. در تمامِ پنجره‌ها نگاهی خاموشِ افق شرطِ قدیم است اما اینک! درندگانِ وشیظ پیکرِ آسمان را شکستند می‌بینید! جنبشِ ابرها را که در روزنه‌ی دنیا سایه‌ای پرواز گم کرده‌است. چه دلتنگست! سپهری که لحظه‌ای شفافش نیست، و جوانه‌ی شور‌َش بر خاموشی نشسته‌است های، مردم! چشم ببندید! که آسمان رونق دیروز ندارد با نگاهی انسانی به دنبالش نروید که طاقتِ اندوه بر دلش نیست های، مردم! حالا که تماشایش را می‌خواهید! فراتر بروید، و در صدایِ پرنده‌گان فرو شوید و آواز عشق را بر جلوه‌های رنجِ او برسانید برای دل‌های ابر‌آلود گل ببرید و برای ستاره‌گان چشمک بزنید سپس مهتاب را در آغوشِ‌ملایمِ کیهان محور سازید و هنگامی که شرابِ‌مهر را آسمان نوشید نر‌مک، نرمک آفتاب را صدا بزنید. |✍🏻#_حوا_انورے @hawa_texts93