مثل گلی نوشکفته در وسط پاییز
آمدنت آخرین تلاش بهاران است
💢 یکم مهر زادروز شاعر عشق،
حسین منزوی‌ست. شاعری که یکی از قله‌های غزل معاصر‌ست. شاعری که اردیبهشت ۱۳۸۳ برای همیشه چشمانش را بست و دار فانی را وداع گفت.
به این بهانه، غزلی می‌خوانیم از شاعر شهیر:
زن جوان غزلی با ردیف «آمد» بود.
که بر صحیفهٔ تقدیر من مسوّد بود
زنی که مثل غزل‌های عاشقانهٔ من
به حسن مطلع و حسن طلب زبان‌زد بود
مرا ز قید زمان و مکان رها می‌کرد
اگر چه خود به زمان و مکان مقیّد بود
به جلوه و جذبه در ضیافت غزلم
میان آمده و رفتگان سرآمد بود
زنی که آمدنش مثل «آ»ی آمدنش
رهایی نفس از حبس‌های ممتد بود
به جملهٔ دل من، مسند الیه،«آنزن»
… و« است» رابطه و « باشکوه» مسند بود
زن جوان نه همین فرصت جوانی من
که از جوانی من رخصت مجدّد بود
میان جامهٔ عریانی از تکلّف خود
خلوص منتزع و خلسهٔ مجرد بود
دو چشم داشت – دو«سبز آبی» بلاتکلیف
که بر دو راهی«دریا چمن» مردّد بود
به خنده گفت: ولی هیچ خوب، مطلق نیست!
زنی که آمدنش خوب و رفتنش بد بود.
#حسین_منزوی 🥀#شعر#غزلWe are Art Research Society.
✌️🏻🍀Join us:
@ars_ikiu
Iran
