از این عباس رضی الله عنهما روایت است که پیامبر صلی الله علیه و سلم از کنار دو قبر گذشت که فرمود: این دو عذاب داده میشوند . آن هم بخاطری گناهانی که «در نظر شما بزدگ نیستند، یکی از آن دو از ادار خود پرهیز نمی کرد و دیگری سخن چینی میکرد» سپس شاخه تازهٔ درخت خرمایی را گرفت و آن را دو نیم کرد و هر نیمه را در یکی از قبر ها فرو برد. گفتند: یا رسول الله ، چرا چنین کردی؟ فرمود: «لَعَلَّهُ یُخَفَّفُ عَنْهُمَا مَا لَمْ یَیْبَسَا» : «چی بسا تا وقتی که خشک نشده اند عذاب شان سبک شود و تخفیفی پیدا کند». [صحیح متفق علیه صحیح البخاری-218
اگر مطمعن شدی که قطره نجاست به آنجا رسیده لازم است که اسنجاء نموده و برای هر نماز وضو بگیری و آن قسمت هایی لباست را که آلوده شده بشویی اما با وجود شک چیزی بر عهده تو نیست و باید به شک بی توجهی کنی تا دچار وسواس نشوی»
گفت: آيا به ياد دارى؟ وقتى كنار آن صخره جا گرفته بوديم، من [به آب افتادن] ماهى را فراموش كردم [كه با تو بگويم] و جز شيطان فراموشم نساخت از اين كه يادآور آن شوم، و ماهى به طور عجيبى راه خود را در دريا پيش گرفت