🔴Live on the moment
✍سید هاشم فیروزی
عطش سیری ناپذیر جامعه ایران با محوریت نسل جدید برای حرکت بسمت سبک زیست «زندگی در لحظه» تمایزهای فراوانی با الگوی غربی دارد.
در چرایی تمایل عمومی جامعه بدین سبک زندگی که با نشانگان فرونشست در تشکیل و تحکیم و توسعه خانواده(ازدواج،طلاق،فرزندآوری)،زندگی در سفر،بی صبری و ثبات ناپذیری نسلZ،رفتار جنسی پر خطر و...مشخص می شود، «عنصر پیش بینی پذیری» وجه ممیزه بین ایران و الگوی غربی این سبک زندگیست!
📌فقدان عنصر پیش بینی پذیری و وجود سیالیت دائم در نظام حکمرانی مبتنی بر الگوی «نه جنگ و نه صلح» اساسا متابولیسم جامعه را از کار انداخته است!
امکان برنامه ریزی برای آینده نابود شده است.
متابولیسم در ساحت فردی و جمعی برای بقا و ارتقا نیازمند نظم و پیش بینی پذیر بودن امور است!
در نبود عنصر «پیش بینی پذیری» فرد و جامعه برای بقا تنها یک راه بیشتر در جلوی خویش ندارد:
زندگی در لحظه!
اینگونه است که جامعه تخدیر شده با بی نظمی و شگفتی های نو به نو که ماحصل جنگ و تحریم و فقر مادی توسعه یافته است،اساسا امید به آینده را از دست می دهد و بصورت جمعی و اجباری محوری ترین شعارش برای بقای خویش می شود:
«زندگی در لحظه»
چرا؟
چون فشار بار روانی گذشته ای ویران و فقدان دورنمایی روشن تنها لحظه «حال» را برای او معناپذیر می کند.
📌دوستی از من سوال داشت:
چرا نسل جدید با مفهوم پس انداز بیگانه است؟
چرا تمایل ندارد بیمه بیکاری برای او رد شود و در ازای آن پول نقد طلب می کند؟
چرا اساسا ماندگاری شغلی ندارد؟
من نیز نکات بالا را برای او شرح دادم.
بدیهیست تعادل در زیست بین «حال و آینده» مطلوبیت بیشتری نسبت به ابعاد تک گانه زیست در حال و یا زیست برای آینده دارد!
https://t.center/seyyedhashemfirouzihttps://t.center/kherad_jensi