همه با همیم " روح الله جمعه ای"

واقعیت های تلخ تعیین دستمزد کارگران
تعیین #دستمزد کارگران توسط شورای عالی کار با حواشی قابل توجهی روبرو شد به طوریکه نمایندگان منتسب به کارگران در جلسه #شورای_عالی_کار به این تصمیم اعتراض داشته و آن را عادلانه ندانستند. واقعیت آن است مشکل اساسی صرفا به عدم درک دقیق از شرایط اقتصادی و وضعیت معیشت کنونی کارگران باز نمی گردد بلکه عارضه واقعی و جدی در قانونی است که به دولت اجازه می دهد در اموراتی که مربوط به تولید و بهبود فضای کسب و کار و رونق و #جهش_تولید است دخالت منفعت طلبانه کند. متاسفانه #قانون_کار در ایران با ماهیت و رویکرد #چپ_گرایانه تنظیم و تدوین و تصویب شده است و هیچ تناسبی با واقعیات امروز تولید ندارد. برخلاف تصورات #مارکسیسم که بر #اختلاف_طبقاتی تاریخی میان #سرمایه_گذار و #کارگر استوار ودولت #پرولتاریا به عنوان نماینده فرودستان موظف به نظارت و دخالت بر رفتار سرمایه گذاران بود،اما امروزه نیروی انسانی اعم از سرمایه گذار و کادر اداری و فنی همگی از عوامل مستقیم تولید محسوب می شوند و تولید موفق، صرفا با تعامل سازنده میان این دو که به #کارفرما و #کارگر مشهور هستند میسر است و به معنای دقیق تر کارگر از تعریف سنتی غیرنخبگی به نیروی کار نخبه تبدیل شده است و در تحولات اقتصادی دهه های اخیر به ویژه عصر تکنولوژی، دخالت دولت فربه و #رانتیر که بخش عمده اقتصاد را دراختیار دارد به عنوان یک #فرا_کارفرما در چرخه تولید منجر به تعارضات عدیده میان دو بال تولید یعنی سرمایه گذار و نیروی کار شده است و نتیجه این دخالتِ ضدتولید، به عدم وجود تشکل های مستقل و کاملا صنفی کارگری که هیچگونه جامه حاکمیتی حتی نمایندگی مجلس را بر تن نداشته باشند شده است و از سوی دیگر عدم باورمندی واقعی در #بخش_خصوصی مبنی بر رسمیت دادن به نیروی کارو کارگر به عنوان بخش مهمی از بخش خصوصی و فراهم کردن بستر ورود آنها به چرخه تصمیم گیری، موجب شده است تا دولت سکاندار تعیین مناسبات میان کارفرما و کارگر شده و بر اساس منافع و مصالح خود اقدام به اتخاذ تصمیمات از طریق بازی کردن با برگه های این دو بال تولید نماید. حاکمیت باید اجازه دهد مناسبات عوامل تولید بر اساس واقعیات جامعه تنظیم شود و نیروی کار در قالب تشکل های واقعا کارگری به تعامل سازنده با کارفرمایان بر اساس منافع ملی اقدام نمایند، چرا که در جامعه متشکل از نیروهای موثر بر تولید بر این واقعیت واقف هستند که #درآمد بیشتر به #رفاه بیتشر عمومی منجر می شود و دیگر در اقتصاد کلان، اقدامات فئودال مسلک جزیره ای نتیجه ای جز هدم و نابودی #سرمایه ندارد. متاسفانه رویکرد دخالتی کنونی به معنای این است که حاکمیت بزرگترین کارتل اقتصادی کشور است که صرفا برای منافع خود تصمیم می گیرد و حتی پس انداز و آینده عوامل انسانی تولید در قالب #تامین_اجتماعی به عنوان یک فرصت اقتصادی در میان مدیران دولتی دیده می شود و کارفرما و کارگر اختیاری بر این بخش از آینده خود هم ندارند.