خویش

شاید بزرگ‌ترین پرسشی که بشر همیشه از خود پرسیده این باشد که از کجا آمده‌ایم؟ اما این پرسش می‌تواند ما را در گرداب تردید و ناامیدی فرو ببرد.

در این ویدیو، به جای اینکه به دنبال ریشه‌های گذشته باشیم، به سمت آینده حرکت می‌کنیم. در اینجا دربارهٔ اینکه چگونه با پرسیدن "برای چه آمده‌ام؟" به جای "از کجا آمده‌ام؟" زندگی خود را با معنا کنیم، صحبت می‌کنم.

https://youtu.be/kVJ5bwJTOsg

مدیتیشنی برای «موفقیت با نگاه شخصی»

به نظرم بسیار مهم است که هرکسی به تعریف شخصی از موفقیت برسد و فقط به تعریف «جامعه» اکتفا نکند.

امیدوارم که این ویدیو کمک کند. 🙌

https://youtu.be/pqSJ7scpUdA?si=4KaAbjvuYh9zVnbE

در دنیایی که همه عجله دارند و به دنبال انجام کارهای خود هستند، ارتباطات واقعی و عمیق به یک کالای کمیاب تبدیل شده است. احوال‌پرسی، به ظاهر یک عمل ساده و روزمره، می‌تواند کلید درک بهتر خودمان و دیگران باشد. اما چرا اینقدر به احوال‌پرسی‌های سطحی عادت کرده‌ایم؟ و مهم‌تر از آن، چه چیزی را از دست می‌دهیم وقتی که تنها یک «خوبم» کلیشه‌ای می‌شنویم.

https://youtu.be/nL2pOFOTe5E

آموزهٔ زرتشت دربارهٔ «گفتار نیک، پندار نیک، رفتار نیک». من از زاویه‌ای دیگر می‌خواهم بگویم که چگونه این آموزه می‌تواند به ما کمک کند تا به تعادل درونی دست پیدا کنیم و زندگی بهتری داشته باشیم.

https://youtu.be/FSRSrojOeg0

همهٔ ما در زندگی روزمره با تصمیمات زیادی روبرو هستیم. کدام مسیر را انتخاب کنیم؟ چه چیزی برای ما اهمیت بیشتری دارد؟

https://youtu.be/cAdNMDYwcD4

مهارتی میان انسان‌ها وجود دارد که در مقابله با خطر حملهٔ حیوان‌های وحشی، خود را بزرگ‌تر نشان می‌دهند. دست‌هایشان را بالا می‌برند، کوله‌پشتی را مقابل‌شان می‌گیرند و فریاد می‌زنند. یعنی تمام کارهایی که کوچک بودنشان را پنهان کند. این رویکرد را در مواقعی که جانشان در خطر است، انجام می‌دهند و داستان‌های بسیاری از بازماندگان داریم که این روش به آنها کمک کرده است.

جالب است (البته قابل توجه و نه چندان جالب) که انسان‌ها این رفتار را اجتماعی کرده‌اند و در برخورد با دیگر انسان‌ها و حتی در شرایطی که جانشان در خطر نیست نیز انجام می‌دهند. در این شرایط سعی می‌کنند، خود را بزرگ‌تر نشان دهند. البته در این شرایط نیازی نیست که دست‌هایشان را بالا ببرند یا ایستاده صحبت کنند. این کار را با روش‌های مختلفی از جمله، نشنیدن فرد مقابل، تعریف از خود و کارهای «خارق‌العاده‌ای» که انجام داده‌اند، نمایش می‌دهند. اینگونه است که در مقابل دیگری، خود را بزرگ نشان می‌دهند.

اما:

چرا روابطمان به این سمت رفته که مهارت‌هایی را یادگرفته‌ایم که بیشتر دلیل دوری می‌شود نزدیکی؟

چرا دائم نیاز هست که دیگران را تحت تآثیر قرار دهیم؟

چرا لازم است تا به جای اینکه دنبال نقاط اشتراک‌مان بگردیم، نقاط تمایز را نمایان کنیم؟

آیا این نیز یکی دیگر از مهارت‌هایی است که بدون اینکه بدانیم، آموخته‌ایم؟

یا برعکس این رفتار را آگاهانه انجام می‌دهیم؟

به نظرم هرطور که این مهارت را آموخته‌ایم، یک جای کار می‌لنگد و مسیر را اشتباه آمده‌ایم.

ما قرار بود مثلاً اجتماعی باشیم. این روش بیشتر رویکرد شخصی دارد تا اجتماعی!

البته این را قبول می‌کنم اگر الان با خودت بگویی که «افراد این رفتار را برای بقاء فرا گرفته‌اند».

چه کسی دوست نداره کاری رو انجام بده که هم ازش لذت ببره و هم درآمد خوبی داشته باشه؟ اما چطور می‌تونیم این کار رو پیدا کنیم؟

لینک ویدیو: https://youtu.be/cj_WmEqaTYM

مسئولیت تصمیم‌گیری در بزرگ‌سالی

همهٔ ما برای رسیدن به اهدافمان به منابع نیاز داریم. بعضی از این منابع رو می‌توانیم لمس کنیم و ببینیم، مثل پول، زمان و انرژی. اینها منابع محسوس‌مان هستند. اما منابع دیگری هم هستند که به این سادگی قابل دیدن نیستند، مثل تلاش، امید، پشتکار. اینجور منابع هم بخشی از منابع نامحسوس هستند.

https://youtu.be/bczF8gt5BRQ

شناخته‌های شناخته و ناشناخته‌های شناخته

در دنیای امروز، ما دائماً با سیل عظیمی از اطلاعات از طریق شبکه‌های اجتماعی، مقالات، ویدیوها و گفتگوها روبرو هستیم. در حالی که تمایل به «دانستن» طبیعی و ستودنی است، اما این انبوه اطلاعات پراکنده می‌تواند ما را در گردابی از سردرگمی و ناتوانی در استفاده از این اطلاعات غرق کند. مشکل اصلی اینجاست که ما اغلب در دام «جمع‌آوری اطلاعات» گرفتار می‌شویم.

اما چطور می‌شود از این اطلاعات بهتر استفاده کرد؟

https://youtu.be/d8x8zN5NksY

بحث‌کردن گاهی شبیه بی‌راهه‌ای است که در آن گرفتار می‌شویم تا اینکه مقصدی باشد که از بودن در آن لذت ببریم.

https://youtu.be/SceDGhnIWbA

شاید کلیشه‌ای به نظر بیاید، اما «دوست‌داشتن خود» برای رشد و شناخت خویش بسیار سالم و سازنده است و برعکس «خودشیفتگی» کار می‌کند.

https://youtu.be/0-20fYcltnU

امروز به نکته‌ای برخورد کردم که ۳ سال پیش یادداشت کرده بودم. جدولی که در آن دو شرایط بقا و زندگی مقایسه شده است.

یادمان باشد که بقا، کمیت زندگی را افزایش می‌دهد ولی کیفیت را به‌شدت کاهش می‌دهد.

زندگی کوتاه‌تر از آن است که به دنبال تعریف دیگران از موفقیت باشیم!

https://youtu.be/JReKSIyU97s

در رفتار ناآگاهانه، بیشتر تصمیم‌های ما خودبه‌خود با ترس مواجه می‌شود اما دشواری انتخاب زمانی بیشتر می‌شود که این ترس از دیگری هم به ما برسد.

https://youtu.be/qezfoc-DmQo

امیدوارم که سال جدید، وضوح جدید و همراهش قدم‌های جدید براتون داشته باشه.
نوروز مبارک🪻
ٱیدین حبیبی
نوروز ۱۴۰۳