. در جایِ از زندگی ندامت دامانت را می‌گیرد، لج می‌کند و هی میخواهد ارزش آن‌چیز‌های که در تنهایی‌هایت از دست داده‌ای را بدانی! دوباره متولد بشوی، و به دور از خلوتگاهِ خویش... در آن دور دست‌ها، آنچه را که از خویش می‌راندی به سوی تو باز گردد و ترا آزاده‌ و وارسته‌تر سازد تا به دنبالِ «پرواز» پرگشایی. اما باید دانست! پشیمانی در انزوا نیست، در افکاریست که آن انزوا را تسخیر می‌کند... ساعاتی که در تنهایی می‌گذرد... پنهانی‌ترین زاویه‌ای زندگی‌ است که نمی‌شود فریاد زد. بل، باید با حسِ‌رقیقِ از پذیرش به وجود آن توجه کرد اگرچه باورش خیال هست... پس بی‌محابا به دلش چنگ بزن!. |✍🏻#_حوا_انورے @hawa_texts93