از درونِ خویش این آوازها
منع کن، تا کشف گردد رازها
ذکرِ حق کن، بانگِ غولان را بسوز
چشمِ نرگس را از این کرکس بدوز
صبحِ کاذب را ز صادق واشناس
رنگِ مَی را بازدان از رنگِ کاس
(دفتر دوم
#مثنوی، چاپ استاد
#موحد، ابیات ۷۵۶ الی ۷۵۸)
می فرماید گاهی صداها و نداهایی از درون آدمی او را به خود می خوانند که: "هان! اگر طالب راهِ درست هستی بیا تا نشانت دهیم و از گمراهی نجاتت بخشیم!"
یا بعضاً این صدا از درون به گوش می رسد که: "چرا نشسته ای؟ من مال و جاه می خواهم، من آبرو و حیثیت اجتماعی می خواهم، من فلان و بهمان می خواهم." اما بدان که اینها بانگ غولان است و قصدِ آن دارند که تو را ره زنی کنند و عمرت را ضایع. بهوش باش و گوش به آنان نده:
از درون خویش این آوازها
منع کن تا کشف گردد رازها...
مولانا آدمی را از فزون خواهی ها و تجمّل طلبی ها و آزمندی های پَست و حقیر برحذر می دارد و بر آن است که همهٔ بلاها و نابسامانیها ریشه در حرص زدن ها و حسدورزی ها و زیاده طلبی ها دارد.
در گزارش
#صندوق_جهانی_طبیعت آمدهاست که بیش از دو سوم حیوانات وحشی طی کمتر از پنجاه سال گذشته به دلیل فعالیتهای انسانی (حرص زدن ها و زیاده جوییهای انسانی) از بین رفتهاند.
golhaymarefat
@ketabeabii