" استاد جافر زه لکه ای "
و
میراث شمشال
درگذشت و فقدان استاد جافر زه لکه ای ،
از نوازندگان نادر ، تاثیرگذار و شاخص در عرصه موسیقی کردستان و هورامان ،
در شرایطی که از فقر و کمبود نوازندگان حرفه ای ساز شمشال رنج می بریم ،
بدون شک ضایعه ای جبران ناپذیر برای موسیقی و فرهنگ و هنر دیارمان خواهد بود ،
بی گمان بسته شدن صندوقچه اسرار شمشال نوازی استاد جافر زلکه ای و سپردن این گوهر قیمتی و ارزشمند به دل خاک ،
موجب تاثر و اندوه جامعه هنری و مردم هنردوست شد
و دل همه ما را به درد آورد.
ای خاک اگر سینه تو بشکافند
بس گوهر قیمتی که در سینه توست
استاد جافر زلکه ای ، هنرمندی با اخلاق و نوازنده ای توانا بود ،
که وقتی ساز بر دست می گرفت گویی دیگر متوجه جهان اطراف خود نبود ،
با احساس ساز می نواخت ، حال و هوای خاص خود را به مخاطب القا می کرد
و به خوبی می توانست با هنرش اطرافیان را به خودش جذب کند و همیشه شادی بخش محافل عمومی و جشن های محلی در منطقه هورامان بود.
هنرمندی که با دمیدن نفس هایش در شمشال و اجرای ملودی هایی با احساس بی نظیر ، ریتم عالی و تکنیک ناب ، توجه هر موزیسینی را به خود جلب ، و دل هر شنونده ای را به وجد می آورد و به عالمی دگر متصل می کرد.
سالهای زیادی چنان عاشقانه در سازش دمید که تا ابد جادوی آن در دل عاشقانش ماندنی است .
سال ها تلاش بی دریغ و خدمات ارزشمند استاد جافر زلکه ای برای هنر و هنرمندان هورامان ستودنی و قابل تقدیر است و نام و یادشان در هورامان همواره زنده و گرامیست.
فراق استاد جافر زلکه ای و شمشال ،
بیش از پیش این ساز را غریب و مظلوم تر کرد.
زیرا ساز شمشال که ریشه در تاریخ دارد ، متاسفانه از آن فقط چند نوازنده پیشکسوت باقی مانده و نسل جوان هم کمتر به سراغ آن می آیند.
پس از ماموستا قاله مره در سبک موکریانی و ماموستا هومه ر شوشمه ای در سبک هورامی و اندک اساتید پیشکسوت ،
هجران دردناک استاد جافر زه لکه ای و استاد جوانرو بالابان در عرض کمتر از یکماه ،
پایه های ساز شمشال را لرزاند.
شمشال اصیل ترین ساز موسیقی کردی ، و تنها ساز در موسیقی سازی هورامان ، با توجه به نبودن روش علمی و تخصصی جهت آموزش آن و عدم نت نویسی ، آوانگاری و مکتوب کردن مقام ها و ملودی های آن ، و زیر خاک رفتن منابع و سینه هایی همچون ماموستا جافر ، بیشتر در خطر انقراض قرار می گیرد .
البته باید اشاره کرد که از طرفی خوشبختانه در حال حاضر ، وجود هنرمندان ارزشمندی همچون محمد نجیب حسنی ، پژوهشگر و نوازنده شمشال ، نیما شفیعی ، مدرس و نوازنده شمشال ، و نریمان ادوای نوازنده جوان و آینده دار شمشال ،
همچنان امیدها را زنده نگه می دارد .
در این شرایط که شمشال کمتر مورد توجه قرار دارد و در حق آن اجحاف صورت گرفته ، و روز به روز از تعداد نوازندگان آن کاسته می شود ،
این ساز غریب نیازمند تلاش و پیگیری برای حفظ و ماندگاری آن است ،
لذا باید با همکاری هنرمندان نامبرده و پژوهشگران و موزیسین ها ، برای حفظ و نگهداشتن آن اقدام شود.
در اینراه می بایست با تحقیق و پژوهش ، برپایی همایش ، جشنواره و برنامه های تخصصی و برگزاری کلاس های آموزشی ، تلاش و کوشش و مجاهدت کرد که به دست فراموشی سپرده نشود
بلکه بتوانیم دست در دست هم با اتحاد و یکدلی ، این ساز را از انقراض نجات دهیم.
در نهایت با تاسف و تاثر فراوان ،
فقدان و هجران دردناک استاد جافر زه لکه ای ،
این چهره فداکار و خادم هنر ،
که اجل در اوج ،
فرصت ادامه حیات را از او گرفت ،
را به هنرمندان و هنردوستان تسلیت عرض می نماییم ،
و از خالق زیبایی شادی روح بلندش را خواستاریم .
یادشان جاودان و راهشان پر رهرو باد
✍سیامک رحیمی
مدیر عامل خانه موسیقی پاوه
#خانه_موسیقی_پاوه@khaneh_mousighi_paveh