان رفته است.»

در مسابقات مقدماتی جام جهانی ، بین افغانستان و عمان ، ایرانیان مقیم عمان هم به تشويق تیم ملی فوتبال افغانستان پرداختن .




🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

نمای هوایی از تپه شهدای جنبش روشنایی در کابل جان

🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

جنبش روشنایی

این جنبش برای اعتراض به تغییر خط انتقال ۵۰۰ کیلوولت ترکمنستان به افغانستان از ولایت مرکزی بامیان به گذرگاه سالنگ پدید آمد

جنبش این تصمیم دولت را تبعیض‌آمیز تلقی کرد.

جنبش روشنایی در هنگام ظهورش متشکل از شماری از احزاب سیاسی، نمایندگان پارلمان، استادان و دانشجویان دانشگاه‌ها و فعالان مدنی عمدتاً هزاره بود.

تصمیم جایگزینی مسیر سالنگ با مسیر بامیان در جلسه ۱۱ ثور/اردیبهشت ۱۳۹۵ کابینه تصویب شد

این امر اعتراضات زیادی را به دنبال داشت. این اعتراضات با یک رشته همایش‌ها و راهپیمایی‌های اعتراضی در کابل و ولایت‌های مختلف افغانستان ادامه یافت. بعداً این اعتراض‌ها در میان مهاجران افغانستانی در خارج از افغانستان هم تداوم یافت.

اعتراضات یک دست باعث شد که تقریباً تمامی جناح‌های سیاسی و فعالان مدنی هزاره به صورت بی‌سابقه‌ای متحد شوند. برخی جریان‌های فراقومی هم به این اعترضات پیوستند .

در حمله انتحاری در مردادماه ١٣٩۵ به تجمع معترضان "جنبش روشنایی" در کابل ۸۰ تن شهید و ۲۳۱ زخمی به جا شدن .

گروه موسوم به دولة اسلامیه ، داعش اعلام کرد که این گروه مسئولیت انفجار در محل تظاهرات 'جنبش روشنایی' را به عهده گرفت .

🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

افشاگری شجاعانه نماینده زن مجلس افغانستان در مورد معامله مشکوک دولت اشرف غنی بر سر تسلیم ولایتها به طالبان

مولوی ذبیح‌ا…عتیق نماینده مردم بدخشان در مجلس: حکومت خود در سقوط ولسوالی‌ها دست دارد، طالبان بمن زنگ می‌زنند و می‌پرسند رازِ اینکه حکومت ولسوالی‌ها را برای ما واگذار می‌کند چه است؟ ما پلانِ [برنامه] سقوط را نداریم!

محمدحسین جعفریان - کارشناس ارشد مسائل افغانستان / روزنامه جام جم



رونوشت خبرهای کارشده در چند رسانه

💢 ‏محمد حنیف اتمر وزیرامور خارجه می‌گوید که هشتاد ولسوالی در سرتاسرافغانستان به دلیل «تخلیه‌ی از قبل برنامه‌ریزی شده» به تصرف جنگجویان گروه طالبان در آمده است نه اینکه طالبان با جنگ بر آنها مسلط شده باشند.

١۶ سرطان/تیر

ذبیح الله عتیق عضو مجلس:
حکومت خود در سقوط ولسوالی‌ها دست دارد، طالبان به من زنگ می‌زنند و می‌پرسند رازِ که حکومت ولسوالی‌ها را برای ما واگذار می‌کند چه است؟ ما پلانِ سقوط را نداریم !


🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

محمد حنیف اتمر وزیر خارجه اشرف غنی گفته؛ هشتاد ولسوالی [شهرستان] در سراسرافغانستان باجنگ به اشغال طالبان درنیامده بلکه به دلیل «تخلیه از قبل برنامه ریزی شده» هم بوده…از آنسو انس حقانی مغز متفکر طالبان و پسر جلال‌الدین حقانی بنیانگزار شبکه حقانی در پی پیشروی‌های سریع طالبان گفت؛ «ده‌ها ولسوالی به طور مسالمت‌آمیز به دست مجاهدین افتاد. در قسمت برخی ولسوالی‌ها حتی تصمیم تسخیرشان وجود نداشت.»
‌شگفت انگیز نیست؟ دولت آقای غنی در جنگی خونین با طالبان است و بالعکس. روزانه ده‌ها سرباز فداکار ارتش افغانستان و توده‌های مردم مظلوم آن دیار دراین جنگ و برای حفظ آب و خاکشان به خون می‌غلتند. اما پشت پرده گویا جنگی نیست. وزیر خارجه می‌گوید ما شهرستانها را خودمان وا گذار کردیم. طاابان هم می‌گوید ما حتی تصمیم تصرف بسیاری را نداشتیم. خودشان گفتند ما می‌خواهیم تسلیم شویم.

لابد تصاویرش را دیده‌اید که با سقوط هر شهرستان انبوهی از سلاح و مهمات و ادوات، آکبند و دست نخورده بدست طالبان می‌افتد. گویی بهترین تسلیحات ارتش را کسانی در دولت به بهانه جنگ با طالبان به آن شهرستان فرستاده، بعد هم به نیروها دستور عقب نشینی داده‌اند.

غیر مستقیم خاک و سلاح را خودشان به بخشهایی از طالبان تقدیم می‌کنند. گویا فقط مردم ازهمه جا بی‌خبرند. مردم نمی‌دانند در این بازی جان و مال و آبرویشان چطور دارد پشت پرده معامله می‌شود.

جالب است بدانید شهرهایی که به این سیاق و با امکانات کامل توسط دولت به بخشهایی از طالبان تقدیم می‌شود، عمدتا در شمال، مرکز و غرب افغانستان، بویژه روی خطوط مرزی‌اند. در جنوب افغانستان از این خبرها نیست.

تقدیم می‌شود یعنی طالبان با چهل نفر سوار بر موتور سیکلت گمرک اسلام قلعه در مرز با ایران را می‌گیرد، دومین گمرک بزرگ افغانستان!

جنگ در شمال، غرب و مرکز افغانستان شعله می‌کشد. سربازان به خط مقدم فرستاده می‌شوند. اما آشکارا پشتیبانی نمی‌شوند.

ملت در قالب خیزشهای مردمی آماده قیام و جنگ تمام عیار مقابل طالبانند. اما همزمان هم چهره‌های حکومتی، هم طالبان و هم زلمی خلیلزاد نماینده امریکا در امور افغانستان (طراح پشت پرده تمام این بازی‌ها) با خیزشهای مردمی مخالفت می‌کنند. می‌بینید ماجرا چقدر بامزه است!

ارتش افغانستان پنج قول اردو (لشگر یا سپاه) اصلی دارد. چهار تای اینها در جنوب‌اند و یکی در شمال. حال آنکه همه جنگها در شمال است. طالبان در شمال دارد مثل موشک پیشروی می‌کند. اما هیچ کمکی از آن چهار سپاه مستقر در جنوب به شمال نمی‌رسد! انگار یک نقشه از پیش تعیین شده با اطلاع بزرگان دولت آقای غنی و احتمالا همه یا بخشی از بدنه طالبان قدم به قدم در حال اجراست.

روزی‌که چندین شهرستان در شمال، غرب و مرکز افغانستان و نیز دومین گمرک بزرگ این کشور بدست طالبان سقوط کرده بود، دکتر غنی با سرخوشی برای افتتاح فرودگاه بین‌المللی استان خوست به شرق کشور رفته بود. افتتاحی که با جنجال هم مواجه شد. تابلوهای راهنما در فرودگاه تازه تاسیس فقط بزبان انگلیسی و پشتو بودند. از زبان فارسی (که مثل پشتو زبان رسمی در افغانستان است) خبری نبود.

هم طالبان و هم دکتر غنی نشان داده‌اند ازحذف کامل زبان فارسی در افغانستان حتی با توسل به زور، ابایی ندارند. مردم افغانستان به تصمیم متعصبانه و قوم‌پرستانه آقای غنی در فرودگاه خوست آنهم در این ورطه جنگ و روزهای حساس، بشدت اعتراض کردند، اما طبق معمول آنها کار خودشان را می‌کنند. حذف تابلوهای فارسی دانشگاه‌ها و…را بدستور شهرداری کابل که یادتان هست.

باری همه چیز حکایت از یک توطئه عمیق و عجیب دارد.

بگذریم. «رحمت‌الله نبیل» سالها رییس اداره امنیت افغانستان بود. او هم منتقد سرسخت سیاستهای دکتر غنی است، هم دشمن طالبان. نبیل هنوز دسترسی قابل قبولی به اطلاعات پشت پرده دارد.

درباره این اوضاع می‌گوید: «طالبان دیگر مالکان این جنگ نیستند. این جنگ و صلح دیگر در اختیار طالب نیست. با دادن غرور کاذبِ فتح، طالبان را منحیث وسیله برای خلق فاجعه‌ای که حاصل آن کشتار افغانها، ویرانی افغانستان و بالاخره پارچه پارچه [تکه تکه] ساختن افغانستان خواهد بود، استفاده کردند. امکان این می‌رود، در اکثر جاهایی که جغرافیه، سلاح، وسایط و تجهیزاتی به نام طالب گویا به غنیمت گرفته شده، به زودی با بیرق‌های سیاه داعش وارد میدان معرکه خانمان‌سوز شوند. قلمرو و قانون داعش، قلمرو و قانون طالب، قلمرو و قانون جمهوریت در جغرافیه‌ای به نام افغانستان! طالب وسیله بوده است» .

پنج شهرستان هم دیروز سقوط کرد. حالا ۲۰۱ شهرستان نزد طالبان است. از جمله مالستان که ۵۰۰ نیروی رزمی آنجا بود. اما تسلیم چند ده طالب شد. چرا؟ دیگر فهمیدن حقیقت سخت نیست.

۲. آمریکا و طالبان در پی ایجاد روابط مثبت با یکدیگر هستند و انتظار دارند روابط دولت اسلامی جدید افغانستان که پس از مذاکرات بین‌الافغانی ایجاد خواهد شد، با آمریکا مثبت باشد.

۳. آمریکا کوشش می‌کند برای بازسازی افغانستان با دولت جدید افغانستان همکاری اقتصادی داشته باشد و در امور کاری آن دخالت نکند.

در پایان توافقنامه تاریخ امضای آن آمده و تذکر داده شده که این موافقتنامه به سه زبان پشتو، ‌فارسی و انگلیسی تنظیم شده که هر سه نسخه از ارزش برابر برخوردار است.

🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

توافقنامه تاریخی‌که امروز میان آمریکا و گروه طالبان در دوحه قطر در تاریخ ١٣٩٨/١٢/١٠ امضا شد،

روی چهار محوری متمرکز است که مبنای مذاکرات ۱۸ ماهه دو طرف را تشکیل می‌داد.

عنوان کامل این توافقنامه این گونه است: "موافقتنامه آوردن صلح به افغانستان میان امارت اسلامی افغانستان که آمریکا به عنوان دولت به رسمیت نمی‌شناسد و به نام طالبان شناخته می‌شود و ایالات متحده آمریکا".


این چهار محور عبارتند از:

۱. ضمانت‌ها و میکانیسم‌های عملی برای جلوگیری از استفاده از خاک افغانستان از سوی هیچ گروه یا فردی علیه امنیت ایالات متحده و متحدانش

۲. ضمانت‌ها و میکانیسم‌های عملی و اعلام یک برنامه زمانی برای خروج تمام نیروهای خارجی از افغانستان

۳. پس از اعلام این ضمانت‌های اشاره شده با حضور شاهدان بین‌المللی، طالبان مذاکرات بین‌الافغانی را با جوانب افغان در دهم مارس/مارچ ۲۰۲۰ آغاز خواهد کرد.

۴. آتش‌بس جامع و دایمی شامل اجندای مذاکرات بین‌الافغانی باشد و شرکت کنندگان نشست بین‌الافغانی در مذاکراتشان روی تاریخ و چگونگی این آتش‌بس دایمی بحث و مشخص می‌کنند.

برای تطبیق چهار مورد بالا، توافقنامه موارد ذیل را در چهار بخش در نظر گرفته است.


بخش اول: خروج نیروهای آمریکایی ظرف ۱۴ ماه

در این بخش آمده که آمریکا متعهد است تمام نیروهای خود و نیروهای ائتلاف از جمله پرسنل ملکی غیردیپلماتیک، پیمانکاران نظامی، آموزگاران، مشاوران و نیروهای حمایتی خود را ظرف ۱۴ ماه از افغانستان خارج کند.

برای عملی کردین این طرح، این تدابیر در نظر گرفته شده است:

۱. در ظرف ۱۳۵ روز سطح نیروهای آمریکایی به ۸۶۰۰ نفر خواهد رسید و نیروهای ائتلاف هم به همین میزان کاهش خواهند یافت.

۲. آمریکا، متحدان آن و ائتلاف، نیروهای خود را از ۵ پایگاه در افغانستان خارج خواهند کرد.

در صورت عملی شدن موفقانه قطع رابطه طالبان با گروه‌هایی هراس‌افگن، آمریکا گام‌های ذیل را بر می‌دارد:

۳. آمریکا و متحدان آن در مدت ۹.۵ ماه باقی مانده نیروهای خود را از افغانستان خارج خواهد کرد.

در ادامه این بخش آمده که آمریکا فورا کار را با طرف‌های مختلف برای رهایی زندانیان طالبان آغاز می‌کند. باید ۵ هزار زندانی طالبان در زندان‌های دولت افغانستان و یک هزار زندانی اسیر گروه طالبان تا ۱۰ مارچ/مارس ۲۰۲۰ آزاد شوند که تاریخ گفت‌وگوهای بین‌الافغانی نیز در نظر گرفته شده است. همچنین گفته شده که آمریکا کمک می‌کند تا طالبان و دولت افغانستان ظرف سه ماه تمامی زندانیان یکدیکر را آزاد کنند.

با آغاز مذاکرات بین‌الافغانی، آمریکا بررسی تحریم‌ها علیه اعضای گروه طالبان را آغاز می‌کند با این هدف که در صورت پیشرفت در مذاکرات بین‌الافغانی تحریم‌ها علیه این گروه تا ۲۷ اگوست ۲۰۲۰ برداشته شود.

آمریکا همچنین از اعضای دایمی شورای امنیت خواهد خواست تا اعضای طالبان را از فهرست‌های سیاه مربوط خود بیرون کنند.

آمریکا و متحدانش تعهد خود را برای عدم تهدید یا استفاده از زور در برابر تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی افغانستان و یا دخالت در امور داخلی این کشور تجدید می‌کند.


بخش دوم: تعهدات طالبان برای قطع رابطه با گروه‌های هراس‌‎افگن

طالبان گام‌های زیر را برای جلوگیری از استفاده از خاک افغانستان توسط گروه‌های مختلف از جمله القاعده برای جلوگیری از تهدید امنیت آمریکا و متحدانش بر می‌دارد:

۱. طالبان به اعضای خود، فرد یا گروهی از جمله القاعده اجازه نخواهد داد تا از خاک افغانستان برای تهدید آمریکا و متحدان آن استفاده کند.

۲. طالبان به آنهایی که می‌خواهند امنیت آمریکا یا متحدان آن را با تهدید روبرو کنند پیام واضح می‌فرستد که در افغانستان جای ندارند و به اعضای خود دستور می‌دهد که با چنین گروه‌های همکاری نکنند.

۳. طالبان جلو هر گروهی را که بخواهد از افغانستان علیه امنیت آمریکا و متحدان آن تهدید ایجاد کند، می گیرد و اجازه جذب نیرو، آموزش و تمویل را به آنها نداده و از آنها میزبانی نخواهد کرد.

۴. طالبان متعهد است با گروه‌هایی که در افغانستان پناه می‌گیرند مطابق به قوانین بین‌المللی مهاجرت و مواد این توافقنامه برخورد کند تا آنها نتوانند امنیت آمریکا و متحدان آن را تهدید کنند.

۵. طالبان به گروه‌هایی که امنیت آمریکا و متحدان آن را تهدید می‌کنند، ویزه، پاسپورت، جواز سفر یا هیچ نوع اسناد قانونی نخواهد داد تا آنها بتوانند وارد افغانستان شوند.

بخش سوم: 'شورای امنیت توافقنامه را تایید کند '

۱. آمریکا درخواست می‌کند تا این توافقنامه از سوی شورای امنیت سازمان ملل مورد تایید قرار بگیرد.

🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

انگلیس: طالبان قدرت بگیرد، با آن همکاری می‌کنیم

🔹وزیر دفاع انگلیس گفته در صورت قدرت‌گرفتن طالبان در افغانستان و به شرط پایبند بودن این گروه به هنجارهای بین‌المللی، با آن‌ها همکاری خواهند کرد.

fna.ir/2ioc9
@afnewsagency

اشغال افغانستان در حالی رخ داد که تقریبا بیشتر عوامل حمله تروریستی به آمریکا در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ میلادی از اتباع سعودی بودند و درباره ماهیت گروه‌هایی مانند القاعده هم کسی شکی نداشت که این گروه‌ها محصول مشترک آمریکا، سعودی‌ها و برخی کشورهای منطقه بوده‌اند و همچنان بسیاری را اعتقاد بر این است که طالبان نیز از همین طیف نیروها می‌باشد.

جنگ افغانستان برای افغانستانی‌ها فاجعه‌ای بود که سرشان آوار شد

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

بطوری که مسئولان نظارت بر تلاش‌های بازسازی افغانستان که بخشی از بودجه جنگ افغانستان را به خود اختصاص داده است، در گزارش اکتبر ۲۰۲۰ به کنگره ایالات متحده، اعلام کردند که حدود ۱۹ میلیارد دلار از ماه مه ۲۰۰۹ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ در این بخش مفقود شده است. اما تاثیر این وابستگی‌ها به مراتب بالای فرماندهی و بویژه مقام‌های عالی مستشاری آمریکایی، باعث می‌شود، ارتش‌های وابسته در بزنگاه ها، دچار اختلال در سیستم تصمیم گیری شوند.

رنجی که منطقه از قبیله گرایی می‌برد

یکی از مشکلات مشترک منطقه خاورمیانه، آسیای مرکزی و غربی، حاکمیت قبیله گرایی به جای تمرکز بر منافع جمعی و ملی است. این اختلافات عمدتا ریشه‌ای و بومی هم هست و بستر مناسبی برای ورود قدرت‌های بین المللی ایجاد می‌کند تا از شکاف‌های موجود در این جوامع نفوذ کنند. زمانی انگلیسی ها، زمانی شوروی سابق و حالا آمریکایی‌ها با بهره گیری از همین قبیله گرایی و شکاف‌ها و اختلافات داخلی، اجازه حل مشکلات به دست مردم افغانستان را نداده و نمی‌دهند.

این معضل در همه منطقه، با شدت و ضعف وجود دارد، از جمله در عراق، سوریه، لبنان، یمن و لیبی و زمینه ساز حضور بازیگران منطقه‌ای هم شده است، بطوری که برخی دولت‌های منطقه از جمله دول عربی و ترکیه، تصمیم گرفتند نظام سیاسی سوریه را در سال۲۰۱۱ تغییر دهند که حاصل آن قتل و کشتار صدها هزار سوری و انهدام کامل زیرساخت‌های این کشور بوده است.

در افغانستان هم وضع به همین منوال است. این اختلافات و شکاف‌های اجتماعی به داخل ارتش‌ها نیز کشیده می‌شود، به این ترتیب که این نیروها در بزنگاه‌ها دچار تردید می‌شوند. اکنون علاوه بر نفوذ و اراده آمریکایی‌ها بر ارتش افغانستان، برخی دولت‌های منطقه نیز به واسطه نفوذ قبیله‌ای و طایفی، ایفای نقش می‌کنند، بطوری که در روزهای آغازین حمله طالبان به ارتش افغانستان، مقادیر زیادی سلاح و مهمات ارتش سالم به آن سوی مرزهای پاکستان انتقال یافت.

عدم اتکا به بسیج و نیروهای مردمی

تجربه سال‌های اخیر بخصوص در کشورهایی مانند سوریه، عراق، یمن، نقش بسیج نیروهای مردمی را در کمک به برقراری ثبات و مقابله با بحران ها، بویژه بحران‌های امنیتی، گوشزد می‌کند.

الگوی عراقی‌ها در تشکیل الحشدالشعبی که با آمادگی نیروهای مقاومت در این کشور و تدبیر مرجعیت دینی در نجف اشرف، حضرت آیت الله سیستانی محقق شد، در سال۲۰۱۴ عملا عراق را از فروپاشی و تجزیه نجات داد.

اگرچه آمریکایی‌ها و دشمنان مقاومت در منطقه تلاش می‌کنند، نقش این نیروها را تا حد امکان انکار کنند و آنها را عامل بی‌ثباتی معرفی نمایند اما خود نیز اذعان دارند که هجوم وحشیانه داعش به عراق را همین نیروها مهار و سرکوب کردند. این مورد در سوریه نیز تکرار شده است، بطوری که دیگری کسی نمی‌تواند نقش نیروهای بسیج مردمی را در دفاع از خاک سوریه کتمان کند.

اما آنگونه که از شواهد و سیاست‌های اجرا شده دو دهه اخیر پیداست، دولت افغانستان عملا به جای اتکا به مردم خود بیشتر تلاش کرده تا پرونده‌های امنیتی را به دست نیروهای اشغالگر خارجی ختم کند، به همین دلیل با ترک شتابان و غافلگیرانه نظامیان آمریکایی و اعضای ناتو، آن هیمنه ترک برداشت، تا جایی که طالبان توانست نزدیک به ۸۵ درصد خاک افغانستان را بدون دردسر به تصرف در آورد. این درحالی است که از یک سو آمریکایی‌ها می‌بایست پرونده امنیتی این کشور را مرحله به مرحله و با استقرار امنیت در هر منطقه تحویل افغان‌ها می‌دادند و از دیگر سو افغان‌ها دارای یک پشتوانه مردمی برای شرایط جدید می‌بودند.

آمریکایی‌ها پیشتر در سال۲۰۱۱ همین بلا را سر عراقی‌ها آوردند، بطوری که بخش‌های مهمی از این کشور همچنان از کنترل نیروهای دولتی و آمریکایی خارج بود، بعد از یک توافق امنیتی به سرعت نیروهای خود را از عراق خارج کردند و پرونده امنیتی این کشور را در شرایط بی‌ثباتی کامل تحویل دولت مرکزی دادند.

آن روزها استان‌های دیاله در شرق، کرکوک و نینوا در شمال، الانبار در غرب و بابل در مرکز این کشور بطور کامل پاکسازی نشده بود و حتی بخش‌های بزرگی از کمربند بغداد که مناطق حاشیه و حومه آن را تشکیل می‌داد، عملا در اختیار و کنترل گروه‌های تروریستی قرار داشت و هسته‌های خفته القاعده که بعدها در سال۲۰۱۴ به داعش پیوستند، از بین نرفته بود.

آمریکایی‌ها که سال۲۰۰۱ به بهانه حمله تروریستی القاعده به برج‌های دوقلو در نیویورک و وزارت دفاع در واشنگتن، به افغانستان حمله کردند، تا کنون بیش از ۲ هزار و ۳۰۰ تن از نظامیان خود را در نبردها و جنگ‌های مستمر ۲۰ ساله با طالبان و القاعده از دست داده اند، اما تلفات افغان‌ها اعم از نظامیان و غیر نظامیان بالغ بر صدها هزار نفر بوده است؛ موضوعی که رسانه‌های بین المللی کمتر به آن می‌پردازند.

دولت آمریکا بعد از گذشت ۲۰ سال از اشغال افغانستان و صرف نزدیک به ۲ هزار میلیارد دلار در این کشور، این روزها در حال تخلیه آخرین سربازان‌اش از این کشور می‌باشد. آنها می‌گویند میلیاردها دلار برای دمکراسی و ارتش مدرن افغانستان هزینه کرده اند؛ اما حالا مردم افغانستان، با شرایط جدید پیش آمده، می‌پرسند نتیجه این همه کشتار، ویرانی و هزینه چه شد؟

بایدن در روزی که سعی داشت از تخلیه افغانستان دفاع کند، مدعی شد که ارتش افغانستان بهترین آموزش‌های روز دنیا را دریافت کرده است و آنها یک ارتش کلاسیک مجهز را تحویل افغان‌ها داده‌اند اما این ارتش در یک بازه زمانی ۲۰ روزه افزون بر ۸۰ درصد از خاک کشور را به گروه طالبان واگذار کرد و دولت را که همچنان درگیر اختلافات داخلی است، در ضعیف ترین موقعیت قرار داد.

ارتش افغانستان، در نقاطی، در مقابل هجوم برق آسای طالبان غافلگیر شد، در جایی نتوانست مقاومت کند و به بیان دیگر کم آورد و در برخی نقاط نیز بدون درگیری منطقه را واگذار کرد و یگان‌هایی از آنان که در خطوط مرزی مستقر بودند به کشورهای همسایه گریختند.

رویدادهای دو هفته اخیر این سوال را مطرح ساخته است که چرا ارتش افغانستان برغم دراختیار داشتن نیروهایی آموزش دیده و زبده، به ادعای آمریکایی ها، به این سرعت دچار وادادگی شد؟ برای پاسخ به این سوال چند نکته اساسی وجود دارد که به آن اشاره می‌شود:

مشکل ارتش سازی آمریکایی‌ها

تجربه دو دهه اخیر در منطقه نشان داده است که آمریکایی‌ها در تشکیل و ساخت ارتش‌های بومی ناکام بوده‌اند. این ارتش‌ها که دستکم در دو کشور عراق و افغانستان امتحان پس داده اند، از فقدان انگیزه‌های لازم برای دفاع از کشور در شرایط سخت رنج می‌برند، آنها به شدت به فرماندهان و سیستم ارتش آمریکا وابسته‌اند و از اعتماد به نفس لازم در تصمیم گیری‌ها بخصوص در شرایط حساس و سخت برخوردار نیستند.

ارتش عراق در سال۲۰۱۴ میلادی با یورش داعش به سرعت فروپاشید، آن هم در حالی که داعش از نظر تجهیزات و تسلیحات و حتی نفرات، با ارتش آن روزهای عراق قابل قیاس نبود. از قضا یک باردیگر این اتفاق در عراق در سال۲۰۱۵ افتاد و در حالی که نیروهای نظامی و امنیتی و بویژه الحشدالشعبی در حال پیشروی‌های برق آسایی در مناطق شمالی بوده و ضربات سنگینی به داعش وارد کرده بودند، شهر الرمادی مرکز استان الانبار با حمله گروه کوچکی از داعش سقوط کرد.

بازی کثیف

یکی دیگر از عوامل اصلی فروپاشی و سقوط ارتش‌های ساخت آمریکا در منطقه، بازی دوگانه و کثیفی است که آمریکایی‌ها به اجرا می‌گذارند، بطوری که ازیک سو خودشان از موسسان و بنیانگذاران گروه‌های موسوم به جهادی، عمدتا تروریستی – تکفیری هستند و موتور این گروه‌ها را خود روشن می‌کنند و از طرفی بر ضد همین گروه‌ها ائتلاف تشکیل می‌دهند که نمونه‌های واضح آن در همین عراق و افغانستان رخ داده است.

این رویه در حقیقت فضای غبارآلود و مبهمی را تصویر می‌کند که در آن نیروها نمی‌دانند چه کسی با چه کسی در جنگ است، بطوری که طی این سال‌ها صدها هزار تن از مسلمانان در چنین فضایی کشتار شده‌اند و این روند همچنان ادامه دارد.

وابستگی دولت‌ها

آمریکایی‌ها به کشورهایی که به اشغال در می‌آورند، اجازه نهاد سازی و ایجاد بنیان‌ها و زیرساخت‌های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و امنیتی را نمی‌دهند و اراده و اختیار دولت‌ها نیز حتی اگرچه در قالب قواعد مردم سالاری شکل گرفته باشند، کاملا محدود و تحت سیطره آمریکایی هاست.

این امر باعث می‌شود که حکومت و دولت مرکزی اشراف لازم را بر نهادهای مهمتر امنیتی اعم از ارتش، پلیس و سازمان‌های اطلاعاتی نداشته باشد.

یکی از مشکلات چنین کشورهایی، ستادهای عملیات مشترکی است که آمریکایی‌ها با حضور ارتش‌های محلی در کشور میزبان راه اندازی می‌کنند؛ این ستادهای عملیات مشترک تحت فرماندهی نظامیان آمریکایی قرار دارند و عملا از حیطه اختیارات دولت‌های مرکزی خارج هستند. به این ترتیب، وابستگی دولت‌ها نیز عاملی شده است تا نیروهای نظامی و امنیتی این کشورها نتوانند در این حوزه برنامه ریزی و تصمیم گیری کنند که این اشکال اساسی در زمانی که کشور به چالش می‌افتد، نمود می‌یابد.

ارتش‌های وابسته به جای ارتش‌های ملی

همانگونه که آمریکایی‌ها تاکنون اجازه شکل گیری حکومت‌های با ثبات را در کشورهای اشغال شده، نداده اند، به تبع آن، به جای ارتش‌های ملی، ارتش‌هایی به شدت وابسته تشکیل داده‌اند که اگر برای ملت نفعی نداشته، برای آمریکایی‌ها سودهای کلان داشته است، آنها از طریق معاملات تجاری نظامی و فروش تسلیحات که فسادی به بزرگی میلیون‌ها دلار را همراه داشته است و رسانه‌های آمریکایی‌ها این روزها گوشه‌ای از این فساد را بر ملا کرده اند، فساد را به بدنه ارتش‌های میزبان نیز انتقال می‌دهند و این آغاز تهی شدن یک نیروی نظامی از انگیزه‌های ملی است.

مکالمه جناب آقای امرالله صالح معاون اول رياست جمهوری افغانستان

با نایب زاده نماینده ولایت (استان) بادغیس


نماینده بادغیس هم در فیلمی از خود دفاع کرده است . خواستار بررسی بیشتر موضوع توسط ریاست جمهور شده است

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

🔻پیش‌بینی سناریوهای جنگ افغانستان در پسا خروج

به دنبال اعلام خبر خروج نظامیان آمریکایی و ناتو از افغانستان، طالبان موج جدیدی از حملات را برای تصرف مناطق و احتمالا احیای «امارت اسلامی» آغاز کرده است. در حال حاضر شکی نیست که این گروه به این حملات ادامه خواهد داد اما موضوعی که بسیاری از ذهن بسیاری از ناظران را به خود مشغول کرده این است که این جنگ تا چه زمانی ادامه خواهد یافت و فرجام آن چه خواهد شد. پاسخ به این پرسش را به چهار سناریو می‌توان تشریح کرد.

http://www.iess.ir/fa/translate/2682/

💠 #جاودانه_ها| #پیانو
💠 خوابهای طلایی
💠 استاد جواد معروفی

🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

#جاودانه_ها
🎶 استاد عبدالله عبدی، دوتار

خاک است بستر ما...
چون گل به بستر خار، ما از وفا نشینیم


🇮🇷🇦🇫🇹🇯

『 @khorasanirani』
『 @khorsniha 』

تخت‌روانچی: منطقه و جهان توان موج جدید احتمالی خشونت در افغانستان را ندارد

🔹نماینده ایران در سازمان ملل روزسه‌شنبه در سخنرانی هشدار داد که موج جدید احتمالی خشونت و برادر کشی در افغانستان چیزی است که این کشور، منطقه و جهان توانایی آن را ندارند.

fna.ir/2e60e
@afnewsagency

💢 توئیت مدیرکل غرب آسیا وزارت خارجه ایران درباره اوضاع افغانستان
@Tasnimnews_af